Einde van de Amerikaanse droom: was het een mythe of is het dood?

Is dit het einde van de Amerikaanse droom? Voor de meesten is de American Dream stabiele economische groei, betere banen voor onze kinderen en pensioen op 65-jarige leeftijd. Dankzij de Grote Recessie lijkt het nu voor velen niet meer haalbaar. Heeft de ergste recessie sinds de Grote Depressie het gedood? Of was de American Dream slechts een mythe? De recessie dwong ons om de American Dream van vandaag te heroverwegen en terug te keren naar een die de grondleggers van ons land voor ogen hadden.

De mythe van de Amerikaanse droom

De economie vóór de financiële crisis van 2008 was afhankelijk van schulden en derivaten. Schuld zei: "Eet, drink en wees vrolijk … je hoeft pas morgen te betalen." Derivaten zeiden: "Vertrouw me, je investering zal in waarde stijgen." De afgeleide zeepbel barstte los uit de financiële crisis. Het enige dat we nog over hebben is de schuld: $ 20 biljoen aan federale schulden en $ 3. 7 biljoen in consumentenschuld. Gecombineerd, dat is veel meer dan het Amerikaanse bbp van $ 19 biljoen.

Andere statistieken gaven een alarmsignaal. Jaren van hoge werkloosheid leidden tot een gebrek aan werkgelegenheid voor degenen die werkten. Het leidde tot langdurige werkloosheid voor degenen die dat niet waren. Ook bleven de gasprijzen hardnekkig hoog, hoewel de olieprijzen daalden. Dat zorgde voor hoge voedselprijzen en kosten voor de gezondheidszorg. In 2010 rapporteerde de Task Force voor de middenklasse in het Witte Huis: "Het is nu moeilijker dan in het verleden voor veel mensen om een ​​middenklasse status te bereiken omdat de prijzen voor bepaalde belangrijke goederen - gezondheidszorg, universiteit en huisvesting - zijn gestegen sneller dan inkomen. " (Bron: "Keeping the Dream Alive," Time. Inc, 21 juni 2012.)

Zelfs vóór de recessie hadden de meeste Amerikanen de hoop in de droom verloren. Uit een enquête van 2004 bleek dat tweederde vond dat de droom moeilijker te bereiken was, vooral voor jonge gezinnen. Ze gaven financiële onzekerheid, onderwijs van slechte kwaliteit en zelfs de overheid zelf de schuld. Meer dan 30% voelde dat ze de droom niet leefden, en bijna de helft dacht dat het voor hen onhaalbaar was.

Is de American Dream een ​​mythe? Onderzoek toont aan dat de grootste afzonderlijke correlatie van een hoog inkomen het opleidingsniveau van de ouders is. De Verenigde Staten hebben lagere inkomensmobiliteit dan andere ontwikkelde landen. Amerika scoort lager dan Frankrijk, Duitsland, Zweden, Canada, Finland, Noorwegen en Denemarken. De onderzoekers concludeerden dat het idee van Amerika als het land van kansen misplaatst was. Socioloog Richard Wilkinson merkte op dat "als Amerikanen de Amerikaanse droom willen leven, ze naar Denemarken moeten gaan." (Bronnen: Jo Blanden, Paul Gregg en Stephen Machin, 'Intergenerationele mobiliteit in Europa en Noord-Amerika', april 2005. 'Hoe economische ongelijkheid de maatschappij schaadt', TED Talks, juli 2011.)

Chris Hedges, winnaar van de Pulitzer-prijswinnaar, herhaalde dit sentiment. In zijn boek uit 2012 Days of Destruction, Days of Revolt, "De geroemde Amerikaanse droom, het idee dat het leven beter zal worden, dat vooruitgang onvermijdelijk is als we de regels gehoorzamen en hard werken, die materiële welvaart is verzekerd, is vervangen door een harde en bittere waarheid.De Amerikaanse droom, we weten nu, is een leugen.We zullen allemaal worden opgeofferd.Het virus van bedrijfsmisbruik - de perverse overtuiging dat alleen de bedrijfswinst ertoe doet - heeft zich verspreid naar outsource onze banen, snijd de begrotingen van onze scholen, sluit onze bibliotheken en pest onze gemeenschappen met verhinderingen en werkloosheid. "Toenemende inkomensongelijkheid schiep een gevoel van hopeloosheid en frustratie. In 2005 verdiende de top 1 procent van de werknemers meer dan de onderste 40% bij elkaar. Een kwart van de Amerikanen maakte minder dan het federale armoedeniveau. Gecorrigeerd voor inflatie maakten de meeste Amerikanen minder dan toen Bill Clinton president was.

Inkomensongelijkheid betekende dat velen probeerden hun versie van de American Dream te bereiken via creditcards. Auteur Jean Riall zei in haar boek

Heeft u de American Dream gekocht? Ergens onderweg bepaalden we dat we alles in één keer verdienden, dus kochten we het op krediet. " De dood van de Amerikaanse droom?

Anderen geloven dat de Amerikaanse droom, terwijl ze ooit leefde, nu dood en begraven is. Als gevolg hiervan voorspellen ze de economische ineenstorting van de VS. The End of the American Dream ziet bijvoorbeeld trage economische groei als bewijs dat de recessie nooit is geëindigd.

Het duurde even tot De Tweede Grote Depressie. Ze waarschuwen dat de groei van China die van de Verenigde Staten zal verduisteren. Dan zullen de Chinezen de Amerikanen vertellen wat ze moeten doen. Ze zien ook maatschappelijke trends als bewijs dat de Amerikaanse droom is gestorven. Dat omvat epidemieën van obesitas, kindermishandeling en drugsverslaving.

Het klopt dat de wereldwijde economische omstandigheden zijn veranderd. Nu kunnen overheden het zich niet veroorloven om iedereen de financiële American Dream te geven. Maar onze Founding Fathers voorzagen dat de overheid de mogelijkheid zou bieden voor iedereen om naar hun visie op geluk toe te werken. Ze zijn nooit bedoeld om een ​​werelddominantie en de garantie van een goed leven te bieden.

The New American Dream

Zijn we op weg naar een langere, lagere levensstandaard? Misschien is de oude Amerikaanse droom op basis van materiële welvaart

niet vol te houden. Maar is dat zo verkeerd? Werkloosheid bevrijdde velen van banen die ze haatten. Minder leningen betekenen dat we minder afhankelijk zijn van banken en meer van elkaar. De crowd-sharing society brengt ons terug naar onze kernkracht. Dat is vertrouwen op elkaar in plaats van op de overheid.