Verplichte uitgaven: Sociale zekerheid, Medicare

De verplichte uitgaven worden momenteel geschat op $ 2. 535 biljoen voor FY 2018. De twee grootste verplichte programma's zijn Social Security and Medicare. Dat is 62 procent van alle federale uitgaven. Het is ook drie keer meer dan het militaire budget. (Bron: "Tabel S-4. FY 2018 Budget," 23 mei 2017.)

Congres heeft verplichte programma's opgesteld onder zogenaamde autorisatiewetten. Deze wetten hebben ook gemachtigd dat het Congres moet passen wat geld nodig is om de programma's te laten draaien.

Het verplichte gedeelte van het budget van de Verenigde Staten schat hoeveel kost het om deze autorisatiewetten te vervullen. Deze ramingen worden gemaakt door het Bureau van Management en Budget. (Bron: "Verplichte bestedingsmechanismen," Bureau voor Congresbudgetten.)

Congres kan alleen de financiering voor deze programma's verminderen door de machtigingswet zelf te wijzigen. Dat vereist dat een 60-stemmige meerderheid in de Senaat voorbij komt. Bijvoorbeeld, het Congres veranderde de Wet Sociale Zekerheid om Medicare te creëren. Om deze reden zijn verplichte programma's buiten het jaarlijkse begrotingsproces dat discretionaire uitgaven regelt. Hier gaat het over het discretionaire fiscale beleid. (Bron: "Over het budgetproces," Senaat Kredieten Commissie.)

Sociale zekerheid

Sociale zekerheid is de grootste federale begrotingspost. Het budget van FY 2018 schat dat het $ 1 kost. 005000000000000.

De Wet Sociale Zekerheid van 1935 garandeerde dat werknemers uitkeringen zouden krijgen na hun pensioen.

Het werd gefinancierd door loonheffingen die in een trustfonds werden ingezet om de voordelen te betalen. In de eerste plaats waren er meer gezonde werknemers die in het fonds betalen dan gepensioneerden die voordelen konden krijgen. Dit zorgde ervoor dat de Sociale Zekerheid ook opleiding en geld aan blinden en gehandicapten in het Aanvullende Beveiligingsprogramma biedt.

Sociale zekerheid wordt gefinancierd via loonheffingen. Tot 2011 heeft de sociale zekerheid meer in belastingopbrengsten verzameld dan in uitkeringen uitbetaald. Dat komt omdat er voor elke begunstigde zich uit het fonds terugtrekte, er waren 3, 3 jongere werknemers erin betalen. In de loop der jaren heeft dit in het Social Security Trust Fund een overschot opgebouwd.

In 2008 bleef de eerste van 78 miljoen babyboomers 62 en werd in aanmerking gekomen om uitkeringen te trekken. In de komende 30 jaar zullen er minder en minder werknemers per gepensioneerde zijn om sociale zekerheid te ondersteunen via loonheffingen. In 2035 wordt het overschot uitgeput. De sociale zekerheidsbelastingheffing zal alleen 75 procent van de geprojecteerde uitkeringen kunnen betalen. De rest zou uit het algemene fonds moeten komen. Het hele tekort kan gemakkelijk worden gedekt door een extra 2. 22 procent toename van de loonheffingen.

Medicare

Medicare kost $ 582 miljard in het jaar 2018.Het subsidieert gezondheidszorg voor mensen ouder dan 65 jaar. Medicare heeft twee secties:

Het Medicare Part A Hospital Insurance programma, dat voldoende loonheffingen verzamelt om de huidige uitkeringen te betalen.

Medicare Deel B, het Aanvullende Medische Verzekeringsprogramma en Deel D, het nieuwe geneesmiddelvoordeel. Loonbelastingen en premies bedragen slechts 57 procent van de uitkeringen.

De overige 43 procent wordt gefinancierd uit algemene belastinginkomsten.

Dat betekent dat Medicare bijdraagt aan het begrotingstekort. Stijgende kosten voor de gezondheidszorg betekenen dat de algemene opbrengsten voor 2030 voor 62 procent van Medicare kosten moeten betalen. Zoals bij de sociale zekerheid is de belastinggrondslag onvoldoende om hiervoor te betalen.

Medicaid

Medicaid kost 404 miljard dollar in het jaar 2018. Medicaid biedt gezondheidszorg aan mensen met een laag inkomen. Het wordt gefinancierd door algemene inkomsten uit zowel de federale als de staatsregeringen. Het wordt beheerd door de staten.

Andere verplichte programma's

Alle overige verplichte programma's kost $ 544 miljard. De meeste hiervan zijn inkomenssteunprogramma's die federale hulp bieden voor degenen die niet voor zichzelf kunnen voorzien. Een groep helpt bij het houden van lage inkomensfamilies. Deze omvatten voedselzegels, kinderbelastingkredieten en kindervoedingprogramma's.

Dit zijn slechts drie van de welvaartsprogramma's die ook TANF, EITC en Housing Assistance omvatten. Bijna alle zijn permanent, maar er zijn uitzonderingen. Bijvoorbeeld, het Food Stamp programma vereist periodieke vernieuwing.

Er zijn ook werkloosheidsuitkeringen voor degenen die zijn ontslagen. Studentenleningen helpen bij het creëren van een meer geschoolde arbeidskrachten. Andere pensioen- en invaliditeitsprogramma's zijn voor degenen die voormalige federale werknemers waren. Deze omvatten ambtenaren, de kustwacht en het leger.

In 2009 is het congres door de Economische Stimuluswet goedgekeurd. Dit werd toegevoegd aan het verplichte budget in FY 2010 als het TARP-programma en als huiseigenaar bijstand in het fij 2011.

In 2010 werd de wet inzake de bescherming van de patiënt en de betaalbare zorg wet geworden. Zij heeft nieuwe gezondheidszorguitkeringen ingevoerd en kost dat jaar. Het dekt dekking aan degenen met de reeds bestaande voorwaarden, kinderen en degenen die werden ontslagen. Het gaf subsidies aan kleine bedrijven en senioren met hoge voorgeschreven drugskosten. Het verstrekte ook financiering om het tekort aan artsen en verpleegkundigen te vergemakkelijken. De verplichte kosten van de ACA die worden gecompenseerd door hogere loonheffingen, vergoedingen voor voorgeschreven medicijnbedrijven en lagere betalingen aan ziekenhuizen.

Hoe beïnvloedt de verplichte uitgave de Amerikaanse economie?

Wanneer zoveel van het budget gaat naar vervulling van verplichte programma's, heeft de overheid minder te besteden aan discretionaire programma's. Op het lange termijn betekent het hoge niveau van verplichte uitgaven een stijf en niet-responsief fiscaal beleid. Dit is een langetermijndrag op de economische groei.

Waarom blijft het groeien?

Maar het Congres heeft een moeilijke tijd om de voordelen te verhogen die onder een opgedragen programma zijn. De meeste beschouwen het als politiek zelfmoord omdat dergelijke bezuinigingen de tegenstand van de kiezer garanderen door de groep minder voordelen te krijgen.Dat is een reden waarom de verplichte uitgaven blijven groeien.

Een andere reden is de veroudering van Amerika. Naarmate meer mensen Socialezekerheid en Medicare nodig hebben, zullen de kosten voor deze twee programma's de komende 10 jaar bijna verdubbelen.

Dit draagt bij aan hogere uitgaven voor gezondheidszorg. Bovendien laten technologische doorbraken meer ziekten toe die behandeld moeten worden. Dit komt tegen een hogere kosten. Dit is een reden waarom president Obama vroeg om hervorming van de gezondheidszorg.

