Schadevergoeding

Punitieve schadevergoeding kan worden toegekend in een civiele rechtszaak die een schadevergoeding veroorzaakt door een defect product, een schending (zoals nalatigheid of laster) of contractbreuk aantreft. Ze hebben twee doeleinden: een verkeerde dader voor slecht gedrag en om anderen af ​​te schrikken om op een soortgelijke manier te gedragen. Punitieve schade wordt ook genoemd voorbeeldige schadevergoeding .

Terwijl grote punitieve schadevergoedingen de buzz in de media kunnen genereren, zijn ze relatief zeldzaam.

Een rapport van het Bureau van Justitie in 2011 De statistieken laten zien dat er in 2005 slechts vijf procent van de 25.000 burgerlijke proeven in de staatse rechtbanken werden gevangen. In 18, 359 de proeven kregen slechts 5% van hen strafrechtelijke schadevergoeding.

Verschil van compenserende schade

Punitieve schade verschilt van compenserende (normale) schadevergoeding. Compenserende schadevergoeding is bedoeld om iemand te compenseren voor een letsel die de partij heeft geleden als gevolg van een handeling die door iemand anders is gepleegd. Hun doel is om de gewonde partij 'helemaal' te maken. In tegenstelling hiermee zijn strafschade ontworpen om te straffen. Ze worden gewoonlijk toegekend in aanvulling op compenserende schade. In de meeste staten kan een eiser geen strafvergoeding verkrijgen zonder eerst te bewijzen dat verweerder aansprakelijk is voor compenserende schadevergoeding.

Toegekend voor Extreem Gedrag

Punitieve schadevergoeding kan worden toegekend wanneer de verweerder schandelijk of verkeerd verkeerd gedrag heeft gehandeld.

De verweerder's acties moeten veel verder gaan dan de eenvoudige nalatigheid. De specifieke handelingen die een eiser moet aantonen om strafrechtelijke schade te ontvangen, variëren van staat tot staat. Over het algemeen moet de eiser aantonen dat de verweerder bedrog, boosheid, onderdrukking of een opzettelijke of onzin heeft gedaan.

Hier zijn voorbeelden van gierige handelingen die kunnen leiden tot een strafvergoeding:

• Een patiënt komt in een ziekenhuis om zijn linker nier te verwijderen omdat het ziek is. De chirurg is dronken als hij de operatie uitvoert en per ongeluk het juiste nier verwijdert.
• Een huisschilder is ernstig gewond als de ladder waarop hij staat, instort. Voor het ongeval was de ladderfabrikant in kennis gesteld van talrijke incidenten waar zijn ladders in elkaar waren gevallen. Toch had de fabrikant niets gedaan om het probleem op te lossen.
• Een pick-up bestuurder (Jim) wordt woedend nadat de bestuurder van een auto (Bob) hem heeft afgesneden. Jim rijdt roekeloos in een poging om Bob af te snijden. Jim maakt een einde aan Bob's auto, waardoor een ongeluk wordt veroorzaakt waarbij Bob ernstig gewond raakt.

Grootte van de prijzen

De hoeveelheid geld die als strafvergoeding kan worden toegekend, varieert sterk van staat tot staat. Sommige staten hebben wetten vastgesteld die de prijs beperken tot een specifiek dollarbedrag (zoals $ 500, 000) of een bepaald aantal van de compenserende schade. Sommige staten gebruiken beide typen caps. Deze caps kunnen alleen van toepassing zijn op bepaalde soorten gevallen.Zo kan bijvoorbeeld een vergoeding van drie maal het compenserende schadebedrag alleen van toepassing zijn op rechtszaken waarbij verontreinigende stoffen optreden.

Veel staten leggen geen caps op strafrechtelijke schade. In deze staten kan een prijsvergoeding voor strafschade het bedrag dat in compenserende schade is toegekend, ver boven het bedrag overschrijden.

Zijn Punitieve Schade Verzekerbaar?

Of strafrechtelijke aansprakelijkheden worden gedekt door aansprakelijkheidsbeleid hangt grotendeels af van twee factoren: staatswetten en beleidstaal.

Wetten van de staat

Ongeveer een derde van de staten in de VS hebben wetten aangenomen die een verzekeringsbeleid verbieden die betrekking heeft op strafschade. De verboden gelden in het algemeen voor schadevergoeding op basis van de rechtstreekse aansprakelijkheid van een verweerder. Met andere woorden, de wetten lijden typisch verzekering tegen dekking van strafvergoeding als de schadevergoeding wordt geheven tegen een verweerder voor handelingen die door de verweerder zijn gepleegd. De wetten mogen niet van toepassing zijn op strafschade op basis van wederzijdse aansprakelijkheid.

Bijvoorbeeld, beschouw het hierboven beschreven voertuigongeluk. Stel dat het ongeval zich voordoet terwijl Jim (de pick-up-chauffeur) namens zijn werkgever naar een werkplaats reist. De pick-up is eigendom van Jim's werkgever.

Na het ongeluk pleit Bob zowel Jim als Jim's werkgever voor lichamelijk letsel. Bob krijgt zowel compenserende schade als strafvergoeding. Punitieve schadevergoeding tegen Jim's werkgever is gebaseerd op wederzijdse aansprakelijkheid (de werkgever is aansprakelijk voor handelingen van zijn werknemer). Zo kan in veel landen strafrechtelijke schade die tegen de werkgever is beoordeeld, worden gedekt door de commerciële auto-beleid van de werkgever.

Beleidsbepaling

De meeste algemene aansprakelijkheid en commercieel autobeleid maken geen melding van strafschade. Hetzelfde geldt voor veel commercieel paraplubeleid. Wanneer beleid niet uitdrukkelijk schadevergoeding uitsluit, worden dergelijke schade doorgaans gedekt (indien de dekking voor dergelijke schade is toegestaan ​​door de wet).

In tegenstelling tot het standaard aansprakelijkheidsbeleid, omvatten veel fouten en weglatingsbeleid ook ofwel strafrechtelijke schade. Een beleid kan de dekking uitsluiten door middel van een specifieke uitsluiting (in het gedeelte Exclusies) of in een gedefinieerde term zoals schadevergoeding of verlies. Een beleidsdefinitie kan ook worden gebruikt om punctuele schade te dekken. Bijvoorbeeld, een beleid kan vermelden dat de term schadevergoeding strafrechtelijke of voorbeeldige schade omvat, waarbij de verzekering van dergelijke schade door de wet is toegestaan.