Economisch beleid van president John F. Kennedy

John Fitzgerald Kennedy was de 35e Amerikaanse president. Hij is op 20 januari 1961 aangesteld en werd op 22 november 1963 vermoord. Elk jaar hoor je veel over zijn charisma, Camelot en samenzwering. U hoort ook nog eens over de tragische overlijden van zijn zoon, vrouw en broer.

De meeste van ons hebben gehoord over de Bay of Pigs, de Cubaanse Missile Crisis en de race naar de maan. JFK is meer bekend voor zijn buitenlands beleid dan iets anders.

Hij was immers de Amerikaanse president die bij de Berlijnse poort stond en zei: 'Vandaag, in de wereld van vrijheid is de trotsste' Ich bin ein Berliner '.' De menigte ging wild! West-Duitsers voelden zijn steun voor hun stad, die zojuist was gedeeld door de communisten die Oost-Berlijn hielden.

In de binnenlandse front hebben we Kennedy's beroemde Inaugurele speech gehoord: 'Vraag niet wat uw land voor u kan doen. Vraag wat u voor uw land kunt doen.' Dit was zo krachtig omdat hij een visie creëerde om het land uit de recessie van 1960 te leiden. Hij had net een zeer nauwe presidentsrace gewonnen. De TV-pundits hebben gezegd dat JFK won omdat hij goed op het scherm lijkt en meer media-savvy was dan zijn tegenstander. Maar vice-president Richard Nixon zei jaren later dat hij verloor wegens werkloosheid.

Kennedy's intreerede leidde tot vertrouwen in zijn leiderschap en richting. Hij heeft de federale uitgaven een jaar de moeite waard om de economie te springen zonder een gevecht van het Congres.

Hij beloofde om te blijven uitgaven totdat bedrijven opnieuw huren. Hij verklaarde in het openbaar dat hij zich niet schelen over de schuld, en dat is hoe hij 'het land weer verhuist'.

JFK's onderschreven de uitgaven van het tekort, licht aan de huidige standaarden. Het beweerde dat de overheidsuitgaven een trage economie op gang brengen. Hij verhoogde ook het minimumloon, verbeterde sociale uitkeringen, en stelde een stedelijk vernieuwingspakket in.

Last but not least, concentreerde hij de natie op het helpen van de geestelijk betwiste.

1960 Recessie

Kennedy liep voor het kantoor tegen de Republikeinse Vice-President Richard Nixon tijdens de recessie van 1960, die in april is gestart. Hoewel tegenwoordig veel experts zeggen dat hij gewonnen heeft door zijn charisma en mediagebruik, hebben de kiezers op dat moment gereageerd op zijn hard-core belofte om Amerika weer te laten bewegen.

De recessie is veroorzaakt door een contrasterend monetair beleid, omdat de Federal Reserve de rentetarieven verhoogde tot 3,99 procent om een ​​groei van 1959 te beperken van 7, 25 procent. Tegen de verkiezingen in 1960 daalde de economie 4,2 procent. De werkloosheid was gegroeid tot 6,6 procent. Nixon zei altijd dat het de werkloosheid was (hoog voor die tijd) die hem de verkiezing kostte.Ontdek meer over de geschiedenis van recessies.

Kennedy beëindigde de recessie op twee manieren. In de eerste plaats stelde hij een inspirerende visie voor het land in zijn Inaugurele Adres, waar hij zei:

In de lange geschiedenis van de wereld zijn slechts enkele generaties de rol van verdediging van vrijheid in zijn uur van maximaal gevaar verleend. Ik krimp niet van deze verantwoordelijkheid - ik verwelkom het. Ik geloof niet dat iemand van ons zou uitwisselen met andere mensen of andere generaties. De energie, het geloof, de toewijding die we aan deze inspanning leveren, zullen ons land en allen die het bedienen verlichten - en de gloed uit dat vuur kan de wereld echt verlichten.

