Wat is een preferentiële overdracht?

Wanneer een schuldenaar (de persoon die een faillissementszaak aanvraagt) een aantal schuldeisers betaalt maar niet andere soortgelijke schuldeisers betaalt kort voordat een faillissementszaak wordt ingediend, zou de schuldenaar hebben gemaakt preferentiële betalingen aan die gelukkige (of ongelukkige - zie hieronder) schuldeisers.

Soorten schulden

Een van de principes waarop het faillissementsstelsel staat, is het idee dat wanneer we de regels voor een debiteur wijzigen of een eerder contract met een crediteur wijzigen, we alle op vergelijkbare wijze gesitueerde schuldeisers moeten behandelen. dezelfde.

Als we dat niet doen, creëren we oneerlijke omstandigheden ten koste van de schuldeisers die niet zijn betaald.

Voor faillissementsdoeleinden bestaat schuld uit verschillende categorieën of categorieën. In het algemeen zal schuld in een van de vier categorieën vallen:

Administratief - die schulden die nodig zijn voor de administratie van een faillissementszaak, zoals advocatenhonoraria of kosten van trustee.
Algemeen onbeveiligd - creditcards, medische rekeningen, handelsschulden, handtekeningleningen die bestaan uit een belofte om te betalen zonder zekerheid
Priority Unsecured - ongedekte schuld die om verschillende redenen waardevoller is of belangrijk, inclusief recente belastingen, binnenlandse ondersteuningsverplichtingen zoals alimentatie en kinderbijslag
Beveiligd - schuld met onderpand zoals autoleningen of woninghypotheken

Wanneer we het hebben over gelijkelijk geplaatste schuldeisers, hebben we het over crediteuren met dezelfde soort schuld, zoals alle algemene concurrente schuldeisers of alle niet-gegarandeerde schuldeisers met voorrang.

Een crediteur kiezen boven een andere

Hoewel we vaak kunnen kiezen wie, wat, wanneer en hoeveel we onze crediteuren betalen, niettegenstaande eventuele overeenkomsten die we met hen hebben gesloten, gaat het faillissementsstelsel ervan uit dat we allemaal als schuldeisers betalen op een soortgelijke manier. We doen bijvoorbeeld elke maand de minimale betaling op onze creditcards.

In de meeste gevallen zullen we niet kiezen welke schuldeisers moeten betalen. Elk zal minstens het contractuele minimum worden betaald. Sommigen kunnen meer worden betaald, anderen minder.

Dus waarom zou u ervoor kiezen om één crediteur meer te betalen dan anderen? Misschien hebt u een volkomen legitieme reden om dat te doen. Uw Visa-kaart kan bijvoorbeeld een hogere rentevoet hebben dan uw Mastercard, dus u wilt hem sneller betalen. Of misschien heeft het een hogere balans.

Maar wat als je vastgebonden was voor geld en je alleen genoeg had om een aantal schuldeisers te betalen, maar niet anderen? Als je geen Visa hebt betaald, maar in plaats daarvan Mastercard hebt betaald, is dat dan rechtvaardig voor Visa? Stel dat u uw schoonvader geld schuldig was en ervoor wilde zorgen dat hij werd betaald voordat u een faillissementszaak indiende?

Deze ongegronde betalingen die u doet, worden voorkeuren of preferentiële overschrijvingen genoemd.

Wat maakt het tot een voorkeur?

Om een voorkeur te hebben moet een betaling voldoen aan vijf elementen:

De overdracht moet ten voordele zijn van een schuldeiser.
De overdracht moet worden gebruikt om een antecedent schuld te betalen (een schuld die bestond voordat de overdracht plaatsvond).
De overdracht moet zijn gedaan terwijl de schuldenaar insolvent was.
De overdracht vond plaats binnen 90 dagen na het indienen van het faillissement, of een jaar indien de schuldeiser een insider was.
De schuldeiser heeft meer ontvangen dan hij zou hebben ontvangen in een hoofdstuk 7-zaak als de overdracht niet had plaatsgevonden.

Voorkeuren vermijden

Waarom is dit in de faillissementscontext belangrijk? Omdat er een vermoeden is dat je voordat je failliet ging, insolvabel was, wat betekent dat je meer schulden had dan je had om te dekken. Door te kiezen wie u betaalt, geeft u de voorkeur aan een crediteur boven een andere, terwijl alle crediteuren van hetzelfde type aantoonbaar hetzelfde hadden moeten behandelen.

