Soevereine schuldcrisis: definitie, voorbeelden

Definitie: Een soevereine schuldencrisis is wanneer een land niet in staat is zijn rekeningen te betalen. Maar dit gebeurt niet van de ene op de andere dag, want er zijn genoeg waarschuwingssignalen. Het wordt meestal een crisis wanneer de leiders van het land deze indicatoren negeren om politieke redenen.

Het eerste teken is wanneer het land vindt dat het geen lage rente van geldschieters kan krijgen. Waarom? Beleggers maken zich zorgen dat het land zich niet kan veroorloven om de obligaties te betalen, en het zal in schuldverzaking raken.

Nu kredietverstrekkers zich zorgen beginnen te maken, hebben ze hogere en hogere rendementen nodig om hun risico te compenseren. Hoe hoger het rendement, hoe meer het het land kost om zijn staatsschuld te herfinancieren. Na verloop van tijd kan het zich echt niet veroorloven om schulden bij te houden, en is het standaard. Beleggersangsten worden een zichzelf vervullende voorspelling.

Dat is gebeurd met Griekenland, Italië en Spanje, wat heeft geleid tot de Europese schuldencrisis. Het gebeurde ook toen IJsland de bankschuld van het land overnam, waardoor de waarde van zijn valuta sterk daalde. Maar dit gebeurde niet in de Verenigde Staten in 2011, omdat de rentetarieven laag bleven. Niettemin heeft het om verschillende redenen een schuldencrisis ervaren.

Griekse schuldencrisis

De schuldencrisis begon in 2009 toen Griekenland aankondigde dat het feitelijke begrotingstekort 12 was. 9% van het bruto binnenlands product, meer dan verviervoudig de limiet van 3% die door de Europese Unie (EU) is opgelegd. Ratingbureaus hebben de kredietwaardigheid van Griekenland verlaagd en de rente verhoogd.

Gewoonlijk zou een land gewoon meer geld drukken om zijn schuld te betalen. In 2001 had Griekenland echter de euro als munteenheid aangenomen. Al enkele jaren profiteerde Griekenland van zijn eurolidmaatschap met lagere rentetarieven en directe buitenlandse investeringen, met name van Duitse banken. Helaas heeft Griekenland de EU om fondsen gevraagd om zijn leningen te betalen.

In ruil daarvoor heeft de EU bezuinigingsmaatregelen opgelegd. Bezorgde beleggers (vooral Duitse banken) eisten dat Griekenland de uitgaven verlaagde om hun investeringen te beschermen.

Deze maatregelen hebben echter de economische groei en belastinginkomsten verlaagd. Omdat de rentetarieven bleven stijgen, waarschuwde Griekenland in 2010 dat het gedwongen zou kunnen worden om zijn schulden terug te betalen. De EU en het IMF kwamen overeen Griekenland te redden, maar eisten in ruil daarvoor verdere bezuinigingen. Dat creëerde een neerwaartse spiraal.

Tegen 2012 bedroeg de schuldquote van Griekenland 175%, een van de hoogste in de wereld. Het was na obligatiehouders, bezorgd over het verliezen van al hun investeringen, accepteerde 25 cent op de dollar. Griekenland bevindt zich nu in een depressie-achtige recessie, met een werkloosheidspercentage van 25%, politieke chaos en een nauwelijks functionerend banksysteem. Zie voor meer, Wat is de Griekse schuldencrisis?

Schuldencrisis eurozone

De Griekse schuldencrisis verspreidde zich snel naar de rest van de eurozone, omdat veel Europese banken hadden belegd in Griekse bedrijven en staatsschulden.Andere landen, zoals Ierland, Portugal en Italië, hadden ook te veel uitgegeven en profiteerden van de lage rentetarieven als leden van de eurozone. De financiële crisis van 2008 trof deze landen bijzonder hard. Als gevolg hiervan hadden ze reddingsoperaties nodig om te voorkomen dat ze hun staatsschuld in gebreke zouden blijven.

Spanje was een beetje anders. De regering was fiscaal verantwoordelijk, maar de financiële crisis van 2008 had grote gevolgen voor haar banken. Ze hadden zwaar geïnvesteerd in de onroerendgoedbubbel van het land. Toen de prijzen inzakken, worstelen deze banken om het hoofd boven water te houden. De federale regering van Spanje heeft hen gered om ze te laten functioneren. In de loop van de tijd begon Spanje zelf moeite te hebben om zijn schuld te herfinancieren. Uiteindelijk wendde het zich tot de EU voor hulp.

