Leren als een advocaat

Gastschrijver Henry Dahut, Esq. , auteur van Marketing The Legal Mind en oprichter van GotTrouble. com, biedt inzicht in het leren denken als een advocaat.

Voorzichtig. Een loopbaan in de wet kan de manier veranderen die u denkt.

Op de vraag waarom ik een advocaat ben, zeg ik meestal omdat het leek als een slimme ding om te doen. In tegenstelling tot enkele van mijn klasgenoten in de wetenschool, had ik geen illusies om een ​​goede advocaat of een wettelijke geleerde te worden.

Alles wat ik wilde was een goed inkomen en een respectabele station in het leven. Voor mij was de wet een veilige carriere keuze, geen passie.

Mijn enige bezorgdheid was dat ik als creatief, emotief, rechterbrein type niet in staat zou zijn om te doen wat het is die advocaat gedachten doen als advocaten. Maar een oude en een beetje bedwelmde advocaat die ik ontmoette bij een brouwerij, vertelde me dat het echte gevaar was dat als je als advocaat begon te denken, het moeilijk wordt om op een andere manier te denken.

Dat proces begon op de eerste dag van de rechtsschool toen de decaan onze versteende eerstejaarsklasse vertelde dat we voordat we advocaten zouden worden, moeten leren hoe we als advocaten zouden moeten denken. Een student had de zenuw om de decaan te vragen hoe we zouden weten wanneer hij had geleerd om als advocaten te denken. De decaan schoot terug als je betaald wordt om te denken!

Ik zag snel hoe denken dat advocaten eigenlijk bedoeld waren om onze redenatiestructuren te veranderen. Bijvoorbeeld, geheugen, terwijl belangrijk voor succes in de wetenschool, stond een verre seconde om te leren hoe te redeneren als een advocaat.

Juridische professoren vonden niets meer dan het uitroeien van studenten die goed zouden kunnen onthouden, maar niet door problemen op hun voeten kon denken.

Denken als een advocaat

Het denken aan een advocaat vraagt ​​om te denken binnen de grenzen van inductieve en deductieve vormen van redenering. Als wetstudenten hebben we een wereld van nauwkeurige dialoog ingevoerd waarin abstracties worden geformuleerd en vervolgens beschreven - gewoonlijk leiden tot het ontdekken van een algemeen principe of regel, die vervolgens wordt onderscheiden van een andere algemene regel.

We hebben geleerd hoe we onze focus beperken en intensiveren. En in de Pavloviaanse geest werden we beloond toen we deze taken goed verrichten en belachelijk maken toen we ze slecht uitvoerden. Het proces leerde ons hoe we defensief denken: We hebben geleerd hoe we onze klanten (en onszelf) moeten beschermen en waarom we langzaam moeten gaan, de traps vinden, het meten en berekenen van het risico. En vooral, laat ze nooit zien dat je zweet!

We ontdekten al snel dat er meer werk was dan we realistisch zouden kunnen realiseren, tenzij natuurlijk we bijna elke wekelijkse tijd doorbrachten in het nastreven van juridische kennis. Het competitieve karakter van het leerproces droeg ons zelfs moeilijker, waardoor sommige opvattingen en percepties werden versterkt terwijl anderen werden verminderd - wat uiteindelijk de aard zou veranderen van hoe we dachten.Het doel was natuurlijk voor ons om rationele, logische, categorische, lineaire denkers te worden - opgeleid om te scheiden wat redelijk is van wat niet is en wat waar is van wat er vals is.

Nadat we op een nieuwe manier hadden gedacht, hadden we minder tolerantie voor dubbelzinnigheid. Een nieuwe mentale structuur vormde een nieuwe set lenzen waardoor de structuur van de menselijke zaken kon worden bekeken. Het was alles waar we hadden gehoopt - een quantum sprong naar voren; een soort van intellectuele transcendentie.

We hadden alle redenen om te geloven dat we binnenkort zouden worden betaald om te denken.

Een nieuw perspectief van de wereld

Het blijkt dat ik net genoeg links-hersenvaardigheden heb om me door de wetenschool en de bar te krijgen. De pure mentale gymnastiek die nodig is, is een eerbetoon aan de plasticiteit van de menselijke geest. Toch is het de moeite waard om beide te overwegen wat we van het proces hebben gekregen en wat we kunnen hebben verloren. De waarden die we in de wetenschool hebben geleerd, begonnen te overtreffen in ons persoonlijke leven. Onbewust beginnen we met anderen te betrekken in de context van onze nieuwe manier van denken. Het begon onze meningen, meningen en oorzaken te kleuren. In het proces hebben we een aantal vrienden verloren en nieuwe verworven, die eerder de wereld zouden zien en begrijpen zoals we dat hebben gedaan.

De oude advocaat die ik in de brouwerij ontmoette was goed: Leren om als advocaten te denken, hebben ons minder in staat gesteld om het soort emotionele denken te maken die nodig is om creatieve keuzes te maken, mensen te beheren en te inspireren en snel te reageren op veranderingen.

Gelukkig, hoewel we leerden hoe te denken als advocaten, leerden we hoe we leren - we werden autodidactisch. En om deze reden alleen was het de prijs van de toegang waard.

Vandaag zijn duizenden advocaten die terugkomen in contact met hun rechter hersenen, nieuwe carrières in veel verschillende beroepen. Zelf inbegrepen. Ik heb dertien jaar wet uitgeoefend en een klein en succesvol procesbedrijf opgebouwd. Ongeveer tien jaar later ging ik over van de fulltime praktijk van de wet en vond mijn professionele beroep op marketing en branding - een creatieve sprong voor een advocaat inderdaad.