Uitbesteding

Wat ookal de omvang van een bedrijf of het veld waarin het is, een kritieke regel van outsourcing, is dat een stevige niet uitbesteden van een van haar "core functies". Hoewel deze regel vrijwel universeel overeengekomen wordt door deskundigen uit outsourcing (ongeacht waar ze afkomstig zijn), is de definitie van "core" als het gaat om werk veel verschillend tussen outsourcing deskundigen.

Core en non-core business functies

In de breedste zin van de term zijn kernfuncties de meest essentiële functies in uw bedrijf en die welke het meest kritiek zijn op de inkomstenstroom van uw onderneming.

In sommige gevallen kunnen kernfuncties volgens de wet worden gedefinieerd, maar in de meeste gevallen is het aan het individuele bedrijf om te definiëren welke functies de kern van hun bedrijfsvoering zijn. Evenzo zijn non-core functies die van de laagste waarde voor het bedrijf en zijn de meest generieke. Hoewel er verschillende definities zijn in verschillende industrieën, is de vertaling van deze eenvoudige verklaring in een bedrijfsplan een zeer complex proces. Weinige bedrijven (zelfs degenen die lijken op elkaar) komen overeen wat de kern onderscheidt van non-core functies.

Een voorbeeld van kernverschillen en niet-kernfuncties

Om de praktische verschillen tussen kern en non-core te begrijpen, overwegen hoe deze regel wordt toegepast in Legal Outsourcing (LPO). LPO is uniek omdat het een gelicentieerd en gereguleerd beroep is. De functies die worden beschouwd als de praktijk van de wet zijn onwettig voor iemand anders dan een advocaat uit te voeren. Dit zijn de functies die algemeen beschouwd worden als de kernfuncties van een advocatenkantoor.

Een advocatenkantoor kan echter kiezen om zeer gespecialiseerde terreinen van hun juridische praktijk uit te besteden, hoewel ze belangrijke inkomstenbronnen kunnen vormen en gespecialiseerde advocaten nodig hebben. Over het algemeen gaat de uitbestedingsdiscussie over de functies die buiten de specifieke juridische definitie vallen, de "praktijk van de wet." De praktijk van de wet is een uitdrukking die vaak een duidelijk omschreven aantal functies omschrijft die zich voordoen tijdens de vertegenwoordiging van een klant (tegen vergoeding) in de rechtbanken. Het merendeel van de werkzaamheden binnen een advocatenkantoor (of juridische afdeling van een bedrijf) is echter niet daadwerkelijk tijd in de rechtbank. Antwoordtelefoons, e-mails distribueren en het afronden van algemene kantoorpapierwerk (hetzelfde soort administratieve werkzaamheden in een dergelijk bedrijf of kantoor) wordt beschouwd als niet-kernwerk. Zelfs het creëren van een zeer basiscontract dat inhoudt dat een wettelijk sjabloon wordt ingevuld, vereist meestal geen advocaat (behalve bij het beoordelen van het eindproduct). Echter, elke firma heeft een enigszins verschillend idee van onder welke omstandigheden een contract door een advocaat uit een sjabloon kan worden geschreven en wanneer het door een advocaat door een advocaat moet worden gemaakt.Het verschil (zoals bepaald door elke individuele advocatenkantoor of juridische afdeling) heeft gevolgen voor hoeveel werk dat bedrijf belangrijk acht en hoeveel niet-kern is.

Uiteindelijk moet u vooraf vaststellen welke functies van uw bedrijf kernen zijn en die niet-kern zijn voordat u besluit welke taken en functies uitbesteden worden. Zoals het juridische voorbeeld laat zien is er geen universeel recht of fout, alleen een intern begrip tussen afdelingen en VIP's over de werking van uw onderneming.