Leren over lichte sportvliegtuigen

Light Sport Aircraft (LSA) waren ooit in opkomst, maar hebben de laatste tijd moeite gedaan om het uithoudingsvermogen te behouden dat bestond toen ze voor het eerst op de markt kwamen. Toch kunnen piloten vandaag een sportpilootcertificaat behalen in een licht sportvliegtuig voor minder geld en in minder tijd dan een traditionele privépilootvergunning. Deze kleinere vliegtuigen zijn ook minder duur en gemakkelijker te bedienen dan de typische vliegtuigen voor vliegtraining uit het verleden.

Dus waarom zijn ze niet erg populair?

Wat Light Sport-vliegtuigen is

Per definitie moet een licht sportvliegtuig of LSA beschikken over:

• Een max. Startgewicht van 1320 lbs of minder (1430 voor wateractiviteiten).
• Een maximale luchtsnelheid (Vh) van 120 knopen CAS (vluchtniveau, max. Continu vermogen, standaardomstandigheden).
• Voor een zweefvliegtuig, een maximum nooit overschrijdingssnelheid (Vne) van 120 knopen of minder.
• Een Vs1 (overtreksnelheid zonder kleppen) van niet meer dan 40 knopen CAS (bij maximaal startgewicht en meest kritische CG).
• Zitplaatsen voor niet meer dan 2 personen (inclusief de piloot).
• Een enkele, heen en weer bewegende motor.
• Een vaste hellende schroef (of in de grond verstelbaar). Gemotoriseerde zweefvliegtuigen moeten beschikken over een functie voor automatisch donsveren, indien uitgerust met een verstelbare steun.
• Voor gyroplanes, een roterend systeem met een vaste steek en een half stijf, balanceerblad.
• Een cabine zonder drukcabine.
• Vast landingsgestel, met uitzondering van luchtvaartuigen die werken op water en zweefvliegtuigen, die een vast of intrekbaar vistuig kunnen hebben.

Types en classificatie

Lichte sportvliegtuigen kunnen standaard- of experimentele vliegtuigen zijn en omvatten zweefvliegtuigen, gyroplanes, powered-parachute, gewicht-shift-controlevliegtuigen, ballonnen en luchtschepen.

Verder zijn LSA's onderverdeeld in vier categorieën:

• Standard Category / Sport Pilot-Eligible: reeds bestaande vliegtuigen die toevallig voldoen aan de LSA-vereisten en kunnen worden gevlogen door sportpiloten.
• S-LSA: speciale lichte sportvliegtuigen zijn in de fabriek gebouwd vliegtuigen die specifiek zijn ontworpen voor de LSA-normen. S-LSA's voldoen aan de ASTM-normen (American Society for Testing & Materials) en zijn klaar voor gebruik wanneer ze worden verkocht. Ze kunnen worden onderhouden door een standaard A & P-monteur of een reparateur met een FAA LSA-onderhoudsbeoordeling.

• E-LSA: Experimentele lichte sportvliegtuigen worden verkocht als kits en kunnen thuis worden gebouwd in overeenstemming met de handleiding van de fabrikant en instructies. E-LSA-fabrikanten zijn ook ASTM-compliant.
• E-AB: Experimentele amateur-gebouwde vliegtuigen zijn niet allemaal ook gecategoriseerd als lichte sportvliegtuigen. Maar een licht sportvliegtuig kan worden geclassificeerd als experimenteel gebouwd door een amateur. E-AB-vliegtuigen zijn zelfgebouwde vliegtuigen en als ze voldoen aan de LSA-ontwerp- en prestatie-eisen, kunnen ze worden gevlogen door sportpiloten. Aangezien E-AB-vliegtuigen meer uitgebreide woningbouw inhouden dan een E-LSA, is het vliegtuig beperkt tot persoonlijk gebruik en kan het niet worden gebruikt voor vliegtraining (met uitzondering van de vliegtuigeigenaar zelf) of voor verhuur.

Voorbeelden van lichte sportvliegtuigen zijn de Cessna 162 Skycatcher en de Terrafugia Transition.

Voordelen van lichte sportvliegtuigen

• Lage inkoopprijzen en onderhoudskosten.
• Eenvoudig en gemakkelijk te vliegen.
• Sportpiloottraining kan worden voltooid met minder vlieguren dan andere certificeringen, waardoor het een goedkopere trainingsoptie is.
• Een studentpiloot die een sportpilootcertificaat behaalt, heeft in de meeste gevallen geen luchtvaartmedisch certificaat nodig.
• Nieuwe en groeiende markt.

Nadelen van Light Sport Aircraft

• Kleinere binnenkant betekent minder beenruimte.
• Minder bagage en minder gewichten.
• Korte en langzame vliegsnelheden.
• Sportvliegers zijn beperkt tot VFR die vliegt op niet-torenhoge vliegvelden.
• Het risico van nieuwe en / of experimentele vliegtuigen.

De medische kwestie

Een gemeenschappelijk initiatief voor potentiële sportpiloten is het vermogen om te vliegen zonder een luchtvaartmedisch certificaat te behalen. Over het algemeen kan een persoon sport-piloot worden met alleen een geldig rijbewijs, maar er zijn uitzonderingen:

• Iedereen die in het verleden een medische luchtvaartvergunning heeft geweigerd, komt niet in aanmerking voor het gebruik van een rijbewijs om medische geschiktheid vast te stellen voor vlucht. Als u een luchtvaartmedicijn wordt geweigerd, moet u een verklaring van afstand of een speciale medische uitgifte aanvragen, die moet worden goedgekeurd voordat u als sportpiloot vliegt.
• Vorige of huidige piloten die hun medisch certificaat hebben laten verlopen, kunnen een rijbewijs gebruiken om te bepalen of ze in aanmerking komen voor de bevoegdheid van sportpiloten, zolang ze nooit een medisch certificaat zijn geweigerd.
• Tot slot is voor elk certificaat of cijfer een piloot vereist om zijn of haar geschiktheid te beoordelen alvorens te vliegen. Zo stelt de FAA dat een persoon met bekende medische aandoeningen die vliegprestaties zou kunnen verstoren niet in aanmerking komt voor een sportpilootcertificaat tenzij die persoon met succes een geldig luchtvaartmedisch certificaat behaalt.

Dus waarom zijn lichte sportvliegtuigen minder populair dan spelers in de industrie verwachten? Misschien vanwege alle betrokken beperkingen. Velen die met vliegopleiding beginnen als sportpiloot, herkennen snel de waarde die een privépilootcertificaat biedt en schakelen over op traditionele privépiloottrainingen. Of misschien onderschatte de industrie het aantal piloten dat zou profiteren van het kunnen vliegen zonder een arts. Hoe dan ook, de sector van de lichte sportvliegtuigen is in de afgelopen paar jaar een soort van sisser geweest.