Definitie ongewenste obligaties - beleggen met hoge rendementen

Junk-obligaties zijn niet bepaald het afval van de vastrentende wereld van beleggen. In feite kan het kopen van het juiste fonds voor junk-obligaties een slimme zet zijn voor een gediversifieerde portefeuille.

Ongewenste obligaties Definitie

Ook bekend als hoogrentende, junk bonds zijn obligaties met kredietkwaliteitsclassificaties onder investment grade (een rating onder BBB van Standard & Poor's of onder Baa door ratingbureaus van Moody's. AAA is het hoogst). Een obligatie kan een lagere kredietrating krijgen vanwege het risico van wanbetaling door de entiteit die de obligatie uitgeeft.

Vanwege dit hogere relatieve risico zullen de entiteiten die deze obligaties uitgeven hogere rentetarieven betalen om de beleggers te compenseren voor het risico van het kopen van de obligaties, vandaar de naam hoge opbrengst < . Denk aan een persoonlijke credit score. Personen met een slechte krediethistorie, of mensen met een zwakke financiële positie, krijgen lagere kredietscores en zullen daarom hogere rentetarieven voor leningen in rekening brengen. Dezelfde redenering wordt gevolgd door de agentschappen die kredietkwaliteitsclassificaties geven aan de entiteiten die banden uitgeven, zoals bedrijven, overheden en gemeenten: een slechte kredietgeschiedenis of een zwakke financiële positie staan ​​gelijk aan hogere rentetarieven voor kredietnemers. In het geval van obligaties is de uitgevende entiteit de lener en de obligatiebelegger de lender.

Omgekeerd zijn de obligaties met een hoge kredietkwaliteit

boven investment grade. Entiteiten met hoge ratings worden beloond door lagere rentetarieven te betalen voor lenen. Beleggingsstrategie, timing en risico's van beleggingsfondsen voor ongewenste obligaties

De fundamentele reden voor beleggen in effecten met een hoger relatief risico is eenvoudig te begrijpen - een hoger relatief risico kan zich vertalen in een hoger relatief rendement. De wereld van vastrentende waarden is echter complex; de marktrisico's van beleggen in junk bonds en high yield bonds beleggingsfondsen worden vaak verkeerd begrepen.

Obligatiefondsprijzen zijn gerelateerd aan rentetarieven en inflatie en obligatiekoersen bewegen in tegenovergestelde richting als obligatierendementen. Door middel van acties van de Federal Reserve kunnen de rentetarieven worden verhoogd of verlaagd, om een ​​oververhitte economie te vertragen of om een ​​zwakke economie te stimuleren, afhankelijk van wat de Fed van oordeel is over de heersende economische omstandigheden. De rentetarieven stijgen over het algemeen in perioden van sterke economische groei en nemen over het algemeen af ​​in een recessie.

Beleggers en kapitaalmarkten hebben ook invloed op obligatiekoersen en rendementen. Beleggers zijn niet zo bereid om zo veel in prijs te betalen voor een hoog-risico obligatie, maar ze zijn bereid meer te betalen voor obligaties met een laag risico. Denk aan perioden van recessie waarin de kudde investeerders afstand neemt van het waargenomen risico en naar de waargenomen veiligheid. Nu steeds meer beleggers "veiligheid" eisen, drukt de vraag de prijzen hoger en levert het rendement op voor de veiligste beleggingen met de hoogste kredietwaardigheidsbeoordelingen, zoals Amerikaanse staatsobligaties.Wanneer de economieën er weer gezond uitzien, verplaatsen beleggers zich steeds meer uit de waargenomen veiligheid en naar gebieden met een hoger risico. Dit duwt de hogere risico (dat wil zeggen junk bond) prijzen hoger en het tegenovergestelde gebeurt voor de "veilige" obligaties - rentevoeten (yields) stijgen hoger als de prijzen dalen als gevolg van de lagere vraag door de investor kudde.

Daarom is een los en groot beeld van de investeringsstrategie een stap voor op de kudde (en de Federal Reserve). Voorafgaand aan en tijdens de recessie kunnen de fondsen met een hoge kredietwaardigheid, lage risicobanden (die beleggen in Amerikaanse staatsobligaties en hogere bedrijfsobligaties van beleggingskwaliteit) een slimme zet zijn. Tegen het einde van de recessie zou een belegger kunnen overschakelen naar de lage kredietkwaliteit, risicovolle rommel (high yield) obligatiefondsen en hogere prijzen als de economie verbetert. Kortom, de beste tijd om te investeren in junk-obligaties is in de laatste fase van de recessie, precies op het moment dat niemand anders ze wil.

Tips en voorzorgsmaatregelen van het mutualisme

Vanwege de complexiteit van obligatiebeleggingen en het risico van markttiming, zullen de meeste beleggers goed investeren in een obligatiefonds met ervaren management.

Op deze manier kunt u de navigatie van deze complexe kredietwereld overlaten aan degenen die het begrijpen - de beste beheerders van obligatiefondsen.

Als uw beleggingsdoel middellang tot lang (ten minste 3 jaar of langer) is en u een blootstelling aan een hoog relatief risico wilt, kunt u een fonds overwegen zoals Loomis Sayles Bond (LSBRX), dat een management heeft team met tientallen jaren ervaring, waaronder Dan Fuss, die al meer dan 50 jaar obligatieportefeuilles beheert. LSBRX is een 'multisectoraal' obligatiefonds, wat betekent dat het in bijna elk type obligatie kan beleggen, inclusief ongedekte obligaties, buitenlandse obligaties en obligaties van opkomende markten.

Andere goede hoogrentende obligatiefondsen met lage kostenratio's zijn Vanguard High Yield Corporate (VWEHX) en T. Rowe Price High Yield (PRHYX).

Natuurlijk kunnen zelfs de beste beheerders van het obligatiefonds fouten maken. Daarom wilt u mogelijk enkele redenen nader bekijken om obligatie-indexfondsen te gebruiken.

Zie ook: Gemeentelijke obligaties, bedrijfsobligaties en Amerikaanse staatsobligaties

Disclaimer: De informatie op deze site is alleen bedoeld voor discussiedoeleinden en mag niet verkeerd worden geïnterpreteerd als beleggingsadvies. In geen geval vertegenwoordigt deze informatie een aanbeveling om effecten te kopen of verkopen.