Economisch beleid van Richard M. Nixon

Richard Milhouse Nixon was de 37ste president, die van 1969-1974 dienstde. Hij is berucht voor het Watergate-schandaal, waarvoor hij bijna belemmerd was. Maar hij beëindigde de Vietnam-oorlog in 1973 en opende handelsrelaties met China. Hij onderhandelde een verdrag met de Russische leider Leonid I. Brezhnev om strategische kernwapens te beperken.

Maar die well-publicized events overschaduwen hoe Nixon de Amerikaanse economie bijna vernietigde.

Om zachte inflatie te genezen, heeft hij schadelijke loonprijscontroles opgelegd. Dat omzeilde de vrije markteconomie van Amerika. Erger nog, hij beëindigde de gouden standaard die de waarde van de dollar aan goud verbonde heeft.

Dit creëerde een decennium van stagflation. Het werd alleen genezen door dubbelcijferige rentetarieven, waardoor de verwoestende recessie in 1981 werd veroorzaakt. Door de gouden standaard te beëindigen was de regering van de VS toegestaan ​​om dollars af te drukken om elke economische weeg op te lossen. Dat zorgde ervoor dat de waarde ervan onbepaald zou dalen.

Hoe is dat gebeurd? In 1968 steeg de uitgave van president Johnson op de Vietnam-oorlog en de grote samenleving de economische groei tot 4,9 procent. Maar het stuurt de inflatie naar een storende 4,7 procent. Naarmate de Amerikanen floreerden, importeerden ze meer goederen, betalen in dollars. Dat leidde tot een groot tekort op de betalingsbalans.

De overmaat van dollars bedreigde de gouden standaard. Dat is waar de Federal Reserve 35 dollar voor een gram goud heeft verlost. Buitenlandse landen hield $ 45. 7 miljard dollar, terwijl de VS

heeft slechts $ 14 gehouden. 5 miljard goud. Het was niet genoeg om ze allemaal te verlossen. Buitenlandse houders draaiden hun goud voor goud, waardoor de goudreserves van de centrale banken nog meer deden. Om de dollar aantrekkelijker te maken, verhoogde de Federal Reserve rentevoeten tot 6 procent.

Maar de ronde op goud bleef door.

De inflatie steeg naar 6,2 procent in 1969, Nixon's eerste jaar in dienst. De Fed verdedigde de goudstandaard door het verhogen van de tarieven op 9. 19 procent. Helaas creëerde het ook een zachte recessie die later dat jaar begon. Eind 1970 was het werkloosheidspercentage gestegen tot 6,1 procent.

Nixon's focus op herverkiezing veranderde de wereld voor altijd

Met zijn herverkiezing dreigde Nixon ervoor te beslissen deze relatief zachte inflatie en werkloosheid te beheersen. Hij kondigde de 'Nixon Shock' aan in deze speech van 15 augustus 1971.

Welvaart zonder oorlog vereist actie op drie fronten: we moeten meer en betere banen creëren; we moeten de stijging van de kosten van levensonderhoud stoppen; we moeten de dollar beschermen tegen de aanvallen van internationale geldspeculanten.

Waardige doelen, maar de oplossingen waren verwoestend. Ten eerste bestelde hij een 90-daagse "… bevriezing op alle prijzen en lonen in de Verenigde Staten."Hij heeft een Pay Board en Price Commission gecreëerd om eventuele verhogingen goed te keuren tot goed na de verkiezing van 1972. (Bron: "Loonprijscontroles onthouden," Cato Instituut, 15 augustus 2011. "President Nixon stelt loonprijscontroles op," Econ Review ".)

Loon- en prijscontroles werken niet in een vrije markteconomie . Dat komt omdat werknemers niet meer verhogingen kunnen krijgen, waardoor ze minder geld krijgen om goederen en diensten te kopen.

Dat verlaagt de vraag. Bedrijven kunnen de prijzen niet verlagen om de vraag te verhogen. Zij kunnen ook niet prijzen verhogen, ook al stijgen de kosten van hun ingevoerde materialen. Zij kunnen geen lonen verlagen, zodat ze het verhuren verminderen en daarom eisen.

Ten tweede sloot Nixon het gouden raam. Het viel een economische bom op de bondgenoten die de Bretton Woods-overeenkomst hadden ondertekend na de Tweede Wereldoorlog. De Fed stopte gewoon met de verlossing van dollars met goud. Met andere woorden, de Verenigde Staten zouden haar overeenkomst niet meer nakomen om de waarde van de dollar te ondersteunen met de gouden standaard. Bekijk een video van de speech van Nixon.

In de derde plaats heeft Nixon een invoerbelasting van 10 procent opgelegd om de betalingsbalans te verminderen. Het duurde pas vier maanden. Het heeft Amerika's handelspartners gedwongen de prijs van goud te verhogen tot 38 dollar per ons. Het was slechts drie dollar hoger, maar het stuurde ook de waarde van de dollar naar beneden.

