Waarom saai bijna altijd winstgevender is

Onlangs begon ik Jeremy Siegel's boek te lezen, The Future For Investors: Why the Tried and True Triumph Over the Bold and the New . Zoals je je wel kunt voorstellen, heb ik veel boeken over financiën, boekhouding, investeringen, zaken en management in mijn leven gelezen en ook zelf geschreven. Het is niet overdreven om te zeggen dat ik denk dat de meest recente verhandeling van Siegel een van de belangrijkste boeken is die geschreven is over het onderwerp portefeuillebeheer van de afgelopen twintig jaar.

Als je nog geen exemplaar hebt, koop er dan meteen een (uiteraard na het lezen van dit artikel!).

Het uitgangspunt van zijn werk is simpel: bedrijven die overtollig kapitaal terugstorten naar hun eigenaars - de aandeelhouders - in de vorm van contante dividenden en aandeleninkopen, overtuigen degelijk die die alle overtollige centen terugstorten naar de kernactiviteiten om groei te financieren . Beleggers vallen dit vaak niet op omdat ze op zoek zijn naar 'actie' in de vorm van een snel stijgende aandelenkoers of marktkapitalisatie, waarbij ze vergeten dat de totale groei van de investering ook contanten moet omvatten die onderweg aan de eigenaars worden uitbetaald. Hoewel dit contra-intuïtief kan lijken, begeleidt de professor u tijdens het werk van driehonderd pagina's door historische statistieken en onderzoek, waardoor zelfs de meest verharde criticus ervan overtuigd raakt dat het pad naar rijkdom langs de saaiste, zachtaardige weg kan liggen.

Een verrassende statistiek

Misschien wel het meest overtuigende feit: tussen 1950 en 2003 steeg de omzet van IBM met 19% per aandeel, met dividenden op 9,9% per aandeel, winst per aandeel 10 94% en sectorgroei van 14,5%.

Tegelijkertijd had Standard Oil of New Jersey (nu onderdeel van Exxon Mobile) een omzet per aandeel van slechts 8,4%, een groei van het dividend per aandeel van 7 11%, een winst per aandeel van 7,4. % en sectorgroei van negatief 14. 22%.

Weten deze feiten, welke van deze twee bedrijven zou u eerder hebben bezeten?

Het antwoord kan u verbazen. Slechts $ 1, 000 geïnvesteerd in IBM zou zijn gegroeid tot $ 961.000, terwijl hetzelfde bedrag geïnvesteerd in Standard Oil $ 1, 260.000 zou zijn geweest - of bijna $ 300.000 meer - alhoewel de voorraad van het oliebedrijf slechts met 120 steeg. -vouw gedurende deze periode en IBM daarentegen steeg met 300 keer of bijna driemaal de winst per aandeel. De prestatieverschillen komen van die schijnbaar schamele dividenden: ondanks de veel betere resultaten per aandeel van IBM, zouden de aandeelhouders die standaardolie kochten en hun contante dividenden herinvesteerden, meer dan 15 keer zoveel aandelen hebben gekregen als ze hadden, terwijl de aandeelhouders van IBM slechts 3 aandelen hadden. -tijden hun oorspronkelijke hoeveelheid. Dit bewijst ook de bewering van Benjamin Graham dat, hoewel de operationele prestaties van een bedrijf belangrijk zijn, Price de Paramount is.

Het basisprincipe van beleggerswinst

Een ander fundamenteel concept dat Siegel in het boek definieert, is iets dat hij het basisprincipe van beleggersrendementen noemt, namelijk: "Het rendement op lange termijn van een aandeel hangt niet af van de werkelijke groei van zijn aandelen. winst, maar op het verschil tussen de werkelijke winstgroei en de groei die beleggers hebben uitgezonderd. "Dit, zegt hij, verklaart waarom bedrijven zoals Philip Morris (omgedoopt tot de Altria Group) het zo goed deden voor investeerders (in feite was de tabaksreus de beste investering van alle grote aandelen van 1957 tot 2003, samengestelde productie op 19). % met herbelegde dividenden, waarbij een investering van $ 1, 000 wordt omgezet in $ 4, 626, 402!).

De implicaties voor zijn betoog zijn enorm en weerspiegelen die van Benjamin Graham tientallen jaren geleden. In wezen maakt het niet uit voor een belegger als hij een bedrijf koopt dat groeit met 20% als die groei al in de aandelen is ingeprijsd. Als het bedrijf resultaten oplevert die lager zijn - zeg 15% - is de kans groot dat de aandelen worden gehamerd, waardoor het rendement omlaag wordt gehaald. Als je aan de andere kant een bedrijf koos dat met 10% groeide, maar de markt 5% verwachtte, zou je veel betere resultaten ervaren. Uiteindelijk is het enige dat telt hoeveel geld je hebt (of zoals Warren Buffett ooit opmerkte, hoeveel hamburgers je kunt kopen). Veel beleggers vergeten dat de weg naar rijkdom is om de meeste winst te kopen voor de laagste prijs, die vaak niet het bedrijf is dat het snelst groeit.

Terugkoop van eigen aandelen versus contante dividenden

Het boek bespreekt ook dit onderwerp, dat we uitvoerig hebben besproken in het artikel Contante dividenden versus terugkoop van aandelen van vorige week.

Afronding

Al met al, als u geïnteresseerd bent in wat maakt voor succesvol beleggen en u slechts tijd hebt om één boek te lezen dit jaar, dan is dit een uitstekende keuze.