Hoe te inventariseren op de balans

Bij het bekijken van de activa van een bedrijf, moet u bijzondere aandacht besteden aan voorraad. Inventaris bestaat uit goederen die een bedrijf bezit maar niet verkocht. Het is geclassificeerd als een actief actief omdat beleggers ervan uitgaan dat inventaris in de nabije toekomst kan worden verkocht, waardoor het in contanten wordt. Voor bepaalde typen bedrijven is inventaris op de balans een van de belangrijkste zaken die u moet analyseren, omdat het u inzicht geeft in wat er met de kernactiviteiten gebeurt, op andere manieren.

Om een ​​balans op te maken van de inventaris, moeten bedrijven verschillende regels en methoden gebruiken om de goederen te kunnen rekenen. Bijvoorbeeld, er is de FIFO inventarisatie methode, die de "first in, first out" methode is. Er is een inventarisatiemethode LIFO, die de "laatste in, eerste uit" methode is. Er is een inventarisatiemethode van "percentage of completion" dat bijzonder nuttig is voor de voorwaardelijke herkenning van contractueel gegarandeerde verkopen wanneer het bedrijf dat u studeert is een fabrikant die fysiek de goederen moet leveren die het moet leveren. Er is de gewogen gemiddelde inventarisatiemethode. Er is de specifieke identificatie inventarisatie methode. Hoe dit zowel de balanscijfers als de winst- en verliesrekening beïnvloedt, vooral tijdens inflatietijden, is iets wat je moet begrijpen als je het goed doet als een belegger of manager.

Het dragen van te veel inventarisatie op de balans kan een groot risico vormen.

Het inventariscijfer op de balans geeft een interessant, als niet uniek probleem.

Wanneer inventaris opkomt, wordt het geconfronteerd met drie grote risico's die het bedrijf kunnen schaden. Als deze risico's tot stand komen, kunnen ze zich manifesteren in verliezen die zowel het rendement op het eigen vermogen als het rendement op activa verminderen.

Het eerste inventarisrisico is het risico van obsolesce

Het eerste inventarisrisico is het risico op veroudering; het risico dat een product verouderd raakt.

Dit betekent dat het bedrijf niet in staat is om de voorraad te verkopen of de voorraadprijs aanzienlijk te verminderen om het te verkopen, aangezien er nu aantrekkelijkere producten op de markt zijn. Toen ik deze investeringsles eerst in 2001-2002 schreef, gebruikte ik het voorbeeld van Nintendo, de Japanse gamingreus. Ik heb gepraat over hoe het bedrijf's nieuwste videospelsysteem, de Game Cube, ooit iets minder zou zijn dan de waarde waarop Nintendo de inventaris op zijn balans heeft gedragen. De redenen zijn niet moeilijk te begrijpen. Nieuwe systemen zouden vrijkomen (en zij zijn). Mensen kunnen Game Cubes kopen bij tweedehands winkels of online veilingen (ze kunnen en doen).

Wanneer de voorraad verouderd is, moet een bedrijf zijn waarde op de balans verminderen door een afschrijving op de winst- en verliesrekening te nemen.Als een bedrijf gewoonlijk grote hoeveelheden inventaris schrijft, kan het aangeven dat het management incompetent en zeer inefficiënt is, niet in staat om de productie en inkoop af te stemmen op een redelijke verwachting van de vraag. In ieder geval dient het als een belangrijke rode vlag te dienen, waardoor verdere onderzoeken gerechtvaardigd zijn.

Het tweede inventarisrisico is het risico op verontreiniging

Een ander inventarisrisico is beschadiging.

Spoilage is precies wat er klinkt als, wanneer een product daadwerkelijk slecht gaat. Dit is een ernstige zorg voor bedrijven die bederfelijke goederen vervaardigen, assembleren en distribueren. Bijvoorbeeld, als een kruidenierszaak een ijs overbergt en twee maanden later is de helft van het ijs slecht geworden omdat het niet is gekocht, heeft de boodschapper geen andere keuze dan het uitwerpen. De geschatte waarde van het verwende ijs moet uit de balans van de supermarkt worden verwijderd. Het is geld verloren.

Het derde inventarisrisico is krimpen

Inventarisverlaging verwijst naar inventaris die gestolen is, winkeldiefd en verduisterd is. Hoe meer inventaris een firma op de balans heeft, des te groter de kans dat het gestolen wordt. Dit is de reden dat inventaris-zware bedrijven met veel publieke toegang zo buitengewoon verfijnd zijn tegen risicovermindering.

Om een ​​echte wereldbeeld te geven, heeft Target Corporation, de op één na grootste detailhandelaar in de Verenigde Staten, een van de meest indrukwekkende forensische onderzoekseenheden overal ter wereld, tot nu toe dat het nu de dingen van corporate legende. Het is zo goed dat het, ver van het oorspronkelijke doel om de voorraadkrimp te verminderen, heeft geholpen de rechtshandhaving moorden, verkrachtingen, brandstichtingen en andere misdrijven op te lossen.

Een goede manier om te zien hoe effectief het management zich bezighoudt met het risico van voorraadkrimp, is het vergelijken van een onderneming tegen andere bedrijven in dezelfde sector of industrie. Als u een ketting van drogisterijen onderzoekt en er aanzienlijk hogere verliezen zijn van inventariskrimp dan iedereen in hun vakgebied, vertelt u dat het management waarschijnlijk moet worden vervangen en dat het mogelijk is veel meer geld te verdienen als kern de inkomsten kunnen hoger zijn dan hun huidige niveau. (Dit kan paradoxaal lijken maar er zijn tijden waarin investeringen in slechte bedrijven bijzonder winstgevend worden.)