Het schip dat nooit heeft gevlogen

Stel je voor als je wilt - 1917, en de Verenigde Staten hebben zich bij de geallieerden aangesloten bij de bestrijding van de "Grote Oorlog" (later bekend als de Eerste Wereldoorlog). Werven gaat echter niet helemaal zoals het hoort voor New York City. Met een quotum van 2000 produceerde de stad minder dan de helft van dat aantal. Wat te doen … Wel, burgemeester John Purroy Mitchel kwam met een antwoord. Hij had een schip ontworpen door Donn Barber en Jules Guerin en enigszins gebaseerd op Battleship # 10 USS.

Het belangrijkste (> heh <) verschil? Dit "schip" werd gebouwd op Union Square, dicht bij het metrostation, en zou nergens heen varen.

Om het aantal leden van het marine- en het marinekorps te bevorderen, waagde het Comité van de nationale defensie van de burgemeester een bescheiden bedrag van $ 10.000 (ongeveer $ 202, 424. 13 in dollars van 2015) om een ​​nagebootste dreadnought op te bouwen. Toen het voltooid was, werd het gedoopt door de vrouw van de burgemeester, Olive Mitchel, en op Memorial Day in 1917 werd het aan de marine gepresenteerd. Waarnemend Captain C. F. Pierce kreeg het commando over USS

Recruit .

Als voltooid, was USS

Recruit (ook bekend als "Landship Recruit ") 200 voet lang met een straal van 40 voet. Terwijl hij was gemaakt van grijs geverfd hout en tin, was hij gewapend met een echt zoeklicht, seinpaalsignalen … en een-pond kanonnen. Hoewel het aanvankelijk slagschip grijs was, werd het in volgend jaar (juli 1918) opnieuw geverfd in een nachtelijke evolutie in een felgekleurde verblindingscamouflage door vierentwintig leden van het Reservecamouflagecorps voor vrouwen (bijgestaan ​​door een ploeg zeilers).

De camouflage van The Recruit is ontworpen door de Amerikaanse kunstenaar William Andrew Mackay en uitgevoerd in opdracht van commandant WT Conn (ik neem aan dat hij de bevelvoerende officier van USS

Recruit is bij de tijd)

USS

Rekruut werkte niet alleen als het hoofdkwartier van de Amerikaanse marine voor werving in de wijk New York City, maar ook als een rekruterings- en trainingsschip tijdens de oorlog. Ze kreeg de opdracht alsof ze een normaal schip van de Amerikaanse marine was en bemand door een bemanning van stagiairs - als een schip in opdracht, met bemande wachttijden op het achterdek en dag en nacht patrouilles. In 1917 huisvestte het schip 39 bewakers met blauwe jas (dienstplichtige mannen, met een dienst van 2 tot 6 maanden). Hun routine was vrij standaard - om zes uur, de decks wassen, hun kleren wassen, instructieklassen volgen, en dan de wacht houden en vragen beantwoorden voor de rest van de dag. Van zonsondergang tot elf uur 's avonds werden de lichten van het schip aangezet, inclusief het zoeklicht.

Volledig opgetuigd, en onder de vlag van de marine en de vlag van het Korps Mariniers, hadden USS

Rekruut accommodaties aan boord, zoals fysieke onderzoeksruimten voor en achter (voor toekomstige rekruten, evenals de bemanning) en bijbehorende wachtruimtes, volledige officiersverblijven en hutten voor de huisvesting van de bemanning van haar bemanning, douchefaciliteiten, een draadloos station (radiokamer) en een verwarmings- en ventilatiesysteem dat in staat was om te veranderen de temperatuur van de lucht in het schip tien keer binnen een uur.Vermoedelijk was er ook een kombuis en rommel voor maaltijden, alles bij elkaar genomen.

Aan de bovenzijde waren er twee 50-voet hoge kooimasten, een commandotoren en een enkele 18 voet (dummy) schoorsteen, passend bij

Rekruut s naar de lay-out van zeegaande Amerikaanse slagschepen uit die tijd. Drie dubbele torens bevatten in totaal zes houten versies van 14-inch kanonnen, die de "hoofdbatterij" van het schip vormen. Eveneens vertegenwoordigden tien houten 5-inch kanonnen in kazematten (een versterkte geschutsopstelling of gepantserde constructie waaruit kanonnen worden afgevuurd) het secundaire anti-torpedobootwapen van een slagschip (Duitse U-boten terroriseerden de Atlantische Oceaan in WO I). En ten slotte de eerder genoemde twee replica's van salpopistolen met één pounder, waarmee de "bewapening" van het schip werd voltooid. De marine bood toegang tot het publiek en rondleidingen over het schip, waardoor burgers vertrouwd konden raken met hoe een oorlogsschip van de marine werd bestuurd. Ook was het schip gastheer voor een verscheidenheid aan evenementen en recepties die bedoeld waren om burgers aan boord van het schip te brengen - niet alleen patriottische evenementen, maar ook sociale evenementen. Zowel haar grootte als locatie gaf USS

Recruit

de mogelijkheid om een ​​van de belangrijkste activiteiten van New York te worden. - het schip organiseerde dansen voor New Yorks socialites, verschillende stadsplechtigheden vonden plaats op de boeg van het schip en het Rode Kruis hield ritten. Er werden zelfs bokswedstrijden en Vaudeville-shows aan boord gehouden. Denk aan het quotum van 2000 nieuwkomers? Tegen het einde van de oorlog hadden meer dan 25.000 mannen zich aan boord van USS Rekruut

geregistreerd. Echter, na het einde van de oorlog werd het leger teruggeschaald. Met de oorlog in vrede, werd vastgesteld dat het niet nodig was om USS Recruit in dienst te houden - en zo werd USS Rekruut op 16 maart 1920 buiten dienst gesteld.

Het plan was dat het schip zou worden met zorg gedeconstrueerd om te worden herbouwd in Luna Park op Coney Island - waar de marine van plan was het te laten reconstrueren als een permanent rekruteringsdepot (in tegenstelling tot een schip in opdracht op het land). En inderdaad, Rekruut werd gedeconstrueerd, en hoewel geschat werd dat het maar twee weken zou duren om naar het park te gaan … Landship

Rekruut lijkt te zijn verdwenen. Er zijn theorieën gepresenteerd over wat er toen met haar is gebeurd … Theorie: het schip werd vernietigd door termieten toen het werd bewaard. Theorie: omdat het schip van de stad naar de kust werd verplaatst, zorgde de vochtige lucht en zeelucht ervoor dat het hout rotte. … maar niemand heeft solide bewijs gevonden voor haar uiteindelijke lot. Wat naar mijn mening een echte schande is.