Verbinding tussen georganiseerde misdaad en identiteitsdiefstal

We vinden vaak dat er een sterke persoonlijke band is tussen identiteitsdieven en hun slachtoffers. Zij kunnen familie, vrienden, collega's of buren zijn. Zij zouden misschien ook een complete vreemdeling zijn die door het vuilnis of een hacker uit een ver land ging.

Waarom plegen individuele dieven deze misdaden? Meestal worden ze gedreven door geestelijke ziekte, wanhoop, of gewoon, hebzucht. Er zijn echter ook georganiseerde criminele ringen, die samenkomen voor het enige doel om het geld van anderen te nemen.

Hackers over de hele wereld zijn begonnen met het gebruik van zeer geavanceerde tools om in de databases in te slaan waar persoonlijke persoonlijke gegevens worden opgeslagen. Zij zoeken het volgende uit:

• Geboortedatums
• Socialezekerheidsnummers
• Adressen
• Kredietkaartnummers
• Bankrekeninggegevens

De criminelen die deze misdaad vormen maken ringen in netwerken, stelen gegevens en gebruiken het dan om gevestigde accounts over te nemen. In een kwestie van uren kunnen ze maximaal een creditcard van een persoon overschrijven, geld overmaken, en zelfs alles uit de financiële rekeningen nemen.

Hier is een korte beschrijving van hoe een beruchte cybercriminal het deed:

Albert Gonzalez was de zoon van een immigrant, en hij begon cybercrimes te plegen voordat hij leerde rijden. Op 12-jarige leeftijd trok zijn computer een virus, en werd hij obsessief met het proces om het te beschermen. Terwijl hij leerde zijn eigen computer te beschermen, leerde hij ook hoe anderen met deze virussen te manipuleren.

Een artikel dat in de New York Times is gepubliceerd vertelt het verhaal van Gonzalez en beschrijft hem als een van de meest gefocuste en succesvolle cybercriminelen in de geschiedenis. Tegen de tijd dat hij 14 was, bestelde Gonzalez artikelen online met gestolen rekeninginformatie en stuurt ze naar lege huizen om detectie te voorkomen.

Hij werd zo goed in hacking, dat hij in de servers van NASA kon komen. Hoewel de FBI Gonzalez heeft onderzocht, stopte hij niet.

Als hij 22 jaar oud was, werd Gonzalez, die een vermomming droeg, in Upper Manhattan gearresteerd terwijl hij meerdere betaalkaarten gebruikt bij een geldautomaat. Officieren realiseerden zich snel dat Gonzalez een uitstekende vang was en dat hij een cyberbende leidde.

Gisteren werd Gonzalez een dubbele agent en begon met de politie te werken om de bende te nemen. Echter, recht onder de neus van de rechtshandhaving, was Gonzalez samen met een andere groep, die in het netwerk van geldautomaten in 7-Elevens hacking hackte.

Toen hij uiteindelijk werd gevangen, kreeg Gonzalez twee gevangenisstraffen van 20 jaar, die achtereenvolgens werden gediend, om de informatie te stalen die hem toegang had tot 180 miljoen financiële rekeningen.Hij was in staat om onder andere bedrijven zoals JC Penny, Target en OfficeMax te hakken.

Hoe haal je cybercriminelen?

Hackers gebruiken een aantal hulpprogramma's om accounts in te schakelen, en meestal gebruiken ze deze tools om kwetsbaarheden op te sporen. Het hack kan gebeuren via een internetverbinding, via het besturingssysteem of via een browser.

In de vroege dagen van hacking zou een crimineel een virus creëren dat een harde schijf of verwijderde bestanden crasht, maar dit gebeurt niet meer.

Deze criminelen doen tegenwoordig het tegenovergestelde; Ze willen dat computers zo efficiënt mogelijk lopen. Ze infecteren de computer met een virus, dat zal dormant blijven totdat het door de criminelen wordt geactiveerd. Veel daarvan worden Trojaanse virussen genoemd, die kunnen detecteren wanneer een slachtoffer zich op de website van hun bank bevindt. Wanneer het slachtoffer in hun bank logt, wordt het virus in hoofdzaak geactiveerd en verzamelt hij informatie voor de hacker.

Net als de virussen die het lichaam beïnvloeden, kan het computervirus lang in de machine blijven totdat het opgeroepen wordt tot actie. We kunnen een bepaalde website bezoeken, een specifiek programma downloaden of zelfs een link in een e-mail klikken. Deze acties leiden tot het virus om informatie te activeren en te stelen. Het aantal actieve virussen is door de jaren heen gevierd en de technologie die door de hackers wordt gebruikt, ontwikkelt zich zo snel dat het moeilijk is voor de goede jongens om op te volgen.

