Werkloosheid: definitie, formule, oorzaken

Definitie: Werkloosheid wordt door het Bureau of Labor Statistics gedefinieerd als mensen die geen baan hebben, actief hebben gezocht naar werk in de afgelopen vier weken en die momenteel beschikbaar zijn voor werk. Ook zijn mensen die tijdelijk ontslagen zijn en wachten om teruggeroepen te worden naar die baan opgenomen in de werkloosheidsstatistieken.

Degenen die de afgelopen vier weken niet naar werk hebben gezocht, worden niet langer tot de werklozen gerekend.

De BLS verwijdert ze ook van de beroepsbevolking. De meeste mensen verlaten de beroepsbevolking als ze met pensioen gaan, naar school gaan, een handicap hebben waardoor ze niet werken of gezinsverantwoordelijkheden hebben. Zelfs mensen die willen werken, zijn uitgesloten als ze niet actief op zoek zijn naar werk. Dit is hoe de BLS de participatiefrequentie van de arbeidskracht berekent.

De BLS houdt die mensen wel bij. Ze worden afzonderlijk vermeld in het Jobs-rapport. Degenen die de afgelopen 12 maanden werk hebben gezocht, maar niet in de afgelopen vier weken, worden gecategoriseerd als 'marginaal verbonden aan de beroepsbevolking'. Er is een subset van de marginaal gehecht, degenen die net hebben opgegeven kijken omdat ze denken dat er geen banen voor hen zijn. De BLS noemt ze ontmoedigde werknemers en ze zullen waarschijnlijk weer op zoek gaan naar werk wanneer de banenmarkt verbetert. Om deze reden zijn veel mensen van mening dat de BLS het werkelijke werkloosheidspercentage niet rapporteert.

Werkgelegenheid is iedereen van 16 jaar of ouder die de afgelopen week uren gewerkt heeft. Dat is volgens de BLS. Het kunnen betaalde werknemers of zelfstandigen zijn. Het kunnen onbetaalde werknemers in een familiebedrijf zijn, zolang ze maar 15 uur per week werken. De BLS omvat ook mensen die tijdens de week niet werkten als ze tijdelijk afwezig waren (bijvoorbeeld vanwege vakantie of ziekte).

Ze mogen geen inwoners van een instelling zijn. Dat omvat gevangenissen, gevangenissen, mentale voorzieningen en huizen voor bejaarden. De BLS telt ook niet mee aan actieve militaire taken. Met andere woorden, ze zijn leden van de Amerikaanse niet-institutionele burgerbevolking.

Deze formules beschrijven hoe werkloosheid bij de bevolking past.

Bevolking = burgerlijke niet-institutionele bevolking + actieve dienst militair + institutionele bevolking

burgerlijke niet-institutionele bevolking = beroepsbevolking + niet op arbeidskracht

beroepsbevolking = werknemer + werklozen

Niet in arbeidskracht = Deze volgende drie groepen:

1. Mensen die graag werk willen, maar er de afgelopen maand niet naar hebben gezocht. Ze omvatten de 'marginally attached', die er in het afgelopen jaar uitzag. Ze hadden problemen met school, slechte gezondheid of transport waardoor ze de afgelopen maand niet konden kijken.Anderen zijn 'ontmoedigde werknemers'. Ze geloven niet dat er banen zijn. Deze mensen zijn opgenomen in het Reële Werkloosheidspercentage.
2. De andere groepen zijn niet op zoek naar werk. Ze omvatten studenten, huisvrouwen en gepensioneerden.
3. Iedereen onder de 16 is niet opgenomen in de beroepsbevolking, zelfs als ze werken.

De BLS meet de werkloosheid door middel van maandelijkse enquêtes onder huishoudens, de Current Population Survey genaamd.

Het is sinds 1940 elke maand uitgevoerd, als onderdeel van de reactie van de regering op de Grote Depressie. Het is sindsdien verschillende keren gewijzigd en heeft in 1994 een ingrijpende herinrichting ondergaan. Dit omvatte een vernieuwing van de vragenlijst, het gebruik van computergesteund interviewen en herzieningen van sommige concepten van de beroepsbevolking.

Hoe worden werkloosheidsstatistieken gebruikt?

