Traditionele economie: definitie, voorbeelden, voordelen, nadelen

Definitie: Een traditionele economie is een systeem dat vertrouwt op gewoonten, geschiedenis en aloude overtuigingen. Traditie begeleidt economische beslissingen zoals productie en distributie. Traditionele economieën zijn afhankelijk van landbouw, visserij, jacht, verzamelen of een combinatie van het bovenstaande. Ze gebruiken ruilhandel in plaats van geld.

De meeste traditionele economieën zijn actief in opkomende markten en ontwikkelingslanden. Ze zijn vaak in Afrika, Azië, Latijns-Amerika en het Midden-Oosten.

Maar je kunt zakken van traditionele economieën vinden verspreid over de hele wereld.

Economen en antropologen geloven dat alle andere economieën hun start hebben gevonden als traditionele economieën. Daarom verwachten ze dat de resterende traditionele economieën in de loop van de tijd evolueren naar markt-, opdracht- of gemengde economieën.

Vijf kenmerken van een traditionele economie

Ten eerste concentreren traditionele economieën zich rond een familie of stam. Ze gebruiken tradities uit de ervaringen van ouderen om het dagelijks leven en economische beslissingen te sturen.

Ten tweede bestaat een traditionele economie in een jagers-verzamelaars- en nomadische samenleving. Deze samenlevingen bestrijken uitgestrekte gebieden om voldoende voedsel te vinden om hen te ondersteunen. Ze volgen de kuddes dieren die hen ondersteunen en migreren met de seizoenen. Deze nomadische jagers-verzamelaars concurreren meestal met andere groepen om schaarse natuurlijke hulpbronnen. Er is weinig behoefte aan handel omdat ze allemaal dezelfde dingen consumeren en produceren.

Ten derde produceren de meeste traditionele economieën alleen wat ze nodig hebben. Er is zelden een overschot of overschot. Dat maakt het onnodig om te handelen of geld te creëren.

Ten vierde, wanneer traditionele economieën handelen, vertrouwen ze op ruilhandel. Het kan alleen voorkomen tussen groepen die niet concurreren. Bijvoorbeeld, een stam die afhankelijk is van jagen, ruilt eten in met een groep die afhankelijk is van vissen.

Omdat ze alleen vlees verhandelen voor vis, is er geen noodzaak voor omslachtige valuta.

Ten vijfde, traditionele economieën beginnen te evolueren zodra ze beginnen te boeren en zich te vestigen. Ze hebben meer kans op een overschot, zoals een bumperoogst, die ze gebruiken voor de handel. Wanneer dat gebeurt, creëren de groepen een of andere vorm van geld. Dat vergemakkelijkt de handel over lange afstanden.

Traditionele gemengde economieën

Wanneer traditionele economieën interageren met markt- of opdrachteconomieën, veranderen de zaken. Contant geld neemt een belangrijkere rol aan. Het stelt diegenen in de traditionele economie in staat betere uitrusting te kopen. Dat maakt hun landbouw, jacht of visserij meer rendabel. Wanneer dat gebeurt, worden ze een traditionele gemengde economie.

Traditionele economieën kunnen elementen bevatten van het kapitalisme, het socialisme en het communisme.Het hangt ervan af hoe ze zijn ingesteld. Landbouwverenigingen die privébezit van landbouwgrond toestaan, incorporeren het kapitalisme. Nomadische gemeenschappen beoefenen het socialisme als zij de productie verdelen onder degene die het het best heeft verdiend. In het socialisme wordt dat "voor iedereen volgens zijn bijdrage" genoemd. Dat zou het geval zijn als de beste jager, of het opperhoofd, de beste snee vlees of de beste granen ontving. Als ze eerst kinderen en ouderen voeden, adopteren ze het communisme.

Er staat "voor iedereen volgens zijn behoeften."

Voordelen

Er is weinig wrijving tussen leden. Dat komt omdat gewoonte en traditie de verdeling van middelen dicteren. Iedereen kent hun bijdrage aan de productie, of het nu gaat om een ​​boer, jager of wever. Leden begrijpen ook wat ze waarschijnlijk zullen ontvangen. Zelfs als ze niet tevreden zijn, rebelleren ze niet. Ze begrijpen dat dit is wat de maatschappij samenhoudt en generaties lang functioneert.

