Fannie Mae en Freddie Mac Bailout

De redding van Fannie Mae en Freddie Mac vond plaats op 17 september 2008. Het Amerikaanse ministerie van Financiën was bevoegd om tot $ 100 miljard aan preferente aandelen en mortgage-backed securities (MBS) te kopen. Als gevolg hiervan werden ze door het Federal Housing Finance Agency (FHFA) in conservatorschap geplaatst. Het houden van de twee drijvende belastingbetalers kost 187 miljard dollar in de loop van de tijd, waardoor dit de grootste bailout in de geschiedenis van de VS is.

In augustus 2012 besloot de Schatkist dat alle winst van Fannie en Freddie in het algemeen fonds zou worden gestort. Sindsdien is de bailout met rente terugbetaald. (Bron: "Een redding die met klauwen is gekomen", The New York Times, 13 december 2015).

De redding van Fannie en Freddie was groter dan de spaar- en leencrisis van 1989, die "slechts" de belastingbetalers $ 124 heeft gekost miljard. Het was vergelijkbaar met het daaropvolgende bailout van AIG, dat begon bij $ 85 miljard, maar groeide naar $ 150 miljard. Beide waren kleine aardappelen in vergelijking met de bailout van $ 700 miljard van het Amerikaanse banksysteem - hoewel slechts $ 350 miljard daarvan werd uitgegeven.

Het reddingsplan hield Fannie, Freddie en de Amerikaanse huizenmarkt in stand. Het zou tijdelijk moeten zijn, maar de economische omstandigheden zijn nooit voldoende verbeterd om de overheid in staat te stellen de aandelen die het bezit te verkopen en Fannie en Freddie terug te geven aan privébezit.

Wat leidde tot de reddingsoperatie?

Fannie Mae en Freddie Mac waren twee door de overheid gesponsorde ondernemingen (GSE) die hypotheken bij banken kochten, een proces dat bekend staat als kopen op de secundaire markt.

Ze verpakten deze in door hypotheek gedekte waardepapieren en verkochten deze aan beleggers op Wall Street. Het hele financiële systeem is gebaseerd op vertrouwen. Dat vertrouwen werd geschokt door de hypotheekcrisis van Subprime.

Fannie Mae en Freddie Mac waren twee door de overheid gesponsorde bedrijven (GSE's) die een sterke invloed hebben opgebouwd op de secundaire markt voor door hypotheek gedekte waardepapieren.

Vóór de crisis van de subprime-hypotheek, bezaten ze of garandeerden ze $ 1. 4 biljoen, of 40%, van alle Amerikaanse hypotheken. Ze hielden slechts $ 168 miljard aan subprime hypotheken - maar het was genoeg om de twee kapitaliseren. Ontdek hoe de twee GSE's de secundaire markt ondersteunden, waardoor Amerikaanse gezinnen de droom van eigenwoningbezit realiseerden. Belangrijker, hier is hoe dat de nachtmerrie van de subprime-hypotheekcrisis geworden, leidde tot de financiële crisis van 2008, en uiteindelijk de Grote Recessie veroorzaakt.

De overheid probeerde de twee GSE's niet over te nemen, die als particuliere onderneming met een overheidsgarantie zouden fungeren. Die opzet werkte niet en maakte deel uit van het probleem. Fannie en Freddie namen buitensporige risico's om hun aandelenkoersen te verhogen, wetende dat ze zouden worden gered als de risico's naar het zuiden zouden keren.

In augustus 2007 heeft Fannie Mae aangekondigd dat zij voor het eerst sinds mei 2006 een benchmark-schuldoffer overslaat. Beleggers hebben zelfs de hoog gewaardeerde door hypotheek gedekte effecten die de GSE's aanbieden, afgewezen. De meeste beleggers dachten dat Fannie genoeg geld had om te wachten tot de markt verbeterde. Tegen november 2007 verklaarde Fannie $ 1. 4 miljard kwartaalverlies en kondigde aan dat het $ 500 miljoen nieuwe fondsen zou zoeken.