Werkloosheid is een belangrijke statistiek die door de overheid wordt gebruikt om de gezondheid van de economie te meten. Als de werkloosheid te hoog wordt (ongeveer 6 procent of meer), zal de regering proberen de economie te stimuleren en banen te creëren. De Federal Reserve zal eerst een expansief monetair beleid voeren en de federal funds rate verlagen.

Als dit niet werkt, zal de federale overheid een expansief fiscaal beleid gebruiken. Het kan banen creëren door werknemers in te huren voor openbare werken.

Het kan indirect banen creëren door de vraag te stimuleren met verlengde werkloosheidsuitkeringen. Deze voordelen helpen de werklozen totdat ze een baan kunnen vinden. Dit zijn enkele van de werkloosheidsoplossingen die de overheid tot haar beschikking heeft.

Je denkt misschien dat de werkloosheid niet te laag kan worden, maar dat kan wel. Zelfs in een gezonde economie, zou er altijd een natuurlijk werkloosheidspercentage moeten zijn van 4. 5 - 5. 0 procent. Dat komt omdat mensen verhuizen voordat ze een nieuwe baan krijgen, ze worden opnieuw geschoold voor een betere baan, of ze zijn net op zoek naar werk en wachten tot ze de juiste baan vinden. De laagste werkloosheid ooit is geweest 2. 5 procent. Zelfs als het werkloosheidscijfer zich in het natuurlijke bereik bevindt, is het voor bedrijven moeilijk om uit te breiden. Ze vinden het moeilijk om goede werkers te vinden.

Oorzaken van werkloosheid

Op nationaal niveau wordt werkloosheid veroorzaakt wanneer de economie vertraagt ​​en bedrijven gedwongen zijn om kosten te besparen door de loonkosten te verlagen. De financiële crisis van 2008 zorgde voor de ergste werkloosheid sinds de jaren tachtig. Dit zijn eerdere recessies en hun werkloosheidspercentages.

Concurrentie in bepaalde industrieën of bedrijven kan ook leiden tot werkloosheid. Geavanceerde technologie, zoals computers of robots, veroorzaken werkloosheid door taken van werknemers te vervangen door machines. Uitbesteding van banen is een belangrijke oorzaak van werkloosheid. Het komt vooral veel voor in technologie, call centers en human resources. Zie oorzaken van werkloosheid voor meer informatie.

Gevolgen van werkloosheid

De gevolgen van werkloosheid voor het individu zijn financieel en vaak emotioneel destructief. De gevolgen voor de economie kunnen ook schadelijk zijn als de werkloosheid boven 5 of 6 procent komt.Als dat veel mensen werkloos zijn, verliest de economie een van haar belangrijkste drijfveren van groei, consumentenbestedingen. Simpel gezegd, werknemers hebben minder geld te besteden totdat ze een andere baan vinden. Als de hoge nationale werkloosheid voortduurt, kan het een recessie verdiepen of zelfs een depressie veroorzaken. Dat komt omdat minder consumentenuitgaven van werkloze werknemers de bedrijfsinkomsten verlagen, wat bedrijven dwingt meer te betalen om hun kosten te verlagen. Het kan heel snel een neerwaartse spiraal worden.

Een van de gevolgen van de Grote Recessie is dat werknemers al heel lang werkloos zijn. Deze langdurig werklozen zijn zonder werk en langer dan zes maanden op zoek geweest.

Als ze nog langer werkloos zijn geweest, voldoen hun beroepsvaardigheden mogelijk niet meer aan de vereisten van de nieuwe banen die worden aangeboden. Dat heet structurele werkloosheid. Velen van hen zijn 55 of ouder. Ze zullen misschien niet in staat zijn om weer een goede baan te krijgen, ondanks wetten die leeftijdsdiscriminatie verbieden. Ze kunnen parttime of laagbetalende instapjobs krijgen om de eindjes aan elkaar te knopen. Daarna worden ze weer werkloos, totdat ze op de leeftijd van 62 jaar een vroegtijdige uitkering kunnen krijgen. Om deze reden denken veel economen dat de recessie het natuurlijke werkloosheidspercentage permanent heeft verhoogd.