De rol van georganiseerde misdaad in de diefstal van identiteit

In de afgelopen dagen was de georganiseerde misdaad alles over de spier, en deze groepen waren betrokken bij activiteiten zoals gokken, leningshaai, prostitutie en drugs. Hoewel dit stereotype nog steeds in leven is, hebben de leiders van deze groepen geleerd dat het makkelijker is om cybercriminelen te beginnen dan te participeren in traditionele activiteiten. Zij gebruiken hackers om deze databases te kraken, en als criminelen vaak doen, overnemen ze reeds bestaande accounts of openen nieuwe accounts. Intussen is het slachtoffer onbewust van wat er gebeurt.

Cybercrime definiëren

De feitelijke definitie van cybercriminaliteit heeft op sommige manieren betrekking op diefstal van informatie, zoals handelsgeheimen, persoonlijke gegevens of zelfs staatsgeheimen. Deze misdaden werden goed bekend nadat hackers begon te breken in databases die vol informatie zijn, zoals socialezekerheidsnummers of andere informatie. Deze gegevens worden dan gebruikt voor misdrijven zoals spionage of identiteitsdiefstal.

Cybercrime is een zeer lucratieve zaken, en het laat geen teken zien van vertraging. In feite hebben deze criminelen de afgelopen 10 jaar meer geavanceerde manieren gemaakt om te profiteren van degenen die het internet gebruiken, en de kans is slank dat ze gevangen zouden raken.

De meest bekende Cybercrime virussen

Als u het begrip cybercrime nog steeds niet helemaal begrijpt en de gebruikte hulpmiddelen, kan het verder worden toegelicht aan de hand van de volgende voorbeelden:

• De 'I Love You' Worm : Deze cybercrime veroorzaakte schade van ongeveer 15 miljard dollar en werd in 2000 vrijgegeven.Deze worm is overgebracht naar een computer nadat gebruikers een email hebben geopend met de onderwerpregel 'Ik hou van je' en vervolgens een bijlage gedownload en verspreid als een virus wel. Deze bijlage bleek een virus te zijn die individuen, bedrijven en zelfs overheidsinstanties heeft aangetast.
• De MyDoom Worm: Deze cybercrime veroorzaakte ongeveer 38 miljard dollar in schade en werd in 2004 vrijgelaten. Deze worm leverde spam naar e-mailadressen over de hele wereld en vertraagde de toegang tot internet over de hele wereld met ongeveer 10 procent, en in sommige gevallen is de toegang tot sommige websites verminderd met ongeveer 50 procent.
• De Conficker Worm: Deze worm heeft in 2008 het internet onrustig gemaakt en het zorgde voor iets meer dan $ 9. 1 miljard in schade. Deze worm heeft de schade veroorzaakt door de 'I Love You' worm en de MyDoom worm door eerst te downloaden en vervolgens malware te installeren, waardoor de criminelen op afstand toegang hebben tot de computers van de slachtoffers.

Waarom gaan cybercriminelen na bepaalde mensen?

Sommige mensen zouden zich afvragen waarom een ​​cybercriminal zou gaan na hen in plaats van iemand anders. De waarheid is, een cybercriminal gaat naar de informatie die ze het makkelijkst kunnen krijgen via een unpatched netwerk of een social engineering scam. Zij zoeken naar geboortedatums, socialezekerheidsnummers, adressen, namen en andere persoonlijke gegevens. Daarnaast zoeken ze creditcardaccounts, bankrekeningen en andere informatie die kan worden aangevraagd om een ​​nieuw account te openen of een account dat al bestaat, over te nemen. Als ze betalen kunnen worden, gaan ze deze informatie opzoeken.

Sociale veiligheidsnummers

In de afgelopen 70 jaar zijn onze sociale zekerheidsnummers de belangrijkste manier geworden om onszelf te identificeren. Deze nummers werden uitgegeven vanaf de jaren dertig als een manier om het inkomen van een persoon voor sociale zekerheidsuitkeringen te volgen. Deze nummers begonnen echter te dienen op een manier die ze niet bedoeld waren. In de komende decennia werden deze cijfers letterlijk de sleutels van onze identiteiten. We moeten in veel gevallen onze socialezekerheidsnummers opgeven, en voor de meeste van ons zijn onze socialezekerheidsnummers opgenomen in honderden, zo niet duizenden databases, records en bestanden … en een ontelbaar aantal personen heeft toegang tot hen. Als de verkeerde persoon toegang krijgt tot deze nummers, kunnen ze de identiteit van een individu gemakkelijk stelen.