Dat maakte ingevoerde goederen duurder en creëerde meer inflatie. Het vernietigde ook het vertrouwen dat nodig was voor de wereldhandel. Onze bondgenoten hebben meer van hun eigen valuta afgedrukt, waardoor rentetarieven werden verhoogd om hun valuta's te versterken. (Bron: Douglas Irwin, "The Nixon Shock After 40 Years", World Trade Review (2013), 12; 1, 29-56. "Fuss Over Dollar Devaluation," Time, 4 oktober 1971.)

Nixon's acties waren populair thuis, die hem in 1972 naar de overwinning bracht. Het was de grootste Republikeinse grondverschuiwing van de Koude Oorlog. Hij won elke staat maar Massachusetts. Hij behaalde zijn meest opmerkelijke buitenlandse beleidsprestaties, waaronder de reis naar Peking, de ondertekening van het Strategisch Wapenbeperkingsverdrag en het einde van de Vietnam-oorlog. Maar hij zaaide ook de zaden van stagflatie. (Bron: "Nixon," Universiteit van Virginia.)

Nixon maakte vervolgens de recessie van 1973-1975

In 1973 devalueerde Nixon de dollar nog verder, waardoor een gram goud van $ 42 werd. Naarmate de dollar devalueerde, verkochten mensen hun dollar voor goud. Eind in 1973 ontkoppelde Nixon de dollar geheel van goud. De markt stuurde snel de prijs van het edelmetaal naar $ 120 per ons. Inflatie was in de dubbele cijfers. Voor meer, zie Geschiedenis van de Gouden Standaard.

Loonprijscontroles creëerden een recessie in november 1973. Nixon elimineerde ze in april 1974, maar de schade was al gedaan. Er waren drie opeenvolgende kwartalen van de negatieve bbp-groei:

• Q3 1974 (3,9 procent)
• Q4 1974 (1,6 procent lager)
• Q1 1975 (4,8% lager)

Werkloosheid raakte 9 procent in mei 1975. De inflatie zwakte hardnekkig tussen 10-12 procent van februari 1974 tot april 1975.Hoewel het OPEC-olieembargo typisch wordt beschuldigd om de recessie te veroorzaken door de prijzen te verdubbelen, ziet u nu dat het alleen brandstof heeft toegevoegd aan een brandende brand. Zie voor meer informatie Geschiedenis van recessies.

Andere economische gevolgen van Nixon

Twee van Nixon's andere beslissingen creëerden langdurige, hoewel niet zo voor de hand liggende, economische gevolgen.

Nixon Doctrine. Op 25 juli 1969 verklaarde Nixon dat de VS nu verwacht dat zijn bondgenoten hun eigen verdediging zouden verzorgen, maar zou hulp verlenen zoals gevraagd. Het doel van de leerstelling was te reageren op anti-oorlog protesten en de Verenigde Staten uit directe strijd in Vietnam te krijgen. In plaats daarvan zou de Verenigde Staten lokale krachten trainen en bewapenen. Lees hier de toespraak.

De leerstelling had een langere economische impact. Het zorgde voor een entre in de betrokkenheid van het Midden-Oosten. Het heeft de bescherming van de olievoorziening in de regio uitbesteed aan de Shah van Iran en Saoedi-Arabië. Tussen 1969-1979 stuurden de Verenigde Staten 26 miljard dollar aan wapens aan de twee landen om te verdedigen tegen communisme. Deze regeling bleef af totdat de Russen in 1978 Afghanistan binnengevallen en de Shah werd omvergeworpen in de revolutie van 1979. (Bron: "Return of the Nixon Doctrine", Council on Foreign Relations, 4 januari 2007. "Nixon Doctrine in de 21e eeuw," World Politics Review. "De Nixon Doctrine," History. Com. ")

De leer legde de basis voor de oorlog in Afghanistan en de oorlog in Irak. Zij voegden $ 1. 5 biljoen dollar naar de schuld van de Verenigde Staten. Nixon heeft slechts 121 miljard dollar toegevoegd aan de staatsschuld van 354 miljard dollar tijdens zijn ambtstermijn, maar zijn leer heeft zijn impact op lange termijn veel groter gemaakt. Om te vergelijken met andere voorzitters, zie de schuld van de president.

Watergate. In 1972 heeft de commissie om de president opnieuw te verkiezen een inbraak bij de kantoren van het Democratisch Nationaal Comité in het kantoorgebouw van Watergate toegestaan. Een groot jury beschuldigde zeven van Nixon's aides. Nixon probeerde het onderzoek af te leiden, wat leidde tot oproep tot zijn belediging.

