Werknemers Compensatieclassificaties

De prijs van een werknemerscompensatieverzekering is gebaseerd op een systeem waarbij werkgevers worden onderverdeeld in groepen met de naam classificaties . Aan elke classificatie wordt een tarief toegekend. De koers voor elke classificatie varieert van staat tot staat. Alle werkgevers in dezelfde staat die aan een bepaalde classificatie zijn toegewezen, betalen hetzelfde tarief.

Ongeveer tweederde van de staten in de VS heeft een door de NCCI ontwikkeld classificatie- en beoordelingssysteem ingevoerd.

Deze staten worden NCCI-staten genoemd. De overige staten (onafhankelijke staten genaamd) hebben hun eigen systemen bedacht voor het classificeren en beoordelen van werkgevers.

In veel opzichten zijn de classificatiesystemen die in de onafhankelijke staten worden gebruikt vaak vergelijkbaar met de NCCI's. Net als de NCCI-staten gebruiken de meeste onafhankelijke staten een classificatiesysteem op basis van viercijferige codes. Bovendien kunnen bepaalde classificatiebeschrijvingen en codes gebruikt door onafhankelijke staten vergelijkbaar (of zelfs identiek) zijn aan die gebruikt door de NCCI.

Dit artikel dient als inleiding tot het NCCI-classificatiesysteem. Het beschrijft het doel van het systeem en schetst basisterminologie. Merk op dat veel van de hieronder besproken termen door onafhankelijke staten worden gebruikt.

Doel

Het NCCI-classificatiesysteem heeft tot doel werkgevers met vergelijkbare activiteiten te groeperen in één classificatie. Werknemers in dienst van dezelfde soorten bedrijven zijn gevoelig voor dezelfde soorten verwondingen.

Personen die dakbedekkingswerken uitvoeren, zijn bijvoorbeeld vatbaar voor letsel door vallen, brandwonden, blootstelling aan de zon en het tillen van zware voorwerpen. De soorten letsels die deze werknemers aanhouden, zijn relatief consistent van werkgever tot werkgever. Zodoende worden alle werkgevers waarvan het bedrijf bestaat uit een dakinstallatie (en geen andere operaties) ingedeeld in dezelfde compensatie voor werknemers.

Het classificatiesysteem zorgt ervoor dat de kosten van de dekking van de werknemerscompensatie billijk onder de werkgevers worden verdeeld. Als er geen classificatiesysteem zou bestaan, zouden alle werkgevers de kosten van claims gelijk delen. Werkgevers die bedrijven exploiteren met een laag risico op werknemersletsel, zouden die met een hoger risico subsidiëren.

De NCCI verzamelt premie- en verliesgegevens van verzekeraars voor elke classificatie. Het bureau gebruikt die gegevens om voor elke classificatie een staatsspecifieke verlieskostprijs (of -tarief) te ontwikkelen. De kosten van het verlies moeten voldoende zijn om uitkeringen aan werknemers te dekken, evenals kosten voor het aanpassen van verliezen.

Basisclassificatie

Het NCCI-classificatiesysteem bestaat uit schriftelijke beschrijvingen van bedrijfsactiviteiten en viercijferige classificatiecodes (of klassecodes). Uw bedrijf krijgt een basisclassificatie toegewezen die de aard van uw bedrijf beschrijft.De basisclassificatie wordt bepaald door het type bedrijf dat u gebruikt. Het geeft niet weer als de verrichtingen of functies die door individuele werknemers worden uitgevoerd.

Stel dat u een bedrijf heeft dat hard candy produceert. Je hebt twee werknemers in dienst die schoonmaakkracht verrichten. Je hebt ook zestien werknemers in dienst die snoep maken, sorteren en verpakken.

Uw bedrijf is snoepproductie, geen schoonmaakwerk. Zo zijn alle achttien werknemers geclassificeerd als Confection Manufacturing, code 2041.

Standaard uitzonderingen

Over het algemeen krijgen de werknemers in uw bedrijf de basisclassificatie toegewezen. Sommige werknemers voeren echter functies uit die veel bedrijven gemeen hebben. Aan deze functies zijn aparte classificaties toegewezen, standaarduitzonderingen genoemd. Twee voorbeelden van standaarduitzonderingen zijn kantoormedewerkers (code 8810) en externe verkoopmedewerkers (code 8742). Omdat administratieve en verkoopmedewerkers werken met een laag risico, zullen ze waarschijnlijk geen letsel oplopen tijdens het werk. De koersen die zijn toegewezen aan de code voor administratief personeel en verkoopcodes zijn dus relatief laag.

Om als bedienden te worden aangemerkt, moeten werknemers administratieve taken uitvoeren alleen .

Een medewerker die de helft van zijn werkdag inlevert en de rest van de dag bokssuikergoed kan niet worden aangemerkt als een administratieve medewerker. Ook moeten bedienden fysiek gescheiden zijn van andere werknemers. Dit betekent dat een administratieve medewerker zich op een kantoor of achter een partitie moet bevinden - niet aan een bureau in het midden van de fabriek.

Werknemers worden geclassificeerd en beoordeeld als externe verkopers als zij hun werkdag besteden aan het bellen van klanten. Werknemers kunnen ook als externe verkopers worden geclassificeerd als ze een deel van hun dag in een kantoor doorbrengen met het uitvoeren van administratieve taken.

Governing Classification

De term Governing Classification verwijst naar de classificatie, anders dan een standaarduitzondering, die de meeste payroll genereert. Voor een klein bedrijf kan de Governing Classification gelijk zijn aan de Basic Classification.

Wat als al uw werknemers worden geclassificeerd als standaarduitzondering (administratieve of externe verkoopmedewerkers)? In dat geval is de Standard Exception-classificatie uw Governing Classification.

De classificatie van het management wordt gebruikt om werknemers te classificeren die anders moeilijk te categoriseren zouden zijn. Voorbeelden zijn onderhoudspersoneel, lokale managers en bepaalde leidinggevende functionarissen.

Algemene uitsluitingen

Sommige bewerkingen vertonen unieke risico's en worden uitgevoerd door een kleine minderheid van de werkgevers. Genaamd General Uitsluitingen, deze activiteiten worden apart geclassificeerd en gewaardeerd.

Voorbeelden van algemene uitsluitingen zijn luchtvaart, nieuwbouw of verbouwingen en bewerkingen met zagerijen. Ook beschouwd als een algemene uitsluiting is een dagcentrum dat door de werkgever wordt beheerd ten behoeve van werknemers.

Algemene insluitsels

Sommige typen bewerkingen lijken mogelijk afzonderlijk, maar zijn opgenomen in de basisclassificatie. Voorbeelden zijn een werknemerscafetaria en een medische faciliteit op locatie voor werknemers.Medewerkers die deze faciliteiten gebruiken, krijgen de basisclassificatie toegewezen.

Uitzonderingen voor de status

Tot slot, terwijl de NCCI-staten het classificatiesysteem van de NCCI hebben toegepast, heeft elke lidstaat bepaalde toestandsuitzonderingen geïmplementeerd. Een voorbeeld van een statusuitzondering is een klassenbeschrijving, een klassencode of een ervaringsbeoordelingsregel die verschilt van de NCCI's. Sommige staten hebben hun eigen aanbevelingen ontwikkeld die op een of andere manier verschillen van de NCCI's. Sommige staten hebben bijvoorbeeld hun eigen goedkeuring uitgesproken voor werknemers die onder de Longshore Act vallen.