Hoe platte personages worden gebruikt in fictie

Zoals elke lezer en schrijver weet, bevatten romans en korte verhalen hoofdpersonages, protagonisten en antagonisten die een integraal onderdeel vormen van het middelpunt van het complot. Bij het schrijven van een taal worden deze tekens 'rond' of meerdimensionaal genoemd. Ze veranderen en groeien in de loop van het verhaal. Maar het verhaal heeft minder belangrijke personages nodig die betrokken zijn in situaties of informatie verschaffen die van invloed is op de hoofdpersonen.

Hoewel de hoofdpersonen geloofwaardig moeten zijn voor de lezer, met een volledig scala aan persoonlijkheidskenmerken en persoonlijke problemen aan het licht gebracht, hebben deze minder belangrijke karakters een veel beperkter doel, dus de lezer hoeft alleen maar te weten dat karakter in een of twee dimensies. Dit wordt een plat karakter genoemd.

Een plat personage ondergaat ook geen substantiële verandering of groei in de loop van een verhaal. Ook wel aangeduid als "tweedimensionale tekens" of "statische tekens", platte tekens spelen een ondersteunende rol voor het hoofdpersonage.

De rol van platte personages in literatuur en genre Fiction

Platte karakters zijn vaak nodig om een ​​verhaal te verplaatsen. Denk aan de personages van Crabbe en Goyle in de Harry Potter-serie. Hun achtergrondverhaal vertellen, hun motivatie verkennen en ze in de loop van de tijd veranderen, zou het bijna onmogelijk maken om de verhaallijn te volgen. In plaats van te proberen deze personages vorm te geven, heeft auteur J. K.

Rowling maakt ze "tweedimensionaal" of plat. Crabbe en Goyle zijn onintelligente, sycophantische volgers - noodzakelijk voor de plot, maar verder onbelangrijk.

Een meer klassiek voorbeeld is het personage van Mr. Collins in Jane Austen's "Pride and Prejudice." Een plat personage dat bijna stereotiep is in zijn pomposity, egocentriciteit en klassebewustzijn, hij dient een vitale rol in het verhaal.

Mr. Collins is in het centrum van een complotpunt waar protagonisten Elizabeth en Darcy samenkomen, en hij levert komische elementen aan het verhaal. Maar zijn karakter blijft in essentie onveranderd; in feite maakt zijn gebrek aan reactievermogen deel uit van wat hem grappig maakt.

Platte karakters zijn ook een nietje van genres die specifieke persoonlijkheidstypen vereisen. Bijvoorbeeld:

• Lezers zouden teleurgesteld zijn om te ontdekken dat Sherlock Holmes uitgegroeid was tot een warm, zorgzaam persoon - of dat Watson in de loop van de tijd eersteklas detectievaardigheden had ontwikkeld.
• Weinig lezers willen betrouwbare kwaadwillende personen een geweten zien verwekken of zich schuldig voelen als gevolg van hun daden.
• Lezers van series zoals 'Twilight' kiezen het volgende boek in de serie omdat ze de personages die ze kennen en liefhebben opnieuw willen bekijken. Auteurs van dergelijke series moeten voorzichtig zijn om te vermijden hun personages te radicaal te veranderen, omdat dit hun populariteit zou ondermijnen.
• Voorraadpersonages, zoals de wijze adviseur in 'Quest'-fantasieën, zijn alleen bedoeld om het verhaal verder te zetten door de hoofdpersoon belangrijke informatie te verstrekken. Mocht een dergelijk personage veranderen, dan zou zijn of haar rol in het verhaal in twijfel kunnen komen.

Platte tekens maken

Platte tekens maken is relatief eenvoudig omdat de schrijver ze alleen hoeft te ontwikkelen in die mate dat de lezer de context begrijpt van de relatie van dat personage tot de hoofdpersonen en welke interactie dat minderjarige personage heeft met de hoofdpersoon karakter is geloofwaardig.