Weten we wanneer genoeg genoeg is? Supply Chain weet het.

"Als u het kunt voorstellen, kunt u het bereiken. "Toen auteur William Arthur Ward die inspirerende woorden uitsprak, dacht hij waarschijnlijk dat hij de creatieveling onder ons zou aanzetten om vliegende auto's te bouwen of om economisch op te tillen of genoeg inhoud te ontwikkelen voor de drie televisienetwerken die hij kon bekijken.

En terwijl de toekomstvisie van Ward ons pendelde om met bussen in de wolken te werken, kregen we 140-woorden rapid-fire-missives en foto's die in 10 seconden verdampen.

Moesten er geen van ons droomen van - en te bereiken - ons in de ruimte-leeftijd?

Ik heb net deelgenomen aan een handelsbeurs waar de moderne technologie onder de aandacht wordt gebracht, die klaar staat om de productie te versnellen en onze wereld zonder fouten te maken. Robots op de show - ontworpen om mensen te vervangen in niet-alledaagse, repetitieve taken - speelden Connect Four tegen deelnemers en gespelde woorden met behulp van bouwstenen. Het viel me op dat dit dingen zijn die mijn kinderen vroeger deden. Totdat mijn kinderen ouder worden, kreeg ik wat ervaring en begon ze complexer te worden - bijvoorbeeld terug naar hun ouders. Is dat waar robots heengaan?

Mijn vrouw betwijfelt dat robots de wereld overnemen. Het lijkt haar onvoorstelbaar dat mensen elke techno-apocalyptische visie van de toekomst zouden laten realiseren. Waarom zouden we machines de mogelijkheid geven ons te slaan, ons uit te roeien of ons in batterijen te zetten om hun mainframes te bedienen?

Hollywood heeft ons genoeg van een waarschuwing gegeven. We hebben Roomba's en huisdierenrobothonden - laten we daar stoppen. Waarom zouden we zover gaan dat machines laten zien dat ze ons niet nodig hebben (behalve als voornoemde batterijen)? Wel, inderdaad.

Sms'en en rijden, dat is waarom. Hoewel de wereld politiek, sociaal en religieus kan worden verdeeld, ben ik van mening dat we het erover eens zijn dat sms'en (of e-mailen of sociale media of het controleren van sportuitslagen) tijdens het autorijden tot op zekere hoogte gevaarlijk is.

Maar we kunnen onszelf niet stoppen. PSA's, verschrikkelijke verhalen van ongevallen en wetgeving hebben ons niet gestopt. Het lijkt erop dat geen wet, logica of schrik tactiek zo dwingend is dat bestuurders stoppen met het controleren van hun telefoons elke keer dat ze hen horen bing.

Maar het goede nieuws is dat niets ons moet stoppen. We willen altijd de verbinding blijven - zelfs achter het stuur - zodat het wiel dat we achterlaten snel binnen de controle van iemand anders zullen zijn. En we geven die controle vrijwillig op.

We geven de controle over onze voertuigen over aan de machines - zodat we kunnen blijven jagen naar de perfecte emoji om onze quips te onderbreken. Natuurlijk zal het eerst heel pragmatisch lijken. Zelfrijdende auto's en slimme verkeersnetten zullen ervoor zorgen dat verkeersknopen een relic van een verleden cultuur zijn.We worden efficiënter en meer verbonden. De ene kant van het gangpad duwt zelfrijdende auto's omdat we minder energie verbruiken. De andere kant van het gangpad duwt zelfrijdende auto's omdat het een geheel nieuwe industrie, supply chain en consumentenvraag opent. We zullen efficiënt, groen en winstgevend zijn. Zodra we onze sleutels overhandigen, wint iedereen.

Houd uw stuurkolom slechts een seconde vast. Ik hoef de onvermijdelijke glibberige helling van zelfrijdende auto's niet uit te leggen aan Skynet.

Misschien hebben we voorlopig genoeg technische vooruitgang geboekt.

Ik zit nu in een vliegtuig en er is ergens een database die weet dat ik zojuist een lightcoke heb besteld en Taken 3 heb bekeken. Dezelfde robot die de leiding heeft over ons massatransport en de productie op een dag zal de leiding hebben over het uitdelen van onze maaltijden en entertainment. Zal ik die jaren doorbrengen, onderworpen aan de machines, frisdrank drinken en een eindeloze stroom Liam Neeson-films bekijken? Of zullen de machines geavanceerd genoeg zijn - als ze eindelijk de leiding hebben - om de eigenaardigheden en inconsistenties van het mens-zijn te begrijpen? (Of moet ik meer bier kopen met mijn creditcard om de metadata te beïnvloeden?)

We hoeven niet naar een machinegestuurde toekomst te haasten. Niet omdat machines te geavanceerd zijn, maar omdat ze niet geavanceerd genoeg zijn.

Het laatste dat ik nodig heb, is dat de webverbinding begint te bufferen wanneer mijn zelfrijdende auto een zelfrijdende 18-wieler passeert op een tweebaans slimme weg. Of om The Gray en Non-Stop in een eindeloze lus te bekijken vanwege recente On Demand-selecties.

De technologie heeft een aantal verbluffende dingen tot stand gebracht - van voertuigen voor verkenning van diepe ruimte tot de pizza van 3 minuten. Een wereldwijde, geoptimaliseerde supply chain zou niet bestaan ​​zonder logistieke en productietechnologie. En - geen vraag - de vooruitgang op het gebied van medische technologie en de uitroeiing van ziekten moeten worden voortgezet.

Maar misschien is genoeg genoeg in de meeste technologische ontwikkelingen. Moet mijn koelkast mijn boodschappen bij Amazon bestellen en die dezelfde dag laten bezorgen? Moet ik sociale media monitoren terwijl ik 3D-films kijk in surround-geluid via mijn contactlenzen? Misschien voor de kinderen van mijn kinderen, is het uploaden van hun bewustzijn naar een hologram van Tupac wat ze zullen doen op een dinsdagochtend.

Bedankt, techneuten, maar ik ben goed voor nu. En ik zou graag willen denken dat door een pauze te houden aan deze ontwikkeling, we machines zouden ontzien van wat het onontkoombare pad naar de mensheid betekent. Het is één ding voor algoritmen om verkeerspatronen te beheren - maar voor machine-intelligentie om gevoel te bereiken, zouden machines verder gaan op het punt menselijke eigenschappen aan te nemen - zoals angst, kleingeestigheid en angstvallig. Als je denkt dat de wereld nu een zooitje is, stel je dan voor dat supercomputers omgaan met rivaliteit tussen broers en zussen, papa's problemen en faalangst. Ik kan met mijn slimme telefoon leven. Ik heb het niet nodig om te evolueren naar een smart-ass-telefoon.

Natuurlijk, als ik een generatie ouder was, typte ik dit waarschijnlijk op mijn IBM Selectric terwijl ik naar mijn acht nummers van KC & The Sunshine Band aan het luisteren was die hun laarsjes schudden.Ik weet een beetje over supply chain optimalisatie maar minder over de toekomst van tech. Dus misschien heb ik het mis. En ik hoop dat ik dat ben. En dat zal ooit onze technologie over ons droom en we kunnen ons zien hoe we de mensheid kunnen bereiken.