Passief tegen Actief: Welk Type Internationale Fondsen moet u kopen?

Passief beheerde fondsen zijn in de loop der jaren steeds populairder geworden. Exchange-traded funds (ETF's) hebben het gemakkelijker gemaakt dan ooit indexen te kopen en te verkopen en een groeiend aantal beleggers beginnen de prestaties van actief beheerde fondsen te bevraagtekenen. Aan de andere kant komen veel actieve managers regelmatig beter dan de benchmark-indexen en produceren ze aanzienlijk hogere meerwaarden dan passieve strategieën.

De belangrijkste factor voor beleggers die besluiten tussen actieve en passieve fondsen is risicogerichte meeropbrengsten uit een benchmark index. Per definitie passen passieve fondsen de opbrengsten van de markten af ​​door te investeren in een brede mand van activa terwijl actieve fondsbestuurders manieren moeten vinden om de markt beter te presteren door de inefficiënties van de markt te exploiteren. Internationale investeringen kunnen meer van deze inefficiënties hebben om actieve fondsbestuurders te exploiteren. In dit artikel zullen we kijken of internationale beleggers zich richten op passief fondsen, actieve fondsen of beide soorten fondsen.

Lokale kennisgevingen

Internationale investeringen zijn aanzienlijk ingewikkelder dan binnenlandse investeringen, met een combinatie van politieke, liquiditeits- en valutarisico's. Deze factoren kunnen meer inefficiënties creëren binnen individuele voorraden dan binnenlandse markten. Actieve managers kunnen een portefeuille manoeuvreren om te profiteren van deze inefficiënties door deze risico's af te dekken om de totale risico's van een portefeuille te verminderen en het risicogewogen rendement te verbeteren.

- Stel bijvoorbeeld dat een belegger de keuze heeft tussen een land ETF dat in ruime mate belegt over activa of een actief beheerd fonds gericht op dat land. Een fondsbeheerder mag merken dat politici in het land proberen de activa van de energieindustrie te nationaliseren en te beslissen om die activa te verkopen om de risico's te beperken.

In vergelijking zou een indexfonds gedwongen worden om deze activa te houden en de nationaliseringsverdelingswaarde te riskeren.

Actieve managers met lokale kennis kunnen helpen om deze soorten risico's beter voor te stellen dan de gemiddelde investeerder. Deze voordelen kunnen nog meer acuut worden in grensmarkten en opkomende markten waar de risico's onzekerder zijn en de liquiditeit lager is. Hoewel de efficiënte markthypothese in de Verenigde Staten kan bestaan, kan het gebrek aan deskundige beleggers sommige markten veel minder efficiënt maken, waardoor kansen voor actieve managers ontstaan.

Een handmatige aanpak

Passief fondsen gaan ervan uit dat markten efficiënt zijn en zich richten op het verminderen van controleerbare invloeden op de totale opbrengsten, zoals kosten en omzet. Met andere woorden, ze gaan er vanuit dat als een energie-industrie in gevaar zou zijn voor nationalisering, zouden de beleggers de waarderingen op deze bedrijven al hebben verlaagd om rekening te houden met de risico's.Dit wordt meestal beschouwd als het geval, waardoor de meeste actieve managers hun benchmarkindexen niet per jaar beter presteren.

In het vorige voorbeeld is het mogelijk dat de markt reeds de prijzen van energiebedrijven had verdisconteerd voordat de actieve fondsbestuurder de blootstelling verminderde.

Het passief fonds kan in dat geval beter zijn dan het actieve fonds, aangezien het actieve fonds meer transactiekosten heeft opgelopen en waarschijnlijk een hogere kostenverhouding heeft opgelopen. Deze passieve fondsen vermijden ook menigte psychologie en andere potentiële valkuilen die actieve managers kunnen leiden om de verkeerde beslissingen te nemen.

Volgens S & P Indices Versus Active (SPIVA) scorecard, bedroeg 87% van de grote Caps actieve fondsbestuurders de S & P 500-index over de 5-jarige periode tot en met 2015 en 82% leverde in de loop van het decennium geen stijgend rendement op op dat punt Ondertussen bedroeg de gemiddelde kostenverhouding van actief beheerde fondsen 1,23% tegenover slechts 0,91% voor passief beheerde fondsen, die een grote invloed kunnen hebben op het algehele rendement.

Keuze tussen hen

De meeste beleggers zijn beter af met passief beheerde fondsen, aangezien zij marktrendementen met weinig of geen moeite zullen realiseren.

In het algemeen moeten beleggers zeer liquide en goedkope ETF's of geïndexeerde beleggingsfondsen zoeken die gericht zijn op grote geografische gebieden om hun diversificatie en risicogerichte rendementen over de tijd te maximaliseren.

Bij het kijken naar actieve fondsen, moeten beleggers de actieve managers voorzichtig analyseren voordat ze investeren. Een betere alpha op het oppervlak kan afkomstig zijn van een slechte keuze voor een benchmark - het maakt het makkelijk om te verslaan - of buitensporig risico nemen. Het is ook belangrijk om te kijken naar de kosten die door deze fondsbeheerders worden aangerekend om ervoor te zorgen dat het niet te hoog is om te overwinnen met meer rendementen in vergelijking met een passief fonds.

Key Takeaway Points

Passief beheerde fondsen zijn in de loop der jaren in populariteit gegroeid, aangezien beleggers in ETF's zijn verhuisd en actieve fondsen met hoge honoratie hebben vermeden.

• Actieve managers kunnen hun benchmark-indexen beter presteren wanneer er in de markt veel inefficiëntie is, zoals in veel illiquid grensmarkten voorkomt.
• Passieve fondsen hebben de neiging om op de meeste markten te presteren - zelfs internationale - omdat de markt over het algemeen redelijk efficiënt is om prijzen aan te passen.
• De meeste beleggers moeten zich houden aan passieve fondsen, hoewel actieve fondsen wellicht overwegen in ondoeltreffende markten, als ze bereid zijn om het onderzoek in te zetten.