Dus, wat doen we eraan? De faillissementscode heeft het antwoord. Het geeft de beheerder het recht om het geld dat aan crediteuren is gegeven bij voorkeur te gebruiken en het opnieuw te verdelen aan alle soortgelijke crediteuren op een meer gelijke of pro rata basis. Dit wordt de voorkeur vermeden.

Hoewel hij het recht heeft om elke stap te doen waarbij u de voorkeur lijkt te hebben gegeven aan één crediteur boven een andere, is de trustee gedeeltelijk beperkt door de kosten van onderzoek en de stappen die nodig zijn om het geld te verzamelen, claims van andere te verwerken. schuldeisers en de opbrengsten herverdelen.

Slechts de tijd die nodig is om al uw pre-faillissementstransacties te beoordelen, zal vaak lastig zijn. Daarom vereist de faillissementscode dat u alle betalingen bekendmaakt die zijn gedaan in de periode van 90 dagen vóór het faillissement, maar alleen als de betaling (en) in die periode in totaal $ 600 of meer voor een enkele schuldeiser bedragen.

Zelfs dan kan de beheerder haar oordeel gebruiken om te bepalen of het praktisch is om dat geld te gebruiken. De hoeveelheid is één factor. Een andere factor is wat soms wordt aangeduid als de test met de "beste belangen van schuldeisers". Een betaling is slechts een voorkeur voor zover deze hoger is dan wat die schuldeiser zou hebben ontvangen in een hoofdstuk 7-zaak.

Hier is een voorbeeld: neem aan dat u $ 10.000 aan niet-uitbetaalde eigendommen heeft. Je hebt acht schuldeisers met de juiste claims. Als alle dingen gelijk zouden zijn, zou elk van die crediteuren $ 1, 250 in de faillissementszaak hebben ontvangen.

Als u één crediteur $ 1, 000 betaald voordat het faillissement werd ingediend, is het voorkeursbedrag eigenlijk slechts $ 250. Als de trustee de hele $ 1, 250 had opgezocht, zou de schuldeiser sowieso $ 1, 000 terugkrijgen nadat de claims waren opgelost. De beheerder moet dus het voordeel van het nastaan van de $ 250 namens de andere schuldeisers afwegen. Gezien de commissie van de trustee 25% of minder is van alles wat door haar handen gaat, zou het waarschijnlijk niet erg efficiënt zijn om die $ 250 terug te krijgen van de crediteur.

De 90-daagse regel

Over het algemeen zullen trustees alleen naar voorkeuren kijken die gemaakt zijn in de 90 dagen voordat de zaak werd ingediend. Maar dat is niet moeilijk en snel. Het is gemakkelijker voor trustees om voorkeuren in die periode te vermijden, omdat de schuldenaar volgens de statuten verondersteld wordt insolvent te zijn tijdens de periode.Een vermoeden is niets meer dan een veronderstelling die met bewijs kan worden overwonnen. Als een schuldeiser kan bewijzen dat de debiteur solvabel was toen de voorkeur werd uitgesproken, zal het voor de curator moeilijker zijn om te bewijzen dat de betaling de voorkeur had. Evenzo zou de trustee kunnen proberen betalingen te voorkomen die verder teruggaan dan de terugbliktermijn van 90 dagen als zij bewijs had dat de schuldenaar zo ver achter zich was.

De insiderregel

De beheerder kan zelfs een jaar teruggaan als de ontvanger van de betaling een insider was. Insiders zijn familie, vrienden, zakenpartners, mensen of entiteiten met een speciale band met de schuldenaar. Elke betaling aan een insider moet worden bekendgemaakt en is afhankelijk van beoordeling.

Eigenschapvoorkeuren

Voorkeuren kunnen ook in de vorm van een eigendomsoverdracht zijn. De overdracht van een auto tegen betaling van een schuld aan uw schoonvader is even geldig als elke contante betaling en wordt in elke analyse hetzelfde behandeld.

Vermijdt u een voorkeursbeurs voor de ontvanger?

Het korte antwoord is ja, de voorkeur gaat uit naar de crediteur van de ontvanger, omdat de crediteur uiteindelijk geen betaling meer ontvangt dan hij zou hebben ontvangen als de schuldenaar billijke en onder normale omstandigheden betalingen zou doen.

