Wat is handel met voorkennis en waarom is het illegaal?

Met zoveel nieuwsverhalen, voorpagina-artikelen en documentaires zou je denken dat mensen eindelijk hun les zouden leren dat handel met voorkennis illegaal is. Maar toch komen er van tijd tot tijd schandalen uit die ervoor zorgen dat het op een belangrijke manier weer in het publieke bewustzijn komt. De wens van sommige beleggers om geld te verdienen is zo sterk dat het de regels en voorschriften negeert die zijn ontworpen om hen te beschermen en de markt eerlijk te houden voor alle investeerders, en wanneer ze worden gepakt (wat gaat gebeuren), gaan ze om met de consequenties te leven.

(Handel met voorkennis is niet het enige dat een belegger moet vermijden, hier zijn vier dingen die je niet kunt doen als je in aandelen belegt.)

Toen ik dit artikel voor het eerst schreef op mei 23 december 2003 was de handel in voorwetenschap een en al woede als gevolg van het Martha Stewart / ImClone-handelsschandaal rond handel met voorkennis dat in de maanden voorafgaand aan de publicatie aan de gang was en dat de binnenlandse diva uiteindelijk naar de federale gevangenis stuurde. Ondanks alle berichtgeving waren veel beleggers nog steeds onzeker over wat handelen met voorkennis was, hoe het werkte, waarom het zo'n groot probleem was en hoe het werd gestraft.

De definitie van handel met voorkennis

Handel met voorkennis vindt plaats wanneer iemand die een fiduciaire plicht heeft jegens een andere persoon, instelling, onderneming, partnerschap, onderneming of entiteit, een beleggingsbeslissing neemt op basis van informatie met betrekking tot die fiduciaire plicht die niet beschikbaar is voor het grote publiek. Deze insiderinformatie stelt hen in staat om in sommige gevallen te profiteren en om verlies bij anderen te voorkomen.

(In het Martha Stewart / ImClone-schandaal was dit laatste het geval.)

Handel met voorkennis kan zich ook voordoen in gevallen waarin geen fiduciaire plicht aanwezig is, maar een ander misdrijf is gepleegd, zoals bedrijfsspionage. Bijvoorbeeld, een georganiseerde misdaadring die bepaalde financiële of juridische instellingen infiltreerde om systematisch toegang te krijgen tot en gebruik te maken van niet-openbare informatie, misschien door het gebruik van computervirussen of opnameapparaten, zou schuldig kunnen worden bevonden aan handel met voorkennis, naast andere kosten voor de gerelateerde misdaden.

Handel met voorkennis werd aan het begin van de twintigste eeuw niet als illegaal beschouwd; in feite noemde een uitspraak van het Hooggerechtshof het eens een "voordeel" van een leidinggevende functie. Na de excessen van de jaren twintig, het daaropvolgende decennium van schuldafbouw en de daaruit voortvloeiende verschuiving in de publieke opinie, werd het verboden, met zware straffen opgelegd aan degenen die zich met de praktijk bezighielden.

Voorbeelden van strafbare handel met voorkennis en niet-strafbare handel met voorkennis

Het definiëren van alle activiteiten die criminele handel met voorkennis vormen, is veel lastiger dan het lijkt aan de oppervlakte.Er zijn een aantal factoren die moeten worden overwogen om de Securities and Exchange Commission (SEC) in staat te stellen iemand te vervolgen voor handel met voorkennis, maar de belangrijkste dingen die ze moeten bewijzen, is dat de verdachte een fiduciaire plicht jegens het bedrijf had en / of hij of zij van plan was persoonlijk aandelen te kopen of verkopen op basis van voorkennis.

Deze test van fiduciaire plicht werd aanzienlijk verzwakt door de VS vs. O'Hagan uitspraak van het Hooggerechtshof. In 1988 was James O'Hagan advocaat bij de firma Dorsey & Whitney. Nadat het bedrijf Grand Metropolitan PLC begon te vertegenwoordigen, dat van plan was om een ​​tenderaanbieding voor Pillsbury te lanceren, verwierf de heer O'Hagan een groot aantal opties in het bedrijf.

Na de aankondiging van het tenderaanbod stegen de opties, wat resulteerde in een winst van vier miljoen dollar. Nadat hij schuldig was bevonden aan zevenenvijftig aanklachten, werd de veroordeling in hoger beroep vernietigd. De zaak vond uiteindelijk zijn weg naar het Hooggerechtshof waar de veroordeling werd hersteld.

Barry Switzer, de toenmalige voetbalcoach van Oklahoma, werd in 1981 door de SEC vervolgd nadat hij en zijn vrienden aandelen hadden gekocht in Phoenix Resources, een oliebedrijf. Switzer was op een baan bij elkaar als hij een gesprek had tussen leidinggevenden over de liquidatie van het bedrijf. Hij kocht de aandelen tegen ongeveer $ 42 per aandeel en verkocht later voor $ 59, waarmee hij ongeveer $ 98.000 verdiende. De beschuldigingen tegen hem werden later afgedaan door een federale rechter vanwege een "gebrek aan bewijs". Aan de andere kant, op basis van de voorrang in andere gevallen, zou Switzer waarschijnlijk een boete gekregen hebben en gevangenisstraf uitdienen als een van zijn spelers de zoon of dochter van de leidinggevenden was, en hij noemde de tip hem zonder omhaal.

De grens tussen 'crimineel' en 'geluk' lijkt, zo lijkt het, bijna helemaal vervaagd in dergelijke gevallen van handel met voorkennis.

Wat zijn de straffen voor handel met voorkennis?

Afhankelijk van de ernst van het geval, bestaan ​​sancties wegens handel met voorkennis doorgaans uit een geldstraf en een gevangenisstraf. In de afgelopen jaren is SEC verhuisd om handelaren met voorkennis te verbieden om als uitvoerend lid van een beursgenoteerd bedrijf te dienen.

Deel 16 Vereisten: Waarborgen tegen handel met voorkennis

Om illegale handel met voorkennis te voorkomen, vereist artikel 16 van de Securities and Exchange Act van 1934 dat wanneer een "insider" (gedefinieerd als alle functionarissen, bestuurders en 10%) eigenaren) koopt de aandelen van het bedrijf en verkoopt deze binnen zes maanden, alle winst moet naar het bedrijf gaan. Door het voor ingewijden onmogelijk te maken om van kleine zetten te profiteren, wordt veel van de verleidingen van handel met voorkennis weggenomen. Insiders van bedrijven zijn ook verplicht veranderingen in de eigendom van hun posities bekend te maken, inclusief alle aankopen en desinvesteringen van aandelen.