Dollar Waarde vandaag: waarom is het minder, wie blijft op de hoogte

De waarde van de dollar van vandaag is veel minder dan in het verleden. Wanneer de dollar waarde verliest, wordt dat inflatie genoemd. Dat komt omdat de prijzen opblazen en elke dollar minder kan kopen.

De waarde van de dollar is sinds 2014 met 25 procent toegenomen. Dit compenseert echter niet de langetermijndaling. Zie voor meer Waarom is de dollar zo sterk nu?

Wie houdt de koers van de dollar bij?

De waarde van de dollar van vandaag wordt bepaald door de goederen en services die het koopt.

Naarmate de waarde van de dollar daalt, stijgen de kosten van levensonderhoud. De consumentenprijsindex meet de kosten van levensonderhoud. Het vergelijkt de prijzen van een mandje met goederen en diensten voor elke maand.

Wisselkoersen vertellen u hoeveel de waarde van de dollar vandaag is op buitenlandse markten. Een eenvoudige manier om de waarde van de dollar ten opzichte van de meeste van de valuta's van de wereld te achterhalen is om de dollar-index te gebruiken.

Hoeveel waarde heeft de dollar verloren?

De dollar heeft de afgelopen 100 jaar veel waarde verloren. In 1915, een persoon met slechts $ 4. 26 konden dezelfde hoeveelheid voedsel, kleding en andere benodigdheden kopen als $ 100 vandaag zou kopen. In 1920 zou hij dat dubbele bedrag of $ 8 nodig hebben. 44. Dat komt omdat hyperinflatie na de Eerste Wereldoorlog de waarde van de dollar in tweeën heeft verlaagd.

In 1930 zou de persoon slechts $ 7 nodig hebben. 05. Dat komt omdat de Grote Depressie van 1929 leidde tot deflatie. Dat is wanneer prijzen dalen of leeglopen. De dollar wint waarde. Tien jaar later zou hij nog minder geld nodig hebben.

Slechts $ 5. 91 kocht wat $ 100 vandaag zou kopen. Na de Tweede Wereldoorlog groeide de wereldeconomie. De inflatie is teruggekeerd. Hier is hoeveel iemand vandaag $ 100 aan goederen zou moeten kopen. Tegen 1950 was de waarde van de dollar zelfs nog lager gedaald dan voor de depressie. De volgende tabel laat zien hoeveel het is gevallen.

(Bron: "CPI Inflation Calculator.")

Jaar	= $ 100 Vandaag	Opmerkingen
1950	$ 10. 17	Inflatie hervat na de Tweede Wereldoorlog. De waarde van de dollar is sinds 1940 met bijna de helft gedaald.
1960	$ 12. 49 Inflatie gematigd en dollar behoudt het meeste van zijn waarde.	1970
$ 16. 37	JFK en LBJ gebruikten tekortbestedingen om de economische groei aan te zwengelen. Die verhoogde inflatie, en verlaagde de waarde van de dollar.	1980
$ 34. 77	Nixon beëindigde de gouden standaard in 1973. De dollar verloor de helft van zijn waarde.	1990
$ 55. 14	Reaganomics verlaagde belastingen en verhoogde het tekort, waardoor de inflatie toenam.	2000
$ 72. 65	Hoewel het budget in de jaren negentig in evenwicht was, zette de inflatie zich voort als gevolg van het expansieve monetaire beleid dat de geldhoeveelheid verhoogde.	2010
$ 92. 00 Expansief monetair en fiscaal beleid toegevoegd aan de geldhoeveelheid om de Grote Recessie te bestrijden.	Waarom is de waarde van de dollar lager vandaag dan 100 jaar geleden?	Inflatie is de noodzakelijke prijs voor een groeiende economie. De Fed houdt de rente laag om de uitgaven te stimuleren. Dit stimuleert de vraag en uiteindelijk de economische groei. In feite is de F ed gericht op een inflatiepercentage van 2 procent. Met andere woorden, zolang de prijzen slechts twee procent per jaar stijgen, zal de economie gezond groeien. Deze prijzen zijn exclusief vluchtige voedsel en energie.

Veel landen die exporteren naar de Verenigde Staten accumuleren dollars als betalingen.

Ze houden deze bij de hand als deviezenreserves. Zonder deviezenreserves zou de waarde van de dollar van vandaag veel lager zijn. Hier zijn drie redenen waarom:

De dollar is de reservemunteenheid ter wereld. Dat betekent dat de meeste internationale transacties in dollars worden gedaan. Buitenlandse overheden houden dollars bij de hand voor het geval hun bedrijven het nodig hebben voor wereldwijde handel.

Sommige landen, zoals China en Japan, exporteren veel naar de Verenigde Staten. Ze krijgen veel dollars in ruil voor hun goederen. Als sommige bedrijven te veel hebben, zal de overheid het voor hen ruilen.

1. Ook China en Japan willen graag dollars blijven kopen. Deze praktijk behoudt zijn waarde ten opzichte van hun valuta's. Dat maakt hun export goedkoper in vergelijking. Hun bedrijven krijgen dan een concurrentievoordeel.
2. President Trump en veel congresleden hebben China beschuldigd van het manipuleren van zijn valuta, de yuan.
3. Ze willen dat China de waarde van de yuan laat stijgen. Dat zou Amerikaanse exporteurs in veel staten in staat stellen om concurrerender te zijn. Maar dit zou voor de meesten van ons rampzalig zijn. Veel experts zeggen dat de yuan 30 procent lager is dan zou moeten. Als de yuan 30 procent steeg, zouden de prijzen van de dingen die China exporteert ook stijgen. De volgende keer dat u iets wilt kopen dat 'Made in China' zegt, stelt u zich eens voor dat het ongeveer een derde kost.

Wat het voor u betekent

Het waardeverlies van de dollar betekent dat invoer uit andere plaatsen dan China of Japan meer zal kosten. Dat is een reden waarom de gasprijzen stegen. Ze zijn sinds 2014 gesneuveld. Het betekent ook dat buitenlandse reizen in de loop van de tijd duurder zullen worden. Een dalende waarde in dollars helpt Amerikaanse exporteurs echter omdat hun producten minder kosten in het buitenland.

Een daling van de waarde van de dollar zal uw levensstandaard opeten. Voor veel Amerikanen is dat precies wat er is gebeurd. Dat komt omdat de inkomensongelijkheid is toegenomen. Tussen 2000 en 2006 bleven de gemiddelde lonen gelijk, ondanks een toename van de werknemersproductiviteit met 15 procent. In die zes jaar stegen de bedrijfswinsten met 1. 3 procent

per jaar

. En dat was vóór de recessie. Sinds de recessie zijn de rijken net rijker geworden. In 2012 nam de top 10 procent van de verdieners 50 procent van alle inkomsten mee naar huis. De top 1 procent verdiende 20 procent van alle inkomsten. Dit zijn de hoogste percentages die zijn opgetekend in de afgelopen 100 jaar. (Bron: "De rijken worden rijker door het herstel", The New York Times, 10 september 2013.)