Hoe de rentedekkingverhouding wordt berekend

Als het gaat om risicomanagement en risicovermindering, is de rentedekkingskoers een van de belangrijkste financiële ratio's die u als belegger en bedrijfseigenaar ooit zal leren. Het maakt niet uit of u een vastrentende belegger bent met het oog op het kopen van obligaties uitgegeven door een vennootschap, een aandelenbelegger, met het oog op het kopen van aandelen in een onderneming, een verhuurder die overweegt om een ​​woning aan een onderneming te leasen, een bankbeambte die een aanbeveling doet over een potentiële lening , of een verkoper denken over het uitbreiden van krediet aan een nieuwe klant, het weten hoe je het in een paar seconden kunt berekenen, kan je een krachtig inzicht geven in de gezondheid van het bedrijf.

Wat is de rentedekkingverhouding?

De rente dekkingsgraad is een maatstaf van het aantal keren dat een bedrijf de rentebetaling op zijn schuld kan maken met zijn winst vóór rente en belastingen, ook wel EBIT genoemd.

De rentedekking is het equivalent van een persoon die de gecombineerde rente uitgaat van zijn hypotheek, creditcardschuld, autolening, studieleningen en andere verplichtingen, en vervolgens het aantal keren dat het kan worden betaald met hun jaarlijkse premie -belastbaar inkomen. Voor obligatiehouders is de rentedekking verhouding bedoeld als veiligheidsmeter. Het geeft u een gevoel van hoe ver een bedrijfsresultaat kan dalen voordat het op de obligatiebetalingen begrijpt. Voor aandeelhouders is de rente dekkingsgraad belangrijk omdat het een duidelijk beeld geeft van de korte termijn financiële gezondheid van een bedrijf.

Over het algemeen, hoe lager de rente dekkingsgraad, hoe hoger de schuldenlast van de onderneming en des te groter de kans op faillissement of verzuim.

Het omgekeerde is ook waar. Dat is hoe hoger de rente dekking ratio, des te minder de kans op standaard.

Er bestaan ​​uitzonderingen. Zo is bijvoorbeeld een utiliteitsbedrijf met een enkele energieopwekkingsfaciliteit in een gebied dat vatbaar is voor natuurrampen waarschijnlijk veel riskanter, ondanks een hogere rentedekkingverhouding dan een geografisch gediversifieerde onderneming met een iets lagere metrische waarde.

Alles anders gelijk, tenzij het een grootschalig compenserende voordeel bezit dat het risico op niet-betaling laag maakt, zal een bedrijf met een lage rentedekking bijna zeker slechte obligaties hebben, waardoor de kosten van kapitaal; e. g. , zijn obligaties worden geclassificeerd als junk obligaties in plaats van beleggingsgraad obligaties.

Berekening van de rentedekkingverhouding

Om de rentedekkingratio te berekenen met behulp van de cijfers die in de winst- en verliesrekening zijn opgenomen, verdeelt de EBIT (winst vóór rente en belastingen) met de totale rentekosten.

EBIT (winst voor rente en belastingen) ÷ Rentekosten = Rente-dekkingsverhouding

Algemene richtsnoeren voor de rentedekkingverhouding

In het algemeen moeten beleggers geen aandelen of obligaties hebben die een belang hebben dekkingsgraad onder 1.5. Een rentedekkingverhouding van minder dan 1. 0 geeft aan dat de onderneming problemen heeft met het genereren van het geld dat nodig is om zijn renteverplichtingen te betalen. De geschiedenis en de stabiliteit van de winsten zijn enorm belangrijk. Hoe meer consistente de winst van een bedrijf, met name aangepast voor cyclicaliteit, hoe lager de rente dekkingsgraad kan zijn. Bepaalde bedrijven lijken een dekkingsgraad van hoge rente te hebben als gevolg van iets dat bekend staat als een waardeval.

EBIT heeft echter tekortkomingen, omdat bedrijven doen belasting betalen. Daarom is het misleidend om te handelen alsof ze het niet hebben gedaan. Een verstandige en conservatieve belegger zou gewoon de winst van het bedrijf voor rente opnemen en verdelen door de rentekosten. Dit zou een nauwkeuriger beeld geven van de veiligheid, ook al is het stijfer dan absoluut noodzakelijk is.