De speciale officier van justitie van Watergate zocht audiobanden van gesprekken die door Nixon in het Ovale kantoor zijn opgenomen. Nixon weigerde, claimend "executive privilege" maakte hem immuun. In Supreme Court heeft het Supreme Court in Verenigde Staten v. Nixon vastgesteld dat Nixon in dit geval niet het recht heeft om informatie te onthouden om vertrouwelijke communicatie te behouden. Dat komt omdat dit geen diplomatieke affaire was en de nationale belangstelling niet heeft gewaarborgd. Nixon ontslag op 8 augustus 1974. Maar de recessie die hij heeft gecreëerd, eindigde niet tot 1975, nadat de Fed de rente had verlaagd (Bron: "US vs. Nixon," US Supreme Court.)

tarieven. Dit leidde alleen tot de inflatie Nixon die werd gecreëerd door de gouden standaard te beëindigen.

Om de inflatie te bestrijden heeft de federale premier, Paul Volcker, het gevoerde fondsenpercentage gestaag verhoogd tot 20 procent. Helaas leidde dit contrasterende monetaire beleid tot de ergste recessie sinds de Grote Depressie.Het duurde van juli 1981 tot november 1982. Het werkloosheidspercentage piekte op 10,8 procent, het hoogste in een recessie. Het bleef bijna een jaar meer dan 10 procent.

Watergate ergerde het vertrouwen van de publieke opinie in de overheid, omdat het land verraden werd. In 1964 bleek dat er 75 procent van de Amerikanen geloofde dat gekozen ambtenaren in Washington vertrouwd waren om te doen wat voor het land geschikt was. In 1974 geloofde slechts een derde. Dit gebrek aan vertrouwen in de overheid leidde tot de verkiezing van Ronald Reagan in 1980. Het creëerde een publieke overtuiging in de economie, die op zijn beurt leidde tot een toenemende economische ongelijkheid. (Bron: "Watergate", CNN, 17 juni 1997.)

Nixon's Early Years

Nixon is in 1913 in Californië geboren. Zijn eerste job was in zijn vader's supermarkt. Niettemin is hij opgegroeid in armoede, en zijn twee broers zijn aan tuberculose overleden. Nixon studeerde af aan Whittier College en Duke University Law School. Hij was een privé-praktijk advocaat totdat hij toegetreden tot de Marine in de Tweede Wereldoorlog.

In 1948 werd hij een congreslid. In augustus bracht Nixon de voormalige staatsdepartementse ambtenaar Alger Hiss naar de getuige van het Huis-Amerikaans Activiteitencomité. De commissie beschuldigde Hiss om een ​​Sovjetagent te zijn en werd veroordeeld voor meineed. Dit schoot Nixon in de nationale aandacht. Het heeft hem in 1950 een Californië Senator geworden.

Nixon ontkende in 1952 onjuist gebruik van campagnefondsen. Hij zei dat het enige cadeau dat hij hield was zijn hond Checkers. Bekijk de "Checkers speech". Hij werd vice-president onder president Eisenhower in 1956. In maart 1960, terwijl hij tegen John F. Kennedy voor president rende, waarschuwde Arthur Burns hem dat de economie zou verzwakken voor de verkiezingen van november. Burns "dringde er sterk op dat alles mogelijk is om deze ontwikkeling te voorkomen. Hij dringde er dringend aan op twee stappen onmiddellijk te nemen: door op te lossen op krediet en, waar juist, door de uitgaven voor de nationale veiligheid te verhogen. "Eisenhower zou geen fiscaal beleid gebruiken om de verkiezingen te beïnvloeden, tenzij er een grote recessiebrouwing was. Nixon werd in 1960 door JFK verslagen. Hij zei dat het te danken was aan hoge werkloosheid, en erop gericht was.

Hij versloeg zowel vice-president Hubert Humphrey als derde kandidaat George Wallace, in 1969 president. Hij sloeg George McGovern in 1973. (Bron: "Richard Nixon," White House.)

Nixon Presidency per jaar

Jaar

Inflatie (Des)	Werkloosheid (Des)	Fed Fondsen Tarief (Dec)	BBP (Jaar)	Gebeurtenissen die de Economie beïnvloeden	1968
4. 7%	3. 4%	6. 0%	4. 9%	Fed verhoogde tarieven	1969
6. 2%	3. 5%	9. 0%	3. 1%	Nixon nam kantoor	1970
5. 6%	6. 1%	5. 0%	0. 2%	Recessie	1971
3. 3%	6. 0%	5. 0% (3, 5% in februari, 5, 75% in augustus)	3. 3%	Loonprijscontroles	1972
3. 4%	5. 2%	5. 75%	5. 2%	Stagflation	1973
8. 7%	4.9%	11%	5. 6%	Gouden standaard en Vietnam War End	1974
12. 3%	7. 2%	8% (13% in juli)	-0. 5%	Recessie

Economisch beleid van andere presidenten

Donald Trump (2017 - 2021)

• Barack Obama (2009 - 2017)
• George W. Bush (2001 - 2009) < Bill Clinton (1993 - 2001)
• Ronald Reagan (1981 - 1989)
• Lyndon B Johnson (1963-1969)
• John F. Kennedy (1961-1963)
• Franklin D. Roosevelt 1933 - 1945)
• Vergelijk Nixon met Republikeinse Voorzitters sinds Warren Harding