En dus, mijn mede-Amerikanen: vraag niet wat uw land voor u kan doen - vraag wat u voor uw land kunt doen.

Mijn medeburgers van de wereld: vraag niet wat Amerika voor jou zal doen, maar wat we samen kunnen doen voor de vrijheid van de mens. (Bron: John F Kennedy Inaugurale Adres 20 januari 1961. Online door Gerhard Peters en John T. Woolley,

Het Amerikaanse Voorzitterschap Project. ) In de tweede plaats vervulde hij zijn campagnepand. In zijn eerste staatsadres van de Unie zei hij: "Ik zal binnen de komende 14 dagen maatregelen voorstellen om te zorgen voor een snel herstel en de weg te leggen voor een groeiende groei op langere termijn."

Kennedy deed dit door miljarden in te pompen de economie meteen. Hij had geen congres goedkeuring nodig. Hij heeft gewoon de federale agentschappen geregeld om hun begrote uitgaven zo snel mogelijk vooruit te zetten. Op deze manier stortte JFK een miljard dollar in staatshulpmiddelen in omloop. Hij versnelde de betaling van landbouwprijsondersteuningen, belastingterugbetalingen en GI levensverzekeringsdividenden. Hij heeft een Food Stamp programma en uitgebreide Employment Offices opgericht.

Ten slotte vroeg hij de Federal Reserve om haar open marktactiviteiten te gebruiken om schatkistnoten te kopen, waardoor de lange rente laag was.

De Fed verlaagde ook het Fed-fondspercentage van 4 procent naar 1,98 procent om de korte termijn te verlagen. Voor meer, zie BBP per jaar.

Belangrijkste, Kennedy maakte duidelijk dat hij de overheidsuitgaven zou blijven zolang nodig om de recessie niet alleen te beëindigen, maar ook het herstel van een goede start te krijgen. Hij maakte goed op zijn woord en strijdde met een stijgende 6,1 procent werkloosheid. (Bron: "Kennedy.")

Tekortuitgaven

Tussen 1961-1963 voegde Kennedy 23 miljard dollar toe aan de nationale schuld. Dit was een matige stijging van 8 procent tot het schuldniveau van 289 miljard dollar aan het eind van het laatste budget van Eisenhower. Zijn tekorten besteden de recessie en droegen bij tot een uitbreiding die tot 1970 duurde. Om te zien hoe hij met anderen kan vergelijken, zie de Amerikaanse schuld van de president.

Naast de uitgaven pleitte JFK ook voor belastingverlagingen. In zijn toespraak aan de Economische Club van New York in december 1962 heeft hij besproken over meer uitgaven aan onderwijs, uitbreiding van O & O en belastingheffing. Op dat moment was de inkomstenbelasting 91 procent, die hij naar 65 procent wilde verlagen. (Bronnen: "Adres aan de Economische Club van New York," JFK Presidentiële Bibliotheek en Museum, 14 december 1962."De mythe van JFK als een bezuinigingsbijdrager," US News, 26 januari 2011.)

Defensie en de oorlog in Vietnam

Kennedy's belangrijkste militaire bezorgdheid verdedigde de belangen van de Verenigde Staten tegen de uitbreiding van het communisme van de Sovjetunie. In februari 1961 gaf hij toestemming voor de rampzalige invasie van de Varkensvarken. Het was een mislukte poging om de communistische leider Fidel Castro omver te werpen.

In juni 1961 ontmoette JFK met de Sovjet-leider Nikita Khrushchev, die dreigde om de toegang van de VS naar Berlijn af te sluiten. De Sovjetunie kreeg aan het einde van de Tweede Wereldoorlog Oost-Berlijn. Als reactie daarop nam Kennedy toe aan de defensiebudget door de intercontinentale ballistische raketkrachten, de luchtmacht en de reserves te verhogen, evenals het toevoegen van vijf nieuwe legerafdelingen.

