Wat is wereldwijd beleggingsrisico?

Wereldwijd beleggen is steeds belangrijker geworden, omdat Amerikaanse bedrijven een kleiner en kleiner deel van de wereldwijde omzet en winst voor hun rekening nemen. Volgens Vanguard waren Amerikaanse aandelen goed voor slechts 49 procent van de wereldwijde marktkapitalisatie, maar Amerikaanse beleggers hebben slechts ongeveer 27 procent van hun portefeuilles toegewezen aan niet-U-aandelen. S. fondsen. De toonaangevende beleggingsfondsen adviseren een toewijzing van ten minste 20 procent aan niet-lidstaten. S.

aandelen met een bovengrens op basis van de wereldwijde marktkapitalisatie.

In dit artikel zullen we kijken naar de risico's die verbonden zijn aan wereldwijde investeringen en of de voordelen opwegen tegen die risico's.

Wat is wereldwijd beleggingsrisico?

Wereldwijd beleggingsrisico is een brede term die veel verschillende soorten internationale risicofactoren omvat, waaronder valutarisico's, politieke risico's en renterisico's. Internationale beleggers moeten deze risicofactoren zorgvuldig overwegen voordat ze in wereldwijde aandelen beleggen.

De drie belangrijkste wereldwijde beleggingsrisico's omvatten:

• Valutarisico is het risico dat samenhangt met schommelingen in een vreemde valuta ten opzichte van de Amerikaanse dollar. Een buitenlands bedrijf rapporteert bijvoorbeeld een winstgroei van 25 procent, maar als de lokale valuta met 10 procent daalt ten opzichte van de Amerikaanse dollar, is de werkelijke groei slechts 15 procent wanneer de winst wordt omgezet in Amerikaanse dollars.
• Politiek risico is het risico verbonden aan buitenlandse regeringen en politiek. Brazilië nationaliseerde bijvoorbeeld een deel van zijn grootste oliemaatschappij - Petroleo Brasiliero - waardoor veel beleggers geld verloren. Een later corruptieschandaal waarbij het bedrijf betrokken was, duwde aandelen zelfs nog lager.

• Renterisico is het risico van ongunstige wijzigingen in het monetaire beleid. Een opkomende markteconomie kan bijvoorbeeld besluiten dat deze te snel groeit en de inflatie in toom houden door de rentetarieven te verhogen. Deze dynamiek kan een negatieve invloed hebben op de waarde van financiële activa die worden geprijsd op basis van die rentetarieven.

De beste manier om het wereldwijde beleggingsrisico te beperken, is via gediversifieerde wereldwijde portefeuilles. De wereldwijde ex-Amerikaanse fondsen bieden bijvoorbeeld blootstelling aan een groot aantal verschillende landen en activaklassen over de hele wereld, waardoor de risico's van elk afzonderlijk land worden beperkt.

Wereldwijd beleggingsrisico meten

Er zijn veel verschillende manieren om het wereldwijde beleggingsrisico te kwantificeren, inclusief zowel kwantitatieve als kwalitatieve maatregelen. Internationale beleggers moeten een combinatie van deze benaderingen overwegen bij het beoordelen van het wereldwijde beleggingsrisico.

De meest gebruikte kwantitatieve risicometingen zijn:

• Beta meet de volatiliteit van een belegging in vergelijking met een referentie-index.U. S. -beleggers kunnen bijvoorbeeld de volatiliteit van buitenlandse aandelen meten door deze te vergelijken met de S & P 500-benchmarkindex via een bètacoëfficiënt. Hogere bèta's vertegenwoordigen meer volatiliteit.
• De Sharpe-ratio meet het voor risico gecorrigeerde rendement van een fonds in de loop van de tijd. De ratio wordt berekend door het gemiddelde rendement van een fonds te delen door het risicovrije rendement door de standaarddeviatie. Hogere Sharpe-ratio's bieden een beter risicogecorrigeerd rendement.

Wereldwijd beleggingsrisico kan ook kwalitatief worden beoordeeld met behulp van methoden zoals:

• Credit Ratings bieden inzicht in de kredietkwaliteit van een land. Een land met een lage kredietwaardigheid heeft bijvoorbeeld mogelijk niet de flexibiliteit die nodig is om groei te genereren, wat zou kunnen leiden tot een daling van de aandelenwaarderingen.
• Analistenbeoordelingen kunnen specifieke inzichten verschaffen in individuele internationale aandelen. Vaak omvatten deze beoordelingen prijsdoelen en andere factoren waarmee rekening moet worden gehouden, hoewel sell-side analistenbeoordelingen met een korrel zout moeten worden genomen.

Beleggers moeten overwegen hoe deze factoren in hun portefeuilles spelen. Pensioenportefeuilles kunnen zich misschien aan minder volatiele aandelen houden, terwijl jongere beleggers misschien overwegen om de volatiliteit toe te voegen, omdat ze mogelijk een groter rendementpotentieel op lange termijn bieden.

Is wereldwijd beleggen het risico waard?

Wereldwijde diversificatie helpt op de lange termijn de gemiddelde gemiddelde volatiliteit van de portefeuille te verlagen. Op korte termijn kunnen beleggers ook deelnemen aan welke regionale markt het beter doet. De US kan in sommige periodes de wereld leiden, maar er zijn altijd andere periodes waarin een ander land of een andere markt de beste rendementen boekt.

Bijvoorbeeld blootstelling aan gediversifieerde niet-U. S.-aandelen in het midden van de jaren tachtig zouden beter presteren dan binnenlandse portefeuilles.

Valutaschommelingen kunnen ook de diversificatie helpen vergroten, omdat ze niet in verband staan ​​met de prestaties van het eigen vermogen. Lagere correlatie met Amerikaanse aandelen betekent dat beleggers mogelijk meer gelijkmatige rendementen hebben in de tijd. Volgens Vanguard verhoogde valutabewegingen ook de volatiliteit van niet-U. S.-aandelen met ongeveer 2,7% tussen 1970 en 2013 en de fondsaanbieder verwacht dat valuta in de toekomst een belangrijke diversificeerder blijft.

De bottom line

Wereldwijd beleggen is in de loop van de tijd steeds noodzakelijker geworden, maar beleggers moeten wereldwijde beleggingsrisico's zorgvuldig overwegen. Het goede nieuws is dat er veel verschillende tools beschikbaar zijn om deze risico's te meten en de juiste mix voor elke portfolio te verzekeren. Vanguard beveelt aan om ten minste 20 procent van een portefeuille toe te wijzen aan internationale investeringen of potentieel meer, afhankelijk van wijzigingen in de marktkapitalisatie in de tijd.