Leer de stappen in het federale proces voor het maken van regels

Wanneer federale agentschappen regels opstellen, gaan ze door middel van een regimentair proces van reglementering. Dit proces zorgt voor transparantie en geeft de publieke opinie ruime gelegenheid om in te spelen op de inhoud van de regels. De belangrijkste stappen in het federale regelgevingsproces en hieronder uiteengezet.

Passage van het inschakelen van wetgeving

Voordat een federaal agentschap regels kan uitvaardigen, moet het de wettelijke bevoegdheid hebben om dit te doen.

Het Amerikaanse Congres passeert vaak wetten die federale agentschappen regeren om regels uit te geven. Een dergelijke wet geeft het agentschap een algemene beleidsrichtlijn, maar laat de details naar deskundige publieke beheerders. Naast het werken binnen wetgeving kan de agentschappen voldoen aan de Administratieve Procedures Act die federale regelgeving regelt.

Terwijl bureaucratische regels voorschriften lijken te zijn als een schending van de scheiding van de fundamentele bevoegdheden voor de Amerikaanse regering, kunnen federale agentschappen regels uitsluiten binnen de wettelijke bevoegdheid die zij door het Congres toegekend hebben. Met deze administratieve wetten kunnen gewone burgers invloed hebben op regelgeving die hen direct kan beïnvloeden. Burgers krijgen de mogelijkheid om regeltaal voor te stellen en commentaar te geven op taalbureaus die voorstellen. Burgers betrokkenheid heeft de neiging om beter publieke beleidsuitkomsten te produceren dan in Congres zou worden geproduceerd.

Gewoon omdat het Congres verdedigt naar deskundigen van deskundigen over zaken die de meeste leden van het Congres weinig weten, betekent niet dat federale agentschappen wild kunnen lopen.

Nadat het regelgevingsproces is voltooid, kan het Congres de leiders van het agentschap nog vragen stellen over de beslissingen die zij hebben genomen in het regelgevingsproces.

Regulatory Planning

Federale agentschappen zijn verplicht om plannen voor de planning van regelgeving te maken. Deze documenten maken het publiek op de hoogte van de regelgeving die in de nabije toekomst tot stand komt.

Agentschappen produceren jaarlijks een regelgevingplan en een agenda van regelgevende en deregulerende activiteiten in de herfst en de lente. Samen worden ze de Unified Agenda genoemd.

Belanghebbenden

Regelgeving kan niet in een vacuüm worden gemaakt. Om de regelgeving te verbeteren en het risico te beperken dat de regelgeving voor de rechtbank wordt aangevochten, betrekken agentschappen belanghebbenden bij het regelgevingsproces. Zij kunnen dit formeel en informeel doen. Bureaus informeren informeel stakeholders door contact te leggen met de belanghebbenden die zij kennen en hun input te verzamelen voordat regels worden opgesteld en tijdens het opstellen. Om de stakeholders formeel te betrekken, leggen de agentschappen een Advance Notice of Proposed Regeling in het Federaal Register. De kennisgeving begint het reactieproces vóór de standaard publieke reactietermijn die zich voordoet zodra regels zijn voorgesteld.

Voorstel

Na onderzoek van het probleem en vragen van belanghebbenden, worden federale medewerkers belast met het schrijven van regels gekraakt.Nadat alle passende niveaus van agentschapsbeheer de voorgestelde regels goedkeuren, legt het agentschap een mededeling van voorgenomen regelgeving aan het federaal register in. De mededeling bevat meerdere onderdelen:

• Samenvatting: Een verklaring waarin het probleem wordt beschreven waarin de voorgestelde regels betrekking hebben en hoe de regel het probleem aanpakt.
• Data: De datum waarop de publieke reactietermijn sluit.
• Adressen: De methoden waarmee een burger of groep commentaar kan geven op de voorgestelde regels.
• Aanvullende informatie: een bespreking van de voordelen van de voorgestelde regel, sleuteldata en andere informatie die gebruikt wordt bij het schrijven van regels, uitleg over de keuze van de openbare beleidsmaatregelen en citaat van de wettelijke autoriteit om de voorgestelde regel te implementeren.

Publieke reactie

De publieke commentaarperiode geeft burgers en belangengroepen de gelegenheid hun standpunten bekend te maken over een voorgestelde regel. Ideaal gezien zouden de meeste mensen en groepen geneigd zijn om op een voorgestelde regel te reageren, voor het voorstel door het agentschap betrokken zijn geweest. Zelfs de best mogelijke inspanningen om stakeholders te betrekken komen niet alle potentiële commentaren uit, dus de publieke commentaar is cruciaal voor het proces van reglementering.

Commentaarperiodes lopen doorgaans 30 tot 60 dagen, maar sommige commentatietijden zijn langer dan 180 dagen.

Er worden langere commentaarperioden gegeven voor zeer complexe regels. Bureaus geven er de voorkeur aan om opmerkingen te ontvangen via het online portaal voor regelcommentaar. Elektronische inzendingshulpbureaus houden de opmerkingen bij.

Als een agentschap significante reacties ontvangt tegen een voorgestelde regel, kan het de regels herzien door de opmerkingen te overwegen en moet de regels worden omgezet. Herzieningen zijn niet verplicht als het agentschap nog steeds gelooft dat het in de goede richting staat met de regels; het bureau zal de regels waarschijnlijk op een bepaalde manier herzien. Het agentschap rechtvaardigt de beleidsstandpunten die het in het volgende voorstel neemt.

Het agentschap kan ook afwijzen als het niet tevreden is over de kwaliteit van de opmerkingen die zij ontvangt in de oorspronkelijke reactieperiode. Het zou de regels voor het volgende voorstel niet herzien als het gewoon meer commentaar wenst.

Definitieve regel

Zodra de regel is voorgesteld, commentaar gegeven en herzien indien nodig, is het klaar om gepubliceerd te worden als laatste regel. Welke agentschappen publiceren in het federale register voor de definitieve regel lijken zeer op de mededeling van voorgenomen regelgeving. De deadline voor het indienen van opmerkingen wordt vervangen door de inwerkingtreding van de regels. Deze datum is meestal binnen 30 dagen na het publiceren van de definitieve regel.

Het agentschap reageert ook op grote kritiek in de sectie Aanvullende informatie. Dit helpt het publiek om de redenering van het agentschap te begrijpen voor de herzieningen die zij heeft gemaakt aan de voorgestelde regel en waarom er geen opmerkingen zijn opgenomen.