Schrijven Detective of Mystery Stories

Het detectiveverhaal is een genre van fictie waarin een detective, een amateur of een professional, een misdaad of een reeks misdaden oplost. Op enkele uitzonderingen na, omvat de misdaad één of meerdere moorden (zo nu en dan kunnen detectiveverhalen draaien rond spectaculaire diefstallen of chantage, maar dit is zeldzaam).

Omdat detectiveverhalen gebaseerd zijn op logica, komen bovennatuurlijke elementen zelden in het spel. De detective kan een privédetective, een politieagent, een oudere weduwe of een jong meisje zijn, maar hij of zij heeft over het algemeen niets te winnen bij het oplossen van de misdaad.

Geheimzinnige verhalen, in tegenstelling tot politieprocedures, thrillers, echte misdaadverhalen en andere misdaadgerelateerde genres, zijn meestal niet gericht op bloed, bloed en gruwelijke details van moord, maar op de puzzel van een onopgeloste moord. Terwijl hedendaagse mysterieschrijvers stil kunnen staan ​​bij grafische details of grafische seks, is dit nog steeds enigszins zeldzaam. In feite vallen de meeste 'klassieke' mysteries in de categorie van 'mooie, schone' moorden waarbij het slachtoffer in een enkele klap met weinig of geen leed in het hoofd wordt gestoten, vergiftigd, gestoken of anderszins wordt gedood.

Geschiedenis van rechercheverhalen

Het eerste "officiële" detectiveverhaal was De moorden in de Rue Morgue , geschreven in 1841 door Edgar Allen Poe. Hoewel Poe's niet het eerste verhaal was met een mysterie of een moord, was het de eerste die het toenmalige nieuwe personage van de detective introduceerde. Het was ook het eerste verhaal dat volledig draaide rond de oplossing van een moord-gerelateerde puzzel.

Poe's geschriften waren korte verhalen, maar The Moonstone, van Wilkie Collins, was een volledige gothische roman die tegelijkertijd een moordmysterie was.

De beroemdste van alle fictieve detectives, Sherlock Holmes, werd in 1887 uitgevonden door Arthur Conan Doyle voor het Strand Magazine . Het was Conan Doyle die het idee van de " het raadplegen van detective, "die onafhankelijk van de politie werkt, samen met een niet-vrij-heldere metgezel wiens betrokkenheid komedie, drama, suspense of een kans kan bieden om de lezer te misleiden met misinterpretaties van aanwijzingen en rode haring. De 'Gouden eeuw van de mysteries' - de jaren 1920 en 1930 - omvatten auteurs als Agatha Christie, Dorothy Sayers, Josephine Tey en Ngaio Marsh. Deze auteurs creëerden heren detectives en beeldende omgevingen - herenhuizen, cruiseschepen en archeologische opgravingen, onder andere - zijn de lezers blijven fascineren.

Typen mysterieverhalen

Er zijn verschillende subgenres van mysterieverhalen. Hoewel er geen "officiële" reeks regels bestaat voor het schrijven van een bepaald type, zouden deze beschrijvingen nuttig moeten zijn:

Het gezellige verhaal is een voorzichtig detectivereken, bijna altijd, in een kleine stad of dorp.De detective is een amateur-speurneus, meestal een vrouw.

• Het keiharde detectiveverhaal is een ouder genre dat in de jaren dertig populair werd met schrijvers als Dashiell Hammett die stoere "privé-lullen" ontwikkelde zoals Sam Spade.
• Het mysterie "locked room" of "whodunnit" is in de eerste plaats een puzzel waarin karakterisering op de tweede plaats komt voor het ontdekken en interpreteren van aanwijzingen …
• Zie "Tien regels voor schrijven voor een volledige lijst van de regels van het genre" mysteries. "