Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling

Definitie: De Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OECD) is een vereniging van 35 landen in Europa, Noord-Amerika en de Stille Oceaan. Het doel is het economische welzijn van zijn leden te bevorderen en hun inspanningen te coördineren om ontwikkelingslanden buiten het lidmaatschap te helpen. Hoewel het oorspronkelijk in Europa is gevestigd, verruimt het de reikwijdte ervan om mondiaal te worden. Het is aan het werk om zes van de snelst groeiende landen in de opkomende markten als leden toe te voegen.

Statistiek

De hoofdfunctie van de OESO is het verzamelen, analyseren en rapporteren over economische groeidata voor haar lidstaten. Dit geeft de leden de kennis om hun welvaart te bevorderen en armoede te bestrijden. Het balanseert ook de impact van de economische groei op het milieu.

De OESO controleert voortdurend economische gegevens, zodat het haar projecties kan bijwerken. Commissies binnen de OESO analyseren de gegevens en maken beleidsaanbevelingen. Het is aan elke lidstaat om te beslissen hoe de OESO-aanbevelingen worden uitgevoerd.

Leden hebben OECD-aanbevelingen gebruikt om de formele "rule of the game" afspraken voor internationale samenwerking te creëren. Enkele voorbeelden van deze overeenkomsten zijn verboden tegen omkoping, regelingen voor exportkredieten en de behandeling van kapitaalbewegingen. OESO-overeenkomsten hebben geleid tot normen in bilaterale belastingverdragen, grensoverschrijdende samenwerking bij het verbieden van spam, en richtlijnen inzake corporate governance.

Rapporten

De meeste mensen kennen de OESO uit haar statistische rapporten. Het meest gebruikte is de economische vooruitzichten van de OESO, die de economische vooruitzichten voor de 34 leden en de grote derde landen analyseert. De Outlook biedt een grondige dekking van het economische beleid dat nodig is voor elk land, evenals een overzicht van het totale OESO-gebied.

Het rapport wordt tweemaal per jaar bijgewerkt om de huidige veranderende trends te blijven.

Het OECD Factbook is een referentiehulpmiddel van 300 pagina's (ook beschikbaar online en voor mobiele apps) van belangrijke economische, sociale en milieu-indicatoren van de OESO-landen, evenals degenen die hun lidmaatschap aanvragen. Statistieken omvatten bevolking en migratiepatronen, productie en inkomsten, prijzen, arbeid, energie en vervoer, wetenschap, technologie, milieu, onderwijs, gezondheid en overheidsfinanciën.

De OESO-economische enquêtes worden elke twee tot twee jaar voor elk land uitgevoerd. Het geeft een samenvatting van de belangrijkste economische uitdagingen van elk land en geeft beleidsaanbevelingen. Zo heeft de OESO aanbevolen dat de beste manier voor Griekenland om zijn schuldencrisis te overwinnen, was door middel van bezuinigingsmaatregelen die het concurrerender zouden maken.

In het rapport "Going for Growth" worden de structurele hervormingen genoemd die elk land moet herstellen om zich te herstellen van de financiële crisis in 2008.Het beklemtoont de vijf belangrijkste veranderingen die moeten worden aangebracht om de langetermijngroei het best te verbeteren.

Leden

De 35 leden van de OESO zijn in wezen de belangrijkste landen van Europa, evenals Australië, Canada, Chili, Israël, Japan, Mexico, Nieuw-Zeeland, Zuid-Korea, Turkije en de Verenigde Staten.

Deze leden zijn specifiek: Australië, Oostenrijk, België, Canada, Chili, Tsjechië, Denemarken, Estland, Finland, Frankrijk, Duitsland, Griekenland, Hongarije, IJsland, Ierland, Israël, Italië, Japan, Korea, Letland, Luxemburg, Mexico, Nederland, Nieuw-Zeeland, Noorwegen, Polen, Portugal, Slowakije, Slovenië, Spanje, Zweden, Zwitserland, Turkije, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. (Bron: "Lidmaatschap", OESO.)

De OESO werkt samen met zes andere opkomende landen om lid te worden. Dit proces is lang en complex. Een land moet worden beoordeeld door maximaal 20 OESO-comités die ervoor zorgen dat het voldoet aan de OESO-instrumenten, normen en benchmarks. Het moet bereid zijn om zijn economie te hervormen, indien nodig, om te voldoen aan normen op het vlak van corporate governance, anti-corruptie en milieubescherming.

Het zou wellicht moeten gaan om zijn wetgeving te wijzigen om te voldoen aan deze normen. De landen die voor toelating worden beschouwd, zijn: Brazilië, China, India, Indonesië, Rusland en Zuid-Afrika.

Geschiedenis

De OESO werd oorspronkelijk genoemd de Organisatie voor Europese Economische Samenwerking, of OEEC. Het werd in 1947 na de Tweede Wereldoorlog gestart om het Marshall-plan uit te voeren om Europa te reconstrueren. Het doel was om de Europese regeringen te helpen hun economische onderlinge afhankelijkheid te erkennen. Zo was het een van de wortels van de Europese Unie.

Zodra het Marshall-plan was voltooid, kwamen Canada en de VS bij de OEEC-landen bij de OESO op 14 december 1960. De OESO trad op 30 september 1961 volledig in werking.