Benjamin Graham en de beleggingsdekkingsverhouding

De vader van waardebeleggingen en de hele effectenanalysesector, legendarische investeerder Benjamin Graham, schreef tijdens zijn loopbaan een aanzienlijke hoeveelheid over het belang van de rentedekking, vooral omdat het betrekking heeft op beleggers obligeren die obligatie selecties maken. Graham geloofde dat het kiezen van vastrentende effecten vooral de veiligheid van de rentestroom betreft die de obligatie-eigenaar nodig had om passief inkomen te leveren.

Hij beweerde en ik ben helemaal van mening dat een belegger die elk type vastrentend vermogen bezit, minstens eenmaal per jaar moet zitten en de rente dekkingsratio's voor alle eigen aandelen opnieuw uitvoeren. Als de situatie voor een bepaald probleem verslechtert, heeft de geschiedenis aangetoond dat er vaak een raam van tijd is wanneer het niet bijzonder pijnlijk is om over te gaan naar een praktisch identieke band, met veel betere rentedekking, voor nominale kosten. Dit is niet altijd het geval, en het kan wellicht niet in de toekomst blijven, maar het komt omdat veel beleggers gewoon niet hun aandelen houden.

In feite zien we deze situatie op dit moment uit. J. C. Penney heeft grote financiële problemen. Het heeft 100-jarige looptijdobligaties die het in 1997 uitgegeven, waardoor nog eens 84 jaar voor de vervaldag verliet. De detailhandelaar heeft een zeer fatsoenlijke kans om failliet te gaan of verdere dalingen ondervindt, maar de obligaties geven nog steeds 11,4% op wanneer ze veel meer zouden moeten opleveren gezien het inherente risico in de positie. Waarom veranderen de eigenaren van J. C. Penney niet meer in veilige bedrijven? Dat is een goede vraag. Het gebeurt telkens weer, bedrijf na bedrijf. Het is de aard van de schuldmarkten. Een slim, gedisciplineerde belegger kan dit soort dwaasheid vermijden door van tijd tot tijd aandacht te besteden.

Graham noemde deze interest coverage ratio een deel van zijn "marge van veiligheid"; een term die hij geleend heeft van engineering, en verklaarde dat wanneer een brug werd gebouwd, het kan zeggen dat het is gebouwd voor 10.000 pond, terwijl de werkelijke maximale gewichtsgrens 30.000 pond kan zijn, wat een 20.000 pond veiligheidsmarge vertegenwoordigt om tegemoetkomen aan onverwachte situaties.

Situaties waarin de rentedekkingverhouding snel kan verslechteren

Een situatie waarin de rente dekkingsverhouding plotseling kan verslechteren is wanneer de rentetarieven snel stijgen en een bedrijf heeft veel zeer goedkope vaste rente schulden komen voor herfinanciering dat het nodig heeft om over te gaan naar duurdere verplichtingen. Die bijkomende rentekosten zullen de dekkingsgraad raken, hoewel er niets anders over het bedrijf is veranderd.

Een andere, misschien meest voorkomende situatie is wanneer een bedrijf een hoge mate van operationele hefboomwerking heeft. Dit heeft geen betrekking op de schuld per se, maar wel het niveau van de vaste kosten ten opzichte van de totale omzet. Als een bedrijf een hoge operationele hefboomwerking heeft en de afname van de verkoop kan het een schokkend onevenredig effect hebben op het netto inkomen van het bedrijf. Dit zou resulteren in een plotselinge en even overdreven afname van de rente dekkingsgraad, die rode vlaggen voor een conservatieve investeerder zou moeten sturen. (Aan de andere kant leidt deze situatie tot een speciaal type beleggingsoperatie die eigenlijk ertoe leidt dat mensen het eigendom van slechte bedrijven zoeken wanneer zij denken dat de economie waarschijnlijk zal herstellen, aangezien zij grotere upswings ervaren aangezien het operationele hefboomