Waarom ik gestopt ben met Listing & Werd een Buyer Broker

Ik had een onroerendgoedlicentie in Texas en werkte op de markt van Lake Travis in Austin. Het leek een beetje op een vakantie thuismarkt omdat mensen huizen op het water kochten, om dezelfde reden dat mensen ski-appartementen kopen. De meeste van mijn klanten woonden het hele jaar in hun huis.

Toen ik daar vertrok, verhuisde ik naar Taos, NM, een vakantie- en skigebiedgebied. Slechts enkele van mijn klanten hebben er fulltime gewoond, omdat het vrijwel nergens te vinden is.

De gemiddelde prijs van een vakantiehuis was toen $ 434, 250, dus u kunt raden dat de meeste van mijn klanten geld hadden. Ze konden het zich veroorloven om dat of meer te betalen voor een huis dat ze drie tot vijf weken per jaar zouden gebruiken.

Waarom zou ik je dit vertellen? De markt was uniek omdat verkopers niet hoefden te verkopen en kopers niet hoefden te kopen. Een koper wilde gewoon niet kijken naar het niet uitgeven van geld aan hotelkamers wanneer ze Taos elk jaar opnieuw en opnieuw bezochten. Verkopers, aan de andere kant, zouden kopen en dan zelden een noodsituatie hebben die een verkoop zou afdwingen.

Verkopers zouden hun huizen voor het grootste deel te koop aanbieden, denkend dat als een sukkel niet zou meegaan, ze het volgende skiseizoen ook gewoon zouden gebruiken. Ze luisterden zelden naar rede, en als ik probeerde de realiteit van de markt in hun verkoopplannen te injecteren, zouden ze gewoon een andere makelaar in onroerend goed bellen die hen zou vertellen wat ze wilden horen of gewoon doen wat ze wilden doen.

Rond 2008 besefte ik iets. Mijn laatste zes noteringsafspraken hadden tot geen aanbiedingen geleid. Maar het was niet omdat ik de aanbieding niet kon krijgen. Het was omdat ze niet realistisch zouden worden over de prijs, dus heb ik de aanbieding net doorgegeven. Het patroon was om voor een hoge prijs een lijst te maken, zes maanden of een jaar te wachten en vervolgens een andere makelaar te proberen.

Ik had daar geen zin in. Geld uitgeven om hun huis te verkopen voor de duur van een aanbieding om het alleen te verliezen, was gewoon niet iets dat ik leuk vond om te doen.

Ik heb ook iets anders gerealiseerd, wat misschien relevanter was voor externe vakantiemarkten. Ik voelde dat ik veel meer waarde had voor mijn kopersklanten dan voor verkopers. Een verkoper had een product dat ze wilden verkopen, maar niet erg slecht. Ze waren heel blij dat ze het te duur vonden, en ze wilden echt niet veel van me, behalve het in de MLS stoppen, het op het web plaatsen en het eigendom laten zien. Geen van die diensten was bijzonder waardevol.

Mijn kopers aan de andere kant, besteedden een aanzienlijk bedrag aan geld voor een huis in een gebied waar ze eigenlijk weinig over wisten. Natuurlijk wisten ze waar de ski-vallei, hotels en restaurants waren, maar niet de lokale dingen die huiseigenaren echt zouden moeten weten. Daarom stelden ze veel vragen en leunde zwaar op mijn expertise en marktkennis.Ik bracht waarde aan tafel.

Wanneer bergseptische systemen evenzeer een begraven Volkswagen waren als legaal, was er veel waardevolle informatie die ik kon verschaffen. Van vreemde erfdienstbaarheden tot echt, een begraven minivan met de ramen half opgerold voor een sceptic tank, dit was een vreemde markt.

Ik merkte dat het geven van mijn bordenrekken aan een concurrent en het gaan naar rechte kopersmakelaardij me een halt toeroepen. Ik hoefde niet langer bang te zijn om ruzie te maken met een onrealistische verkoper, de aanbieding weg te gooien of ermee te leven totdat het vervallen was.

Het maakt echt niet uit in welke markt u zich bevindt en of verkopers onrealistisch zijn. Kijk eerst naar uw potentiële klanten om te zien waar het potentieel voor inkomen ligt. Als het een goede markt is voor aanbiedingen, dan wilt u een lijst maken, want we weten allemaal dat dit het pad is naar succes in ons bedrijf. Maar, als je echt liever met kopers werkt en niet het geld en de moeite spendeert om aanbiedingen te marketen, dan kun je er een carrière van maken.