Hoe gaan cybercriminelen na hun slachtoffers?

U weet dat onze persoonlijke gegevens toegankelijk zijn van talrijke databases, en een cybercriminele toegang heeft toegang tot deze informatie door het zoeken naar kwetsbaarheden in de netwerken die de informatie hosten.

Denk aan je eigen huis of kantoor. Als de draadloze internetverbinding op deze locaties niet veilig is, maakt u zich kwetsbaar. Is het besturingssysteem op uw computer up to date? Zo niet, ben je kwetsbaar. Is uw browser bijgewerkt met de nieuwste software? Zo niet, ben je kwetsbaar. Speel je online games of bezoek risicovolle websites? Je bent kwetsbaar. Heeft u ooit films, software of muziek gedownload die online illegaal of onwettig actief zijn geweest?Je bent kwetsbaar.

Zelfs als u al uw beveiligingssoftware op zijn plaats heeft, betekent dat niet dat elke andere website veilig is. Als u bijvoorbeeld iets online koopt, en de website niet veilig is, bent u kwetsbaar. Als u uw socialezekerheidsnummer geeft aan een beveiligde onderneming, zou u wellicht geloven dat u veilig bent, maar als slechts één van hun medewerkers een phishing-email opent, kan dit het netwerk in gevaar brengen, waardoor u weer kwetsbaar bent.

Cybercriminelen zullen iedereen en iedereen richten, ongeacht het niveau van beveiliging dat er in de hand is.

Elk bedrijf dat krediet aanbiedt, moet een naam, geboortedatum, adres en socialezekerheidsnummer hebben om een ​​credit check te verrichten en identiteit te verifiëren. Dit omvat organisaties zoals verzekeringsmaatschappijen, banken, ziekenhuizen, auto dealers, kredietkaartuitgevers, warenhuizen en andere.

Vandaag is het gemeenschappelijker dan ooit voor criminele hackers om in de databases te komen die onze Social Security nummers bevatten. Natuurlijk gebruiken ze deze nummers om nieuwe accounts te openen of bestaande te overnemen. Een crimineel kan deze socialezekerheidsnummers gebruiken om creditcards, bankleningen en zelfs creditcards te verkrijgen. Sommige van deze slachtoffers zullen zelfs betrokken worden bij een oplichterij waar hun hypotheek wordt geherfinancierd zonder hun kennis, die hen beroofd van het eigen vermogen dat zij in hun huis hebben.

Degenen die geen spaargelden, slecht krediet, geen krediet of een leeg account hebben, zijn niet immuun voor cybercriminelen. Deze mensen hebben alleen een socialezekerheidsnummer nodig om een ​​account te openen, zelfs met een slechte kredietgeschiedenis. Er zijn bedrijven die een nieuw account voor een klant zullen openen, ongeacht hun kredietgeschiedenis, ze rekenen hen gewoon een hoge rente. Een cybercriminal kan een socialezekerheidsnummer gebruiken om ook een bankrekening te openen. Deze personen storten het minimumbedrag, zoals $ 50 of $ 100, een cheque in, en dan kunnen ze cheques opleggen voor elk bedrag in de naam van het slachtoffer.

De technologie die we elke dag gebruiken, is een onontbeerlijk onderdeel van ons leven geworden. We vertrouwen vaak op onze pc's en op het internet om verschillende taken aan te pakken, en dit neemt de hele tijd toe. Aangezien meer mensen zich nog steeds op het internet vertrouwen, hebben cybercriminelen nog meer tijd en aandacht besteed aan het vinden van steeds innovatieve manieren om deze beveiliging te benutten. Zelfs als de beveiligingswerkers hier hard tegen vechten, zoeken de slechte mensen makkelijke manieren om toegang tot de netwerken te krijgen.

Het is voor ons allemaal om ons eigen identiteiten te beschermen en te beschermen. Dit kan betekenen dat we elk document moeten versnipperen met identificatie van informatie over het, blokkeren op onze mailboxen, identiteitsdiefstalbeveiliging onderzoeken of alleen onze socialezekerheidsnummers gebruiken in situaties waar ze absoluut noodzakelijk zijn. Het probleem van identiteitsdiefstal en cybercriminaliteit zal binnenkort niet beter worden en in feite is het waarschijnlijk veel slechter.