Freddie onthulde toen een verlies van $ 2 miljard, waardoor de aandelenkoers met 23% daalde. (Bron: Fannie Mae-website, "Fannie Mae zal in augustus geen benchmarknotities afgeven", 20/20/07; The Economist, De scheuren verspreiden zich, 21-11-07)

Op 23 maart 2008 heeft Federal regelgevers kwamen onverstandig overeen om Fannie en Freddie nog eens $ 200 miljard in subprime-hypotheekschuld te laten opnemen. Dit ondanks het feit dat de twee GSE's wanhopig genoeg geld probeerden te verzamelen om zichzelf solvabel te houden. Iedereen dacht destijds dat de subprimecrisis beperkt was tot onroerend goed en zou zichzelf spoedig corrigeren. Misschien beseften ze niet hoe derivaten de wanbetalingen in de subprime-hypotheken in de hele financiële wereld hadden uitgevoerd. Het bleek dat dit nog eens $ 200 miljard was, wat de regering later dat jaar moest redden.

Op 25 maart 2008 stemde de Federal Housing Finance Board ermee in om de regionale Federal Home Loan Banks voor de komende twee jaar een extra $ 100 miljard aan door hypotheek gedekte waardepapieren te laten nemen. Deze leningen werden ook gegarandeerd door Fannie en Freddie. In slechts een week hadden de twee GSE's $ 300 miljard aan slechte leningen toegevoegd aan hun toch al wankele balansen. Dit was ook nadat de Federal Reserve ermee instemde om 200 miljard dollar aan slechte leningen van dealers (in feite hedgefondsen en investeringsbanken) in ruil voor schatkistbiljetten op te nemen. Ten slotte, maar zeker niet als minste, had de Fed al 200 miljard dollar naar banken gepompt via zijn Term Auction Facility. Met andere woorden, de federale overheid had $ 730 miljard aan subprime-hypotheken gegarandeerd en de reddingsoperaties van de banken waren net begonnen.

Op 17 april 2008 hebben Fannie en Freddie verdere toezeggingen gedaan om hypotheekverstrekkers te helpen hun huizen te onderdrukken. Fannie Mae ontwikkelde een nieuwe inspanning genaamd HomeStay, terwijl Freddie zijn programma "HomePossible" wijzigde. Die programma's gaven leners manieren om van aanpasbare leningen af ​​te komen voordat rentetarieven op een hoger niveau werden gereset en maandelijkse betalingen onbetaalbaar werden. Helaas was het te weinig en te laat.

Op 22 juli 2008 vroeg de Amerikaanse minister van Financiën, Henry Paulson, het Congres om een ​​wetsvoorstel goed te keuren dat het ministerie van Financiën toestaat om maar liefst $ 25 miljard te garanderen in subprime-hypotheken die worden gehouden door Fannie en Freddie. De twee GSE's hielden of garandeerden meer dan $ 5 triljoen, of de helft, van de hypotheken van de natie. De garantie van $ 25 miljard was echter meer om investeerders gerust te stellen - en het werkte niet lang. Beleggers in Wall Street bleven de aandelenkoersen van GSE overslaan, tot het punt dat ze niet het geld konden ophalen dat nodig was om de leninggaranties die ze aanhielden, te betalen.Wall Street was slim genoeg om te beseffen dat een infusie van 25 miljard dollar door de federale overheid niet genoeg zou zijn. Aandeelhouders wilden eruit - voordat Fannie en Freddie werden genationaliseerd en hun investeringen gelijk aan nul.

Wall Street vreesde dat de leningen de aandelen van Fannie en Freddie standaard zouden doen mislukken. Dit maakte het voor de particuliere bedrijven onmogelijk om het extra kapitaal dat nodig is om de hypotheken af ​​te dekken, bijeen te brengen. De meeste mensen realiseren zich niet dat de reddingsoperatie in juli ook omvatte:

• $ 3. 9 miljard aan CDBG-beurzen om huiseigenaren in arme buurten te helpen.
• Goedkeuring door het ministerie van Financiën om aandelen van Fannie's en Freddie's aandelen te kopen om aandelenkoersen te ondersteunen en de twee toe te staan ​​kapitaal aan te trekken op de particuliere markt.
• Goedkeuring van de Federal Housing Administration (FHA) om 300 miljard dollar aan nieuwe leningen te garanderen om 400.000 huiseigenaren te weerhouden van marktafscherming.
• Ongeveer $ 15 miljard aan belastingverminderingen voor woningen, inclusief een krediet van maximaal $ 7, 500 voor starters.
• Een verhoging van de wettelijke limiet op de nationale schuld met $ 800 miljard, tot $ 10. 6 biljoen.
• Een nieuw regelgevend agentschap om toezicht te houden op Fannie en Freddie, inclusief beloningsniveaus voor leidinggevenden. (Bron: Associated Press, House OKs redding voor huiseigenaren, Freddie, Fannie, 23 juli 2008)

Minister van Financiën Paulson was de belangrijkste kracht achter het reddingsplan. Hij wilde de financiële markten geruststellen dat het banksysteem solide was ondanks het falen van IndyMac Bank.

Paulson verscheen het hele weekend op televisie. Hij waarschuwde dat de economie maanden van moeilijke tijden zou doormaken. Het blijkt dat het jaren van uitdagende tijden was. Hij gaf toe: "De drie grote problemen waar we nu mee te maken hebben, zijn ten eerste de huisvestingscorrectie die de kern vormt van de groeivertraging, ten tweede de onrust op de kapitaalmarkten en ten derde de hoge olieprijzen, die gaan naar de vertraging verlengen. "

Hij voegde er echter aan toe:" … onze economie heeft zeer sterke fundamentals voor de lange termijn, solide fundamenten en weet u, uw beleidsmakers hier, toezichthouders, we zijn zeer waakzaam. " Helaas hadden ze jaren eerder waakzaam moeten zijn geweest, toen de subprime-derivaten werden gekocht en verkocht op een ongereguleerde markt. (Bron: AP, "Paulson Braces Public voor maanden van moeilijke tijden", 21 juli 2008)

Ondanks de reddingsoperatie bleven de hypotheekrente stijgen. Op 22 augustus 2008 bedroeg de rente op een 30-jarige hypotheek 6,5%. Dat was een stijging van 30% sinds maart en hetzelfde als een jaar geleden. De tarieven stegen ondanks een daling van de rente op Amerikaanse staatsobligaties. Die daalden toen investeerders vluchtten naar de veiligheid van door de overheid gesteunde obligaties. (Obligatierendementen dalen wanneer de vraag naar de onderliggende obligatie stijgt.)

Vaste hypotheekrente volgen meestal nauw samen met die van het rendement op staatsobligaties, omdat hetzelfde soort beleggers beide waarderen. Omdat Fannie en Freddie in een crisis verkeerden, waren beleggers echter op hun hoede voor hypotheekproducten en in plaats daarvan voor Schatkisten. Hierdoor stegen de hypotheektarieven en daalde de rente op staatsobligaties.

Dat dwong Fannie en Freddie te nationaliseren. Dat komt omdat de twee Government Sponsored Entities (GSE's) nu private bedrijven zijn en afhankelijk zijn van de verkoop van aandelen en obligaties om hun activiteiten te financieren, net als bij elk ander bedrijf. Als ze hun obligaties, die een hypotheek zijn, niet kunnen verkopen, hebben ze mogelijk geen kapitaal meer om meer hypotheken te kopen. Dat zou het herstel van de huizen in gevaar brengen.

Door nationalisatie zou de Schatkist de GSE's volledig overnemen, waardoor de rijkdom van aandeelhouders grotendeels zou verdwijnen. De koersen van Fannie en Freddie daalden als gevolg van de vrees voor nationalisatie. Dat maakte het alleen maar moeilijker voor de GSE's om kapitaal aan te trekken, waardoor het creëren van een self-fulfilling prophecy. De andere optie zou zijn dat de Schatkist grote sommen geld gaat injecteren aan een in wezen privébedrijf. Dat zou aandeelhouders blij maken, maar het precedent voortzetten dat werd gesteld door de reddingsoperatie van Bear Stearns door de Federal Reserve. (Bron: WSJ. Com, Deflating Mortgage Rates, 20 augustus 2008)

Veel banken waren echter nog steeds in gevaar, omdat zij ook veel van de $ 36 miljard preferente aandelen van Fannie en Freddie bezaten. Deze werden waardeloos toen de regering de volgende stap zette en de GSE's in surseance van betaling kreeg. (Bron: CNN Money, Government Seizes Fannie and Freddie, 7 september 2008)

De federale overheid stapte in om dat vertrouwen te herstellen door te beloven slechte leningen te redden. Het was bedoeld om te voorkomen dat de huizen slechter worden. Helaas werd het allemaal gefinancierd door de Amerikaanse regering, die al een staatsschuld van $ 9 biljoen had. In feite erkende de voorziening om het schuldniveau te verhogen tot meer dan $ 10 biljoen, wie precies de rekening had betaald voor de reddingsoperatie. Wereldwijde bezorgdheid over de houdbaarheid van de Amerikaanse schuld hield neerwaartse druk op de dollar. De grotere dreiging door de schuldencrisis in de eurozone heeft echter een vlucht naar veiligheid gecreëerd. Als de wereld in beroering is, ziet de dollar er sterk uit, ondanks de hoge schuldquote van de VS