Aangezien de traditionele economieën klein zijn, zijn ze niet zo schadelijk voor het milieu als ontwikkelde economieën. Ze hebben niet de capaciteit om veel verder te produceren dan hun behoeften. Dat maakt hen duurzamer dan een op technologie gebaseerde economie.

Nadelen

Traditionele economieën zijn kwetsbaar voor veranderingen in de natuur, vooral het weer. Om deze reden beperken traditionele economieën de bevolkingsgroei.

Wanneer de oogst of jacht slecht is, mensen verhongeren.

Ze zijn ook kwetsbaar voor markt- of beveleconomieën. Deze samenlevingen verbruiken vaak de natuurlijke hulpbronnen waar traditionele economieën afhankelijk van zijn of die oorlog voeren. De Russische olieontwikkeling in Siberië heeft bijvoorbeeld de beken en de toendra beschadigd. Dat is minder traditionele hengelsport en rendieren voor traditionele economieën in die gebieden. (Bron: "7 voordelen en nadelen van een traditionele economie", NavajoCode.)

Voorbeelden

Amerika had traditionele economieën vóór de immigratie van Europeanen vanaf 1492. Nomadische Indiaanse economieën hadden voordelen, zoals sterkere immuunsystemen. Hun kleine gemeenschappen beschermden hen voor een tijdje tegen pokken en andere geïmporteerde ziekten. Maar stropers, oorlog en volkerenmoord hebben hen in de loop van de tijd vernietigd. De markteconomie van de nieuwkomers gaf hen wapens en meer middelen. De traditionele economieën konden niet concurreren. (Bron: "Massale bevolkingsdaling gevonden voor inheemse Amerikanen" National Geographic, 5 december 2011. "Gezondheid van Amerikaanse Indianen in Daling voor Columbus," Wetenschap.)

De Verenigde Staten hadden veel aspecten van een traditionele economie vóór de Grote Depressie. Aan het begin van de 20e eeuw woonde 60 procent van de Amerikanen in boerengemeenschappen. Landbouw gebruikte ten minste 40 procent van de beroepsbevolking. Maar ze gebruikten arme landbouwtechnieken om te voldoen aan de grote vraag na de Eerste Wereldoorlog. Dat leidde tot de Dust Bowl zodra de droogtes toesloegen.

Tegen 1930 was slechts 21 procent van het personeelsbestand actief in de landbouw. Het genereerde slechts 7,7 procent van het bruto binnenlands product.

Vóór de burgeroorlog was het Amerikaanse zuiden bijna volledig een traditionele economie. Het was afhankelijk van landbouw. Het gebruikte een sterk netwerk van tradities en cultuur om het te leiden. Deze waren verwoest door de oorlog. (Bron: U. S. Departement van Landbouw, de 20e eeuwse transformatie van de landbouw.)

Twee derde van de bevolking van Haïti vertrouwt op zelfvoorzienende landbouw voor hun levensonderhoud. Hun afhankelijkheid van hout als primaire brandstofbron heeft de bossen van bomen ontdaan. Dat maakt hen kwetsbaar voor natuurrampen, zoals de aardbeving die Haïti trof in 2010. Sommige economen wijzen ook op Haïti's traditie van voodoo als een andere reden voor zijn armoede. (Bron: "Haiti's Economy", CIA World Factbook. "Waarom is Haïti zo arm?" Marginale revolutie.)

Inheemse stammen in het Noordpoolgebied, Noord-Amerika en Oost-Rusland hebben traditionele economieën. Ze vertrouwen op het vissen op en jagen op kariboes voor hun bestaan. De Saami-bevolking van Scandinavië beheert bijvoorbeeld rendierkuddes. De relatie van een stamlid met het beheer van de kudde bepaalt zijn of haar economische rol. Dat omvat zijn of haar wettelijke status, cultuur en staatsbeleid ten opzichte van het individu. (Bron: Lee Huskey, "The Changing Economies of Indigenous Communities," Module Six, University of Alaska at Anchorage.)