Veel mensen weten niet dat het echte voordeel van de Affordable Care Act lagere kosten is. Ten eerste betaalt het voor preventieve zorg, behandelt Medicare en Medicaid-ontvangers voordat ze dure noodbehandeling nodig hebben. Ten tweede beloont het de dokters op basis van behandelingsresultaten, in tegenstelling tot het betalen voor elke test en procedure. Ten derde is het geholpen om medische dossiers te verplaatsen naar een elektronische database. Zo kunnen patiënten meer eigendom van hun gezondheidszorg nemen. Het geeft ook artsen actuele gegevens over de meest effectieve behandelingen.

Het is moeilijk voor een gekozen ambtenaar in het Congres om te stemmen op een vermindering van deze uitkeringen. Wie kan stemmen om het inkomen van oma, blinden of een veteraan af te snijden? Daarnaast hebben veel van deze groepen nu krachtige lobbyisten, zoals AARP, die verkiezingen en financiering kunnen zwaaien. Het is makkelijk en politiek belonend om nieuwe programma's te mandaten. Het is politiek zelfmoord om ze te elimineren.

Een goed voorbeeld hiervan is de hervorming van de gezondheidszorg. Het werd geslaagd in 2010 maar tegen grote politieke kosten. Veel van de Congresleden die daarvoor hebben gestemd, hebben hun zetel verloren in de tussentijdse verkiezingen voor kandidaten van de Theepartij. Dit is ondanks zijn belofte om de verplichte begroting daadwerkelijk te verminderen door de kosten van de gezondheidszorg te verminderen en de gezondheidszorg industrie meer te betalen voor Medicare en Medicaid. Voor meer, zie Gezondheidszorg en de begroting.

De verplichte budgetdilemma

Demografie betekent dat het Congres op een gegeven moment de kogel moet bijten en de wetten wijzigen die deze verplichte programma's hebben aangemaakt. In 2025 zullen degenen ouder dan 65 jaar 20 procent van de bevolking omvatten. Als boomers de arbeidskrachten verlaten en om voordelen aanvragen, gebeurt er vier dingen:

Het percentage van de beroepsbevolking onder de leeftijd van 55 geeft niet genoeg inkomen via loonheffingen om sociale uitkeringen te financieren.
De economische groei vertraagt, aangezien de overheidsuitgaven bijna uitsluitend gericht zijn op het betalen van voordelen voor deze mandaatprogramma's.
De schuld van de Verenigde Staten komt dichterbij bij de verpletterende last van Japan van een schuldquote van 200 procent.
De dollar verslechtert, aangezien beleggers in obligaties overmaken naar valuta's in landen met een breder groeivooruitsig.

Keuzes voor FY 2018 en daarna

Als gevolg hiervan moet het Congres kiezen uit de mindere drie kwaden, waarvan er geen goed voor de economie is:

Laat meer van de begroting toe naar Social Security voordelen. Dit zou de bezuinigingen in de defensie-uitgaven, het grootste discretionaire budgetpost, dwingen. Het zou ook het vermogen van de overheid beperken om de economie te stimuleren in een recessie.

Verhoog de totale grootte van het budget. Om deze verhoogde uitgaven te financieren, zouden de belastingen moeten worden verhoogd of de schuld verder toegenomen. Ofwel zou de economische groei vertragen.

Verminder het pensioenbedrag aan pensioenen. Dit is het meest waarschijnlijke scenario. Dit zou dwangboomers dwingen om door te gaan werken. Het zou een wet van congres vereisen om de bestaande wet te wijzigen.

Rente op de schuld

Hoewel het niet officieel deel uitmaakt van het verplichte budget, is ook de rente op de nationale schuld verplicht. Voor 2017 wordt geprojecteerd tot 315 miljard dollar. Dat is een groot deel van het begrotingstekort van 440 miljard dollar.

Begrijp de huidige federale begroting

Economisch rapport van de president
Huidige federale begrotingskorting
Inkomsten en belastingen
Uitgaven
Discretionaire
Verdediging
Huidig tekort

Gerelateerd Definities

Wie is wie in het budgetproces
Wat is een begrotingstekort?
Hoe werkt fiscaal beleid?
Wat is het verschil tussen het tekort en de schuld?