Korte termijn arbeidsongeschiktheidsuitkering

In elke industrie kan het risico lopen op de gezondheid en het welzijn van volwassenen. De AFL-CIO heeft onlangs de bevindingen van het jaarverslag over de veiligheid van de Amerikaanse werkplek bekendgemaakt. Dood op de baan genoemd: de tol van verwaarlozing, in het rapport wordt geadviseerd dat er per dag ongeveer 150 werknemers op de baan sterven en er zijn circa 7. 4 miljoen tot 11. 1 miljoen werkers verwondingen per jaar, waarvan er veel niet worden gerapporteerd.

Volgens de Raad voor Gehandicaptenbewustzijn, heeft ongeveer een kwart van de 20-jarigen van vandaag de kans om op een bepaald moment in hun loopbaan voor arbeidsongeschiktheid te worden gehandicapt. Gemiddeld duurt een langdurig arbeidsongeschiktheidsincident 34. 6 maanden - dat is bijna drie jaar verloren werk en inkomen.

Wat gebeurt er als een werknemer plotseling van de baan is gewond of geconfronteerd met een onverwachte catastrofale ziekte? Ze willen weten dat ze nog steeds inkomen hebben om rekeningen te betalen en de kosten van levensonderhoud te dekken terwijl ze zich herstellen. Zo kan een korte termijn handicap programma mogelijk zijn.

Wat zijn voordelen voor kortlopende arbeidsongeschiktheid?

Kortlopende arbeidsongeschiktheid (STD) is een soort financieel voordeel dat gedurende een bepaalde tijd een percentage van het salaris van een werknemer betaalt, als hij ziek of gewond is en niet de taken van hun baan kan vervullen. Over het algemeen betaalt het uitkering ongeveer 40 tot 60 procent van het wekelijkse bruto inkomen van de werknemer.

Wanneer de kortstondige arbeidsongeschiktheid begint de werknemers te dekken

Dekking begint meestal overal van 1 tot 14 dagen nadat een medewerker een conditie heeft, waardoor ze niet kunnen werken. De dekkingstijd kan variëren van 9 tot 52 weken vanaf de subsidiabiliteit. Vaak zijn werknemers verplicht om zieke dagen te gebruiken voordat kortstondige arbeidsongeschiktheid inkomt als het een ziekte is die hen gedurende een langere periode uit het werk houdt.

Om deze reden hebben werkgevers vaak andere soorten verzekeringen die betrekking hebben op werkplekverwondingen vs. die die van de baan afkomstig zijn. Er kan ook een ander beleid zijn voor korte termijn arbeidsongeschiktheid voor ziekte en verwondingen.

Als een werknemer langer moet zijn dan de kortlopende arbeidsongeschiktheidsuitkering, dan komt er een langdurig arbeidsongeschiktheidsplan of blijvende arbeidsongeschiktheid in. Dit kan gebeuren op 10 tot 53 weken vanaf de datum van de subsidiabiliteit. Bepaling voor langdurige arbeidsongeschiktheid wordt verstrekt door het verzekeringsmaatschappij's team van artsen en verzekeringsanalisten die elk geval zorgvuldig monitoren.

Wie betaalt voor kortlopende arbeidsongeschiktheidsdekking?

Een kortlopend arbeidsongeschiktheidsbeleid kan een uitkering van werkgever of werknemer zijn. Over het algemeen is kortlopende arbeidsongeschiktheidsdekking werkgever betaald. Bedrijven hebben de keuze om werknemers te dekken, met bepaalde fiscale implicaties.Het is ook belangrijk om op te merken dat elke staat beslist of werkgevers kortlopende arbeidsongeschiktheidsverzekering moeten dragen en welke dekkingsbedragen moeten zijn. Staten kunnen ook dicteren hoeveel de wekelijkse contantengeldlimieten zullen zijn.

Groepsdekking voor kortlopende arbeidsongeschiktheid kan op de volgende manieren worden bereikt:

• Contractovereenkomst via een verzekeraar die de arbeidsongeschiktheid dekt.
• Via een zelffinancierd plan, rechtstreeks door de werkgever opzij gezet.

Dekkingsvoorwaarden en verantwoordelijkheden

Als werkgever kunt u een beleid opstellen dat drukt dat werknemers zieke dagen gebruiken voordat ze op korte termijn invaliditeit hebben voor een langdurige ziekte. U kunt ook documentatie van een arts vragen om een ​​ziekte of letsel te bewijzen. Tijdens de tijd dat een werknemer het werk mist, kan de werkgever ook verzoeken dat de werknemer een erkende medische dienstverlener of een beroepsgeneeskundecentrum raadpleegt voor regelmatige updates over de voortgang van de gezondheid van de werknemer.

Een aansprakelijkheidsbeheerder van derden zal verantwoordelijk zijn voor het beheer van deze aspecten terwijl de werknemer uit het werk is. Werknemers moeten onmiddellijk alle wijzigingen in hun status melden. Deze regels zijn ter voorkoming van verzekeringsfraude, een probleem dat jaarlijks werkgevers biljoenen kost.

Verschillende kortlopende arbeidsongeschiktheidsplannen bepalen andere voorwaarden voor kwalificaties. De belangrijkste voorwaarden zijn hieronder vermeld:

• Werknemers moeten voor een bepaalde tijd voor de werkgever werken voordat de dekking inkomt.
• Werknemers moeten voltijds werken, meestal 30 uur of meer per week.

Het volgende is onderdeel van wat een kortlopend arbeidsongeschiktheidsplan voordelenpakket kan omvatten:

• Percentage wekelijks salaris uitbetaald (meestal tussen 40% - 60% van het wekelijkse salaris).
• Duur van kortlopende arbeidsongeschiktheidsvoordelen (meestal tussen 9 en 52 weken).
• Maximale tijdsduur onder dit handicapprogramma (tot 52 weken)

Het is ook belangrijk om de regels van de staten waar de werknemer woont te kennen. Terwijl kortstondige handicap in de meeste plaatsen niet nodig is, adviseert The Society for Human Resource Management dat vijf staten waaronder Californië, Hawaii, New Jersey, New York en Rhode Island en het Amerikaanse grondgebied van Puerto Rico verplichte dekkingsrichtlijnen hebben.

Als werkgever wil je misschien een langdurig arbeidsongeschiktheids programma op zijn plaats zodra de kortstondige arbeidsongeschiktheid van een medewerker eindigt. Dit kan aangeboden worden als een vrijwillige uitkering.

Artikel bijgewerkt door Tess C. Taylor op 7/31/17