Beleggingen op lange termijn en prestaties - wederzijdse fondsen

Wanneer u een adviseur hoort, adviseren u een investering op lange termijn of u leest een financieel nieuwsbericht over een langlopende investeerder, wat betekent dat? Hoeveel jaar is op lange termijn hoe gaat het om investeringen voor de lange termijn?

Definitie van lange termijn

Op lange termijn, met betrekking tot investeringen, verwijst het algemeen naar een periode van meer dan 10 jaar. Dit geldt ook voor beleggers en obligaties.

Bijvoorbeeld, als een beleggingsadviseur vragen vraagt ​​om uw risicotolerantie te beoordelen, zoekt u om te bepalen welke beleggingssoorten geschikt zijn voor u en uw beleggingsdoelstellingen. Daarom, als je jong bent en verwacht dat je minimaal 10 jaar geen onttrekkingen uit je makelaarskonto hebt, kan je als een langlopende investeerder beschouwd worden.

Obligaties en obligatiefondsen worden geclassificeerd als langlopend indien de respectieve looptijd (of meer nauwkeurig de duur genoemd) langer is dan 10 jaar.

Prestaties op lange termijn in relatie tot beleggingsanalyse en -onderzoek

Bij het onderzoeken en analyseren van beleggingen, met name beleggingsfondsen, is het best om te kijken naar langetermijnprestaties, die kunnen worden beschouwd als een periode van 10 of meer jaar. Echter, "langdurig" wordt vaak losweg gebruikt in termen van perioden die niet op korte termijn zijn, zoals een jaar of minder. Dit komt doordat 1-jarig periodes niet voldoende informatie bevatten over de prestaties van een wederzijdse fonds of het vermogen van een fondsbestuurder om een ​​beleggingsportefeuille door een volledige marktcyclus te beheren, inclusief recessieperiodes en groei en het omvat een markt voor stieren en beren .

Een volledige marktcyclus is meestal 3 tot 5 jaar. Daarom is het belangrijk om prestaties te analyseren voor de 3-jarige, 5-jarige en 10-jarige rendementen van een beleggingsfonds. U wilt weten hoe het fonds deed door zowel de ups als de downs van de markt.

Vaak heeft een langlopende investeerder een koop-en-vasthoudstrategie, waarbij beleggingsfondsen geselecteerd en aangekocht worden, maar niet langdurig veranderd worden voor maximaal meerdere jaren.

Deze strategie is ook liefdevol aangeduid met de luie portefeuillestrategie.

Een langlopende investeerder

Een langlopende investeerder kan zich veroorloven om meer marktrisico te nemen met hun beleggingen. Daarom, als ze het niet erg vinden relatief hoog risico te nemen, kunnen ze ervoor kiezen om een ​​agressief portfolio van beleggingsfondsen te bouwen.

Aggressieve beleggers zijn bereid om periodes van extreme marktvolatiliteit (ups en downs in rekeningwaarde) te accepteren in ruil voor de mogelijkheid om hoge relatieve rendementen te ontvangen die de inflatie met een brede marge overschrijden. Een aggressieve portefeuille asset allocation is 85% aandelen, 15% obligaties.

Voorbeelden van langlopende investeringen

Het eerste beleggings type waaraan de meeste mensen denken met betrekking tot beleggingen op lange termijn, zijn aandelen.Dit komt doordat ze historisch hogere gemiddelde rendementen hebben behaald dan andere investeringen en sparen voertuigen, zoals obligaties en certificaten van deposito's (CD's). Aandelenfondsen, met name groeifondsen en agressieve groeicapfondsen. Veel beleggers op lange termijn houden ook graag gebruik van indexfondsen voor hun lage kosten en hun neiging tot gemiddelde goede rendementen over lange perioden, zoals 10 jaar of meer.

Disclaimer: De informatie op deze site is uitsluitend ter discussie, en mag niet worden beschouwd als beleggingsadvies.

In geen geval vertegenwoordigt deze informatie een aanbeveling om effecten te kopen of te verkopen.