Laten we doen alsof de crediteur je vader is die je $ 5.000 heeft uitgeleend. Je hebt al een tijdje financiële problemen. Het wordt steeds moeilijker om rond te komen en je denkt erover een faillissementszaak in te dienen. Je wilt ervoor zorgen dat je vader wordt betaald voor de rest. Dus u gebruikt de laatste van uw middelen om hem te betalen wat u hem verschuldigd bent.

Zes maanden later bezoekt u een faillissementsadvocaat. Ze zal u vragen om een lijst weer te geven van de betalingen die u in de afgelopen 90 dagen heeft gedaan en de betalingen die u het afgelopen jaar aan insiders hebt gedaan. In dit geval zou je vader zich duidelijk kwalificeren als een insider. De betaling moet worden bekendgemaakt.

Stel dat u $ 10.000 aan niet-gescande items heeft die de trustee kan verkopen en gebruiken om crediteuren te betalen. Je hebt tien crediteuren, die elk $ 1000 zouden ontvangen. Het is duidelijk dat je vader meer heeft ontvangen dan hij zou hebben ontvangen als je hem niet had betaald. Als de trustee die $ 5,000 van je vader terugkrijgt en toevoegt aan de pool met activa die kan worden gedistribueerd, krijgt elke crediteur dan $ 1500, inclusief je vader.

Is het eerlijk? Ja. Moet je vader het leuk vinden? Nee. Het is een moeilijk begrip voor sommige crediteuren om te doorgronden, vooral degenen die niet in de handel zijn, een brok geld omkeren en gedwongen worden te delen met andere schuldeisers.

Dit betekent niet dat u bent uitgesloten van het betalen van uw vader. Ook al is de rest van de schuld die u hem verschuldigd bent wettelijk geliquideerd, er is niets in de faillissementswetgeving dat verbiedt dat u hem betaalt nadat de faillissementszaak voorbij is.

Voorkeuren en verzekerde of prioritaire schuld

Het vermijdende vermogen van de trustee wordt minder vaak gebruikt tegen gedekte en prioritaire schulden. Gedekte schuld heeft een speciale status vanwege de overeenkomst tussen de schuldeiser en de lener dat een actief van de lener kan worden verkocht om de schuld te betalen.Als de trustee een voorkeur voor een gewaarborgde schuld zou vermijden, zou de betaling worden vervangen door andere eigendommen van de schuldenaar. Dus het zou een wasbeurt zijn.

Prioritaire schuld heeft ook een speciale status omdat het Congres heeft bepaald dat bepaalde schulden om beleidsredenen moeten worden betaald vóór algemene ongedekte schulden. De meest voorkomende prioriteitsschulden zijn alimentatie, kinderbijslag en recente belastingen. Elk geld dat een beheerder verzamelt, zal eerst eventuele prioritaire schulden betalen. Daarom is het niet ongebruikelijk dat de curator betalingen aan algemene concurrente schuldeisers vermijdt en dat dit geld volledig wordt terugbetaald om met prioriteitsschuld af te treden. Anderzijds zouden eventuele betalingen aan prioritaire schulden die de trustee zou kunnen vermijden, gewoon worden terugbetaald aan de crediteuren die voorrang hebben.

Uitzonderingen op de regel

Elke regel heeft uitzonderingen en de bevoegdheid van de beheerder om preferentiële overdrachten te voorkomen, is niet anders. Hier zijn drie van de meest voorkomende.

Contemporaneous exchange : wanneer u betaalt voor een aankoop die u tegelijkertijd doet, is er geen voorkeur. Voorkeuren moeten bestaan uit schulden die al bestonden vóór de overboekingstransactie.

Gewone cursus : als u opereert in de "normale gang van zaken". "Als u bijvoorbeeld een bedrijf heeft en u facturen doorgaans 30 dagen betaalt nadat de voorraad is geleverd, verricht u uw betalingen in de normale gang van zaken en zijn het geen overschrijvingen.

Nieuwe waarde : als u iemand betaalt voor een schuld die u al hebt, maar de schuldeiser geeft u vervolgens een nieuwe waarde, dan was de betaling niet preferentieel. Een voorbeeld van een nieuwe waarde is een leverancier die goederen naar u verzendt nadat u een openstaande factuur hebt betaald.