'60 Minuten 'Geldwassingsaflevering

Een segment "60 minuten" genaamd "Anonymous, Inc." heeft het probleem van het witwassen van geld aangepakt, waarbij criminelen hun slechte winsten naar schijnbaar legitieme fondsen omzetten, soms door over te dragen aan financiële instellingen en dan het maken van een aantal grote aankopen, zoals van high-end onroerend goed in New York City. In plaats van zich te concentreren op de slechte actoren - drugskartels, terroristische organisaties, georganiseerde criminaliteit - die hun vuil geld proberen te zuiveren, "correspondent Steve Kroft" 60 minuten "gericht op advocaten.

Sommige advocaten concentreren hun praktijken op het internationaal recht, projectfinanciering en rijkdombeheer.

In zijn karakteristieke exposiestijl vertelde het segment '60 minuten' hoe Global Witness, een non-profitorganisatie, een acteur heeft gestuurd die beweert dat hij een vertegenwoordiger van een overheidsambtenaar uit een Afrika-land is op vergaderingen met potentiële advocaten, die hij in het geheim opgenomen heeft. Snippen van deze bijeenkomsten werden opgenomen in de uitzending.

De acteur, die zichzelf Ralph Kayser noemde, ontmoette met 16 advocaten in 13 bedrijven schijnbaar op grond van het feit dat hij voor deze buitenlandse overheidssecretaris wilde vertegenwoordigen die onroerend goed wil kopen en andere belangrijke aankopen doet in de Verenigde Staten. Deze ambtenaar, de man die naar verluidt de naam Kayser heeft verklaard, wilde zijn naam niet op een van deze transacties omdat hij zijn geld had gemaakt door buitenlandse investeerders veilige minerale rechten in zijn land te helpen.

"Kayser" beweerde dat het geld wettelijk was verkregen.

De advocaten hebben zich als advocaten opgetreden als ze gepresenteerd worden met een potentiële klanten met een hoge rijkdom. Ze hebben gepraat over manieren waarop aan de behoeften van de klant kan worden voldaan. Ze zochten een beetje detail over wat de opdrachtgever had, mompelde over hoe hij zou kunnen gaan, en vermeldde wat ze voor de klant zouden kunnen doen.

Het was immers een eerste ontmoeting met een potentiële klant.

Een van de verschenen dankzij de verborgen camera was een voormalig president van de Amerikaanse Bar Association. Een ander was een advocaat die een beetje een grapje maakte over hoe advocaten niet naar de gevangenis gaan, omdat zij degene zijn die de wetten schrijven en ze hebben de neiging om op een gunstige manier te doen. Slechts één advocaat heeft de gig omlaag gezet terwijl hij de Wet inzake buitenlandse corrupte praktijken noemde, waar werd opgemerkt dat het omruilen van buitenlandse ambtenaren onwettig is voor Amerikanen.

Niet lang nadat de aflevering werd uitgezonden, meldden de media, zowel wettelijk als gewoonlijk, erover. De American Bar Association gaf een verklaring af. Social media kwam levend met enkele negatieve beoordelingen over het juridische beroep.

Kunnen we allemaal stoppen met het voorstellen dat elke klant een advocaat bezoekt om leiding te krijgen op basis van die persoonlijke advocaat's morele code?We bezoeken advocaten omdat we in situaties zijn waarin we willen winnen, of dat nu in een echtscheiding voortkomt, een bedrijfsstructuur opbouwt om onze persoonlijke activa te beschermen en onze belastingaansprakelijkheid te beperken, criminaliteitskosten te verslaan of onze belangen te beschermen in een onroerend goed deal.

Mijn afhalen uit de presentatie van '60 minuten' is dat we als een samenleving de ware rol van een advocaat moeten overwegen.

Sommigen lijken te kijken naar advocaten om als sheriffs of kinds te dienen, als rechtshandhavers in plaats van als adviseurs om klanten te helpen bereiken binnen de grenzen van de wet wat de doelen van die klanten zijn. Wil je prokureurs deputeren? Wilt u dat mensen in uw dagelijkse wereld u aan de autoriteiten rapporteren nadat u ze onophoudelijk hebt geregistreerd? Moet dat alleen gebeuren voor bepaalde overtredingen, zoals het witwassen van geld? Zou het moeten gebeuren voor agressieve aftrek op de belastingopbrengsten? Waar moet zo'n lijn worden getrokken?

Het segment "60 minuten" heeft inderdaad niet alleen het ernstige probleem van het witwassen van geld benadrukt, maar misschien is het misschien niet bedoeld. Kijkend naar het programma en voelen voor de advocaten die verschijnen dankzij de verborgen camera's van "Ralph Kayser", de plant die door Global Witness wordt gestuurd, kan ik me niet helpen maar afvragen van het risico dat iemand met iemand praat die ze denkt dat het een zakelijke vooruitzicht is maar wie is echt een poseur in een staat waar twee partijen toestemming voor het opnemen van een gesprek niet nodig hebben.

Het vooruitzicht dat iemand met wie je zou kunnen praten, kan je onophoudelijk opnemen en plannen om te vliegen op je chat op een algemeen televisieprogramma, is het schrikwekkende deel van de hele episode. We willen allemaal in staat zijn om met plezier te praten, vooral in het comfort van onze kantoren, met potentiële klanten. Kliënten zouden in staat moeten zijn om te spreken met het gevoel dat ze het beste juridische advies kunnen krijgen. Terwijl advocaat-client privileges de cliënt beschermt tegen onthulling van vertrouwelijke communicatie, moeten advocaten zichzelf openlijk kunnen openbaren met hun klanten zonder angst voor het feit dat hun communicatie geheim wordt opgenomen en uitgezonden.

Bij het beoordelen van de episode "60 minuten" en anticiperen op wat het nasleep zou zijn voor de juridische beroep, kon ik me niet anders dan verwonderen hoe het woordkeuze in mijn reactie op het programma speelde. Het rapport van

Shell Companies die wordt opgezet om de overdracht van fondsen te vergemakkelijken klinkt inherent slecht, maar zou de reactie hetzelfde zijn als deze bedrijfsorganisaties eerder werden beschreven als holding companies < of naamloze vennootschappen ? Dus, witwassen van geld is slecht, misdaad is slecht, en sommige advocaten, vooral dure, worden aangeworven om klanten te helpen in grijze gebieden van de wet, die waar de goede juridische gedachten zich zouden kunnen onderscheiden over de grenzen van haar gebied .