Waarom zijn uw wc-tarieven op?

Hoe verhouden de tarieven die u betaalt voor compensatie voor werknemers zich verhouden tot de tarieven die in andere landen worden gehanteerd? Het antwoord is te vinden in het laatste onderzoek naar de ranglijstrangschikking, uitgegeven door het Oregon Department of Consumer and Business Services. Elke twee jaar wordt er een nieuwe Rate Ranking Survey uitgebracht. Hieronder vindt u een link naar de enquête van 2014.

Waarom zijn de compensatiepercentages van werknemers in één staat hoger of lager dan die in een andere?

Er zijn een aantal factoren die de rente kunnen opdrijven of verlagen. Zes hiervan worden hieronder beschreven.

Verstrekte voordelen

De meeste landen betalen dezelfde soorten voordelen voor werkgerelateerde verwondingen. Deze omvatten medische dekking, invaliditeit (verlies van inkomen), beroepsrevalidatie en overlijdensuitkeringen (voor nabestaanden). De hoeveelheid van de geleverde voordelen is echter niet consistent in alle landen. Sommige staten bieden rijkere voordelen dan andere. Voordelen kosten geld, dus hogere uitkeringsniveaus kunnen leiden tot hogere tarieven.

Om aan te tonen dat de voordelen variëren, veronderstelt dat elk van de twee werknemers een totaal gehoorverlies heeft geleden in een oor als gevolg van een industrieel ongeval. Eén werknemer woont in staat A, terwijl de andere woont in staat B. De werknemer in staat A ontvangt 70 weken arbeidsongeschiktheid, maar de werknemer in staat B krijgt slechts 49 weken. De werknemers hebben identieke verwondingen opgelopen, maar een ontvangt 42% meer in arbeidsongeschiktheidsuitkeringen dan de andere.

Sommige staten beperken bepaalde soorten voordelen. Zo kan een werknemerscompensatierecht van een staat een werknemer beletten om meer dan 500 weken aan inkomstenverlies te ontvangen voor een bepaald type letsel dat resulteert in blijvende gedeeltelijke invaliditeit. Een andere staat kan zich onbeperkte invaliditeitsuitkeringen veroorloven voor dezelfde verwonding.

Beschadigde verwondingen

Bepaalde soorten letsels kunnen worden gedekt door de arbeidsrechtcompensatiewet van de ene staat, maar niet door de andere. Sommige staten behandelen bijvoorbeeld psychische letsels, zoals angst of depressie, alleen als ze het gevolg zijn van lichamelijk letsel op het werk. In andere staten wordt onder bepaalde omstandigheden alleen geestelijk letsel behandeld. Een voorbeeld is posttraumatische stressstoornis die voortkomt uit een gruwelijk incident van geweld op de werkplek.

Compensatiewetten van overheidswerkers verschillen ook in de manier waarop ze comorbiditeiten (co-bestaande aandoeningen) zoals obesitas of hartaandoeningen behandelen. Een hartaanval kan in sommige staten compensabel zijn als deze het gevolg is van overmatige inspanning tijdens het dienstverband. Andere staten kunnen dergelijke voorwaarden niet dekken.

Staatswetten verschillen ook in termen van de soorten beroepsziekten die zij behandelen. Veel staten hebben betrekking op ziekten die tijdens het werk worden opgelopen en aan bepaalde criteria voldoen. Andere staten hebben alleen betrekking op specifieke ziekten die in de wet worden genoemd (zoals asbestose en silicose).

Beoordelingsprocedures

De manier waarop de vergoedingspercentages voor werknemers worden ontwikkeld, verschilt van staat tot staat. In het verleden vertrouwden de meeste staten op de NCCI of een compensatiebureau voor staatswerknemers om de tarieven te berekenen.

Sommige staten volgen deze gewoonte nog steeds.

Tegenwoordig gebruiken veel landen echter een concurrerende rating. Krachtens wetten van concurrerende ratings mogen verzekeraars over het algemeen hun eigen tarieven ontwikkelen op basis van verlieskosten die door de NCCI of een overheidsbureau worden verstrekt. Deze wetten zijn bedoeld om de vergoedingen voor werknemers te verlagen door de concurrentie te vergroten. Deze strategie is niet altijd succesvol geweest. Californië, dat sinds 1995 een concurrerende rating heeft gebruikt, had in 2014 het hoogste percentage in de Verenigde Staten.

Sommige concurrerende ratingstaten verbieden verzekeraars om tarieven te gebruiken die niet zijn goedgekeurd door de compenserende instantie voor overheidswerknemers. De meeste van deze staten staan ​​verzekeraars echter toe om tarieven onmiddellijk te gebruiken zodra ze deze bij het bureau hebben ingediend.

Beroepsverschillen

De tarieven kunnen ook worden beïnvloed door de bedrijfstypen waarin werknemers werkzaam zijn.

De combinatie van beroepen verschilt van staat tot staat. In sommige staten kunnen grote aantallen werknemers tewerkgesteld zijn in de mijnbouw, olieboringen, houtkap en andere gevaarlijke beroepen. Dergelijke werknemers lopen meer kans om gewond te raken tijdens het werk dan mensen in minder gevaarlijke beroepen. Naarmate het aantal gewonden toeneemt, kunnen ook de tarieven stijgen.

Claims en rechtsgedingen

Een andere factor die de vergoedingspercentages van werknemers beïnvloedt, is de neiging van werknemers om claims in te dienen, met name voor invaliditeit. Werknemers in sommige staten zijn meer geneigd dan die in andere staten om voordelen te zoeken voor een handicap.

Er zijn ook verschillen van staat tot staat in het aandeel van de schadevergoedingsclaims voor werknemers waarbij advocaten betrokken zijn. Aangezien de betrokkenheid van advocaten in een staat groeit, kunnen de tarieven omhoog worden geduwd.

Kostenverschillen

Twee andere factoren die de vergoedingspercentages van werknemers beïnvloeden, zijn de kosten van medische zorg en lonen. Medische kosten variëren aanzienlijk van het ene deel van het land naar het andere. Een eenvoudige knieoperatie kost $ 3000 in de ene staat en $ 15.000 in een andere. Sommige staten dicteren het gebruik van planningen die betalingen aan providers beperken. In andere staten worden providers het gefactureerde bedrag betaald en zijn er geen schema's van toepassing.

De compensatiewetten voor werknemers bieden uitkeringen voor arbeidsongeschiktheid op basis van het gemiddelde wekelijkse loon van een werknemer. Als de lonen in een staat stijgen, kunnen de tarieven ook stijgen.