Op 13 augustus 1961 richtte de Sovjet-regering de Berlijnse Muur op, waardoor zijn burgers in de oostelijke kant van de stad zijn verboden om naar de Duitse westkant te reizen. Twee jaar later gaf Kennedy zijn beroemde toespraak aan de muur, die beloofde vrijheid te ondersteunen en communisme tegen te gaan.

In oktober 1962 ontdekte Kennedy dat de Sovjets nucleaire raketten in Cuba bouwden. Hij machtigde een blokkade van het eiland, en de USSR verwijderde de sites. Voor meer, zie Cubaanse missielcrisis.

In augustus 1963 besproken Zuid-Vietnamese officieren de reactie van de VS op een potentiële staatsgreep van president Diem. JFK had Amerikaanse hulp en Amerikaanse militaire adviseurs verhoogd tot meer dan 16.000. In november 1963 werd Diem vermoord. Het leger nam over, vertrouwd in de steun van de Verenigde Staten. (Bron: "Vietnam," JFK Presidential Library.)

Kennedy en geestelijke gezondheid

Op 24 oktober 1963 ondertekende president Kennedy de Maternal and Child Health and Mental Retardation Planning een wijziging van de wet op sociale zekerheid staat om hun programma's te verbeteren. 31 oktober ondertekende hij de Mental Retardation Facilities en de Gemeenschapswet op Geestelijke Gezondheidscentra.

Bij de ondertekening van de wet zei Kennedy: "De geestelijke zieke behoefte is niet langer vreemd aan onze affecties of buiten de hulp van onze gemeenschappen." Hij was vooral gevoelig voor hun behoeften, omdat zijn jongere zus Rosemary met intellectueel geboren was handicaps.

De wet financierde gemeenschapsgezondheidscentra om betere zorg te verlenen dan geestesziekenhuizen. Of dat was in ieder geval het plan. In plaats daarvan sluiten de staten hun geestelijke ziekenhuizen toe. Befondsing was ontoereikend en later gesneden voor de gemeentelijke centra Slechts 5 procent van de patiënten die in de centra werden behandeld, waren psychotica. In de loop der tijden werden veel psychiatrische patiënten naar verpleeghuizen gefinancierd door Medicare en Medicaid. Meer weten over de gevolgen van deinstitutionalisatie. (Bron: "Behandelingsstoornis" Street Journal, 4 november 2013).

Kennedy's Early Years

John F. Kennedy is geboren op 29 mei 1917. Hij ontving een BA in de politieke wetenschap van Harvard College in 1940 , afgestudeerde cum laude. Hij is vanaf 1940-1945 bij de Marine aangesloten om de Tweede Wereldoorlog te vechten.Hij beval een PT-109 boot, hun boot werd gezonken door een Japanse vernietiger. Hij kreeg een Purple Heart en Navy en Marine Corps Medal door vier uur te zwemmen om een ​​van zijn mannen te redden.

Hij werd een Amerikaanse congreslid uit Boston voordat hij in 1953 een Amerikaanse senator uit Massachusetts werd. Hij ontving de Pulitzer-prijs in de geschiedenis voor zijn boeken

Profiles in Courage . In 1956 mislukte Kennedy de benoeming van de Democratische Vice-President, maar werd in 1960 de presidentiële kandidaat. Hij beschreef zijn visie op Amerika's 'Nieuwe Grenzen' in die toespraak. Hij sloeg vice-president Richard M. Nixon tegen een zeer smalle marge door te beloven om de recessie te beëindigen. (Bron: "John F. Kennedy," WhiteHouse. Gov.)

Economisch beleid van andere presidenten

Donald Trump (2017 - 2021)

Barack Obama (2009 - 2017)

• George W. Bush (2001 - 2009)
• Bill Clinton (1993-2001)
• Ronald Reagan (1981 - 1989)
• Richard Nixon (1969-1974)
• Lyndon B Johnson (1963-1969)
• Franklin D. Roosevelt (1933 - 1945)