Spectaculaire reclameflops, en waarom ze

Laten we eerlijk zijn. Reclame en marketing is niet zoals accounting, engineering of architectuur.

Er is geen echt correct of fout antwoord op een creatief brief of een klantenverzoek. U kunt niet categorisch zeggen dat elke creatieve oplossing voor het probleem van een klant 100% correct is of helemaal verkeerd is.

Het komt allemaal neer op een reeks gesprekken tussen deskundigen in het agentschap en de cliënt om tot overeenstemming te komen over wat er moet gebeuren.

En vaak komt het ook neer op gevoelens van de darm. Helaas, soms zijn deze gevoelens weg van de hand, waardoor het merk al een tijdje in een tailspin wordt gezet.

Hier zijn veel voorbeelden van reclame- en PR-flops die klanten hadden.

McDonald's Hummer Toys (2006)

Iedereen weet dat het speelgoed van McDonald gebaseerd is op de "nag factor". Kinderen willen de nieuwste gratis speelgoed met hun lunch of diner, en ouders verplichten. Meestal is het een stuk speelgoed gekoppeld aan een filmbevordering, een videospelletje of een andere grote entertainment-promotie.

In augustus 2006 brachten GM en McDonald's zich echter samen om 42 miljoen speelgoed Hummers in Happy Meals weg te geven. GM hoopte dat de promotie haar Hummer-merk zou bemarken aan hun ouders door hun kinderen. Een HummerKids Website en nieuwe commercials werden gecreëerd voor de campagne. Tegelijkertijd lanceerde Hummer een nieuwe advertentiecampagne voor de H3.

U hoeft niet psychisch te zijn om te weten wat er gebeurd is.

De controverse over de giveaway begon voor de eerste speelgoed Hummer uitverkocht werd. Ouders en milieugroepen voerden onmiddellijk hun ontevredenheid over de overgave, vooral omdat beide bedrijven toegegeven dat ze het voertuig aan hun ouders door middel van hun kinderen verkopen.

McDonald's heeft de situatie aangepakt, die vervolgens verdere controverse veroorzaakte.

Een bedrijfsblogepost verklaarde: "Kijkend naar de ogen van kinderen, de miniatuur Hummers zijn gewoon speelgoed, geen voertuigaanbevelingen of een bron van consumentenberichten over het behoud van natuurlijke hulpbronnen, broeikasgasemissies, enz." blog bezoekers klikken op de reacties van de blog link om hun eigen mening te delen, ze merkten dat hun opmerkingen nooit opdagen. McDonald's heeft duidelijk gebruik gemaakt van een soort moderatie systeem om eventuele negatieve feedback te verwijderen, die alleen nog meer afbreuk doen aan klanten. Op hun beurt zorgden deze commentaren ervoor dat ze hun verontwaardiging op andere sites over het internet voerden. De zieke wil en de negatieve PR beschadigen de reputatie van beide Hummer (die nu bijna leeg is) en McDonald's.

Je zou denken dat McDonald's een waardevolle les van die fout zou hebben geleerd, maar nee. Het was pas een paar maanden later toen een andere giveaway een bite haalde uit McDonald's PR-afbeelding.In oktober 2006 ging een promotie om 10.000 MP3-spelers op de markt te brengen, met het logo van McDonald in Japan, die slecht waren toen de gebruikers hun gratis MP3-spelers vonden, met 10 gratis liedjes

en een Trojaans virus! Toen ze ze in hun pc's stonden, stal het virus hun gebruikersnamen, wachtwoorden en andere privé-informatie en sturen de gegevens naar hackers. Terug in 2006, toen de gegevensgevoeligheid en ID-diefstal in zijn kinderschoenen was, was dit een ernstige zorg. Als het vandaag is gebeurd, kan het gemakkelijk een milieuschets op milieugebied doen.

Doe-het-zelf-Tahoe-advertenties van GM (2006)

Consumentgerichte advertenties (ook bekend als UGC, of ​​User Generated Content) staan ​​voor de cursus in moderne reclamecampagnes. Tegenwoordig zijn bedrijven en adverteerders zeer vaardig geworden aan de mogelijke negatieve bijwerkingen van deze soort interactieve ervaringen. Echter, in 2006 waren de dingen niet altijd zoals gepland.

In een andere gaffe van GM, heeft Chevrolet in maart 2006 met NBC's

The Apprentice samengewerkt om een ​​commerciële wedstrijd voor de Chevy Tahoe te lanceren. Consumenten kunnen een speciale Chevrolet site bezoeken, video- en muziekclips van de Tahoe regelen hoe ze wilden en lettertypen toevoegen om hun eigen reclame voor de SUV te maken. Het klinkt als een goed idee, toch? Nou, niet als je plezier in Tahoe wilt poetsen, zoals veel mensen graag wilden doen.

Binnenkort begon anti-SUV-advertenties op de site van de firma te springen. Chevrolet, die misschien probeert te leren van de fout McDonald's gemaakt met de Hummer-opmerkingen, heeft de negatieve advertenties niet verwijderd. En zij werden een katalysator voor parodieadvertenties en onheilspellend commentaar dat een ernstige vlek op het Tahoe-merk liet verlaten. De buzz vecht over het internet, de wedstrijd is teruggevallen en Chevrolet heeft geleerd hoe reclame niet altijd in de handen van de consument moet worden overgelaten. Als u mensen de gereedschap geeft om uw merk goed te laten zien, onthoud … ze kunnen ze ook slecht gebruiken.

Sony's Black-and-White Bomb (2006)

Het gebruik van mensen om een ​​zwart-wit bericht over te brengen is een fijne lijn om in reclame te gaan. De Verenigde Kleuren van Benetton campagnes hebben het provocatief gedaan, waardoor zowel verontwaardiging als gesprek. Maar ze waren voor het grootste deel succesvol. Sony was echter niet zo gelukkig.

Sony leerde in de zomer van 2006 dat een witte vrouw die een zwarte vrouw aan de kaak bevond om zijn ceramische witte Playstation Portable te promoten, niet erg goed was. Het bord heeft pas in Nederland gelopen, maar de controverse leidde tot debatten over de hele wereld. Wat probeerde dit te zeggen? Was het een knuffel terug naar slavernij, op een of andere manier gezegd dat de zwarte vrouw in bezit was van de witte vrouw?

In de eerste plaats verdedigde Sony zijn billboard. Het bedrijf zei dat het alleen maar "de witheid van het nieuwe model zou willen benadrukken of de zwarte en de witte modellen zou moeten onderscheiden." Het was duidelijk dat het een serieuze maandag-ochtend quarterbacking was en niemand kocht het. Later trok Sony de advertentie uit en verontschuldigde zich. Zoals het zou moeten hebben.

Intel's slechte raceverhoudingen (2007)

Kennelijk leerde Intel niets van de blunder van Sony's 2006.In augustus 2007 kwam het bedrijf in het middelpunt van controverse over een printadvertentie die een witte man omringde door zes sprinters liet zien. Het klinkt helemaal niet slecht, tot je de afbeelding echt analyseert. De sprinters zijn zwart en lijken naar de witte man te buigen. Een bericht dat weinig doet om raciale relaties te bevorderen.

Klachten hebben Intel veroorzaakt om de advertentie te verwijderen en ze hebben zich verontschuldigd via de website van het bedrijf. De bedoeling was om de prestatiemogelijkheden van onze processors door de visuele metafoor van een sprinter te overbrengen. De verontschuldiging zegt verder:

"Helaas heeft onze uitvoering ons beoogde bericht niet geleverd en bleek het onsensitief en beledigend te zijn."
Raging Cow's Blogging Blunder (2003)

Terwijl bloggen een geweldig PR-hulpmiddel kan zijn, kan het ook een ramp zijn als u consumenten misleidt. Raging Cow, een Dr Pepper / 7 Up product, werd in 2003 een klassiek voorbeeld hiervan.

Een groep tieners werd ingebracht en geïnformeerd over de Raging Cow-gearomatiseerde melk. Ze werden verteld om uit te gaan en te bloggen over dit nieuwe product, maar niet te verklaren dat ze verteld werden om dit te doen. Het bedrijf hoopte dat het woord van mond reclame het nieuwe product een hit zou maken.

Het gebrek aan authenticiteit achter het bloggen, samen met een fictieve mascotte's blog, verspreid over het internet. Harde kern bloggers protesteerden, de melk werd kort verkocht in een paar teststeden, en het product uiteindelijk flopped.

Walmart's Phony PR (2006)

Walmart zal ook in de reclame geschiedenis gaan met een fatsoenlijke blog. In september 2006 sloeg de Wal-Marting Across America blog het internet op.

In het blog staan ​​twee Walmart-fans, genaamd Jim en Laura, die hun RV over Amerika hebben gereden om met Walmart-medewerkers te praten. Hun reizen en ervaringen werden gedocumenteerd op hun blog. Wat een geweldig stukje UGC, toch? Fout.

Wat niet op het blog was gedocumenteerd, was dat Walmart Jim en Laura gecompenseerd had om het blog te schrijven, betaald voor de RV die ze reed, en zelfs hun reisplan gepland. Het blog was blootgesteld en mysterieus verdwenen van het net. P firm Edelman heeft toegegeven dat het de mastermind achter de nep Walmart blog was, en later werd ontdekt dat Edelman twee extra faux blogs heeft gecreëerd.

Misbruiken van consumenten is nooit een manier om hun zaken te verwerven. Met echte blogposte bedrijven die proberen om consumenten te misleiden, kunnen de schade van nep blogs langdurig zijn.