Dat benadrukte de structuur van de EU zelf. Duitsland en de andere leiders worstelden om het eens te worden over het oplossen van de crisis. Duitsland wilde soberheid afdwingen, in de overtuiging dat het de zwakkere EU-landen zou versterken zoals het Oost-Duitsland had. Door deze zelfde bezuinigingen werd het echter moeilijker voor de landen om voldoende te groeien om de schuld terug te betalen, waardoor een vicieuze cirkel ontstaat.

In feite is een groot deel van de eurozone hierdoor in recessie geraakt. Zie voor meer informatie Eurozone Crisis.

U. S. Schuldencrisis

Veel mensen waarschuwden dat de US zou oplopen als Griekenland, niet in staat om zijn rekeningen te betalen. Dat zal echter waarschijnlijk niet gebeuren om drie redenen:

De Amerikaanse dollar is een wereldvaluta en blijft stabiel, zelfs nu de VS geld blijft drukken.
De Federal Reserve kan de rentetarieven laag houden door kwantitatieve versoepeling.
De kracht van de Amerikaanse economie betekent dat de Amerikaanse schuld een relatief veilige investering is.

In 2013 kwam de VS bijna in gebreke om zijn schuld te wijten aan politieke redenen. De Tea Party-tak van de Republikeinse partij weigerde het schuldplafond te verhogen of de overheid te financieren, tenzij Obamacare gedebatteerd was. Het leidde tot een 16-daagse sluiting van de regering totdat de druk op republikeinen toeneemt om terug te keren naar het begrotingsproces, het schuldplafond te verhogen en de overheid te financieren. De dag dat de shutdown eindigde, steeg de nationale schuld van de VS boven een record van $ 17 biljoen, en de verhouding schuld / BBP was meer dan 100%.

Het jaar daarvoor was de schuld een probleem tijdens de presidentsverkiezingen van 2012. Nogmaals, republikeinen van het theekransje vochten om de US over een fiscaal klif te duwen tenzij de uitgaven werden verlaagd. De klif was afgewend, maar het betekende dat het budget over de hele linie met 10% zou worden verlaagd door middel van sekwestratie.

De Amerikaanse schuldencrisis begon in 2010. Democraten, die de voorkeur gaven aan belastingverhogingen voor de rijken, en de Republikeinen, die de voorkeur gaven aan bezuinigingen, vochten om manieren om de schuldenlast in te dammen. In april 2011 stelde het Congres de goedkeuring van de begroting 2011 voor 2011 uit om bezuinigingen te forceren. Dat sloot de regering in april bijna af. In juli bleef het Congres hangen bij het verhogen van het schuldplafond, opnieuw om bezuinigingen te forceren.

Het Congres heeft eindelijk het schuldplafond verhoogd in augustus, door het passeren van de Budget Control Act. Het vereiste het Congres om het eens te worden over de manier om de schuld met $ 1 te verminderen.5 biljoen tegen het einde van 2012. Toen dat niet gebeurde, leidde dit tot sekwestratie. Dat is een verplichte verlaging van 10% van de federale begrotingsuitgaven van 2013 die begon in maart 2013.

Het Congres wachtte tot na de resultaten van de 2012 presidentiële campagne om te werken aan het oplossen van hun verschillen. De sekwestratie, gecombineerd met belastingverhogingen, creëerde een fiscale klif die in 2013 een recessie dreigde te veroorzaken. Onzekerheid over de uitkomst van deze onderhandelingen zorgde ervoor dat bedrijven bijna $ 1 biljoen investeerden en de economische groei beperkten. Ondanks dat er geen reëel gevaar bestond dat de Amerikaanse overheid haar schuldverplichtingen niet nakomt, heeft de Amerikaanse schuldencrisis de economische groei geschaad.

Schuldencrisis in IJsland

In 2009 stortte de IJslandse regering in als haar leiders traden af vanwege stress veroorzaakt door het faillissement van het land. IJsland kreeg 62 miljard dollar aan bankschulden toen het de drie grootste banken nationaliseerde. Het BBP van IJsland bedroeg slechts $ 14 miljard. Als gevolg daarvan kelderde zijn valuta de volgende week met 50%, waardoor de inflatie steeg.

De banken hadden te veel buitenlandse investeringen gedaan die failliet gingen in de financiële crisis van 2008. IJsland nationaliseerde de banken om hun ineenstorting te voorkomen, wat op zijn beurt de ondergang van de regering zelf teweegbracht. Zie voor meer informatie Hoe IJsland's economie hersteld is van faillissement.