Eliot Schrefer over publicatie, onderzoek en genre

Eliot Schrefer is een New York Times-bestseller auteur en is twee keer een finalist voor de National Book Award. Bij het noemen van hem een ​​Editor's Choice, heeft de New York Times zijn werk gebeld, "schitterend … groothartig. "Hij is ook de auteur van twee romans voor volwassenen en vier andere romans voor kinderen en jonge volwassenen. Zijn boeken zijn vernoemd naar de NPR "best of the year" lijst, de ALA beste fictie lijst voor jonge volwassenen en de Chicago Best Public Library. "Zijn werk is ook geselecteerd in de Amelia Bloomer List, waarin beste feministische boeken voor jonge lezers worden erkend en hij is finalist voor de Walden Award en won de Green Earth Book Award en Sigurd Olson Nature Writing Award.

Hij woont in New York City, waar hij de kinderboekrecensie op USAToday is.

We hadden de gelegenheid om Eliot vragen te stellen over zijn boek, Rescued , dat het verhaal vertelt van een chimpansee die door een menselijke familie wordt aangenomen.

Schrijf voor jonge volwassenen

Wat heb je geïnspireerd om te schrijven voor jonge volwassenen? Wat zijn de beperkingen en wat zijn de vrijheden van het YA-genre?

ELIOT SCHREFER: Het primaire kenmerk van YA Lit is dat het voornamelijk geïnvesteerd wordt in de ervaring van een tiener. Dat is het. Ik kwam naar YA van het schrijven voor volwassenen, en ik was verrast om te ontdekken dat er geen echte beperkingen op de inhoud waren. Geslacht, drugs, slechte taal - als het het verhaal serveert, kan het in YA zijn. Dat is de wrijven, ik zou echt zeggen dat een van de markeringen van YA is dat alle elementen in de fictie het verhaal echt moeten dienen. Dat is wat we zeggen over alle fictie, maar ik weet het wel, maar de normen van verhaal efficiëntie zijn strengere in YA.

Het is wat veel lezers aan het genre hebben getrokken, denk ik: er is minder tolerantie voor auteursgelovigheid, en in het algemeen hebben de lezers het voordeel.

Onderzoek naar kinderliteratuur

In de fabelachtige New York Times review van je boek, noteerde Sara Gruen hoe waar je het leven van je beeld van Raja (de aap in het verhaal) is.

Wat voor soort onderzoek doet u voor uw boeken? Hoe belangrijk is de 'waarheid' in fictie?

ES: In het bijzonder in de kinderliteratuur kan onderzoek een bonus en een vloek zijn. Bonus omdat er veel liefde in de gekleurde wereld bestaat, onder de 'gateholders' (bibliothecarissen en docenten), voor verhalen die informatie over de wereld geven, die niet alleen nuttig zijn in taalkunstenlokalen maar ook in wetenschaps- en sociale studies klaslokalen . De vloek is dat het onderzoek je tekst echt kan schrikken. Nadat ik zoveel uur heb gekookt, koele feiten opzoeken, kan ik me in de steek laten komen om alles in de steek te houden. Kinderen hebben een echt slim gevoel wanneer de literatuur een bericht heeft, en dat zet ze af.Dus mijn filosofie is om het onderzoek te doen, en schrijf dan het ontwerp terwijl u zo weinig mogelijk naar het onderzoek kijkt. Verhaal eerst, zoon.
Wat betreft het schrijven over apen, houd ik van het gedrag waar ik over lees, omdat ze echt karakter zullen aantonen. Eén aap die ik heb ontmoet heeft een tikje van het rode papier van elke pinda die hij eet. Een ander deed lip-puttering elke keer als ik liep. Ik hou ervan om aapquirks in mijn boeken te vermelden, omdat a) ze karakter hebben en b) quirks zijn wat we vaak denken dat alleen mensen kunnen hebben.

Aan het uitgeven

Wat heeft je ervaring gehad met de uitgeverij? Hoe werd u eerst gepubliceerd?

ES: Ik werd eerst gepubliceerd met een zeer autobiografische roman genaamd Glamourous Disasters , over mijn ervaringen die rijke families in NYC onderwijzen terwijl ik mijn universiteitsschuld afbetaalde. Het was 2006 en The Nanny Diaries was net groot geworden. Ik wist wat een uphill battle gepubliceerd zou zijn, dus ik dacht aan het meest ongebruikelijke ding van mijn leven, en het was mijn begeleidingsverhalen. Daar vandaan schreef ik een donkere literaire opvolging die verkocht, um, niet te veel exemplaren. Ik heb dan ook met YA overgeschakeld, dankbaar. Mijn laatste romans, over apen ( Endangered, Threatened, en nu Reded ) namen me in een geheel nieuwe richting. Ik was voorheen een zeer 'denkende' schrijver, die streefde naar slim meer dan iets anders. Schrijven over dieren gekraakt iets open in mij, en begon me op een emotionele cursus.

Advies voor jonge schrijvers

Welk advies heb je voor jonge schrijvers?

Neem een ​​kijkje op wat er zo'n roman is over je standpunt over de wereld. Welke verhalen vertel je dat mensen bij het feest komen om te horen waar iedereen zo gefascineerd is? Wat is er met jou gebeurd waar je nooit over hebt gelezen? Soms hebben literaire ambities ook het gevoel dat je moet overeenkomen met wat er al bestaat, dat je moet leren een New Yorker verhaal schrijven of wat je denkt te verkopen. Maar ik weet in mijn eigen ervaring dat de romans die ik schreef om de markt te behagen, zijn mijn romans die het slechtste deden, en de romans die ik schreef, waren verschillend van alles wat er de beste was.

Volg Eliot op Facebook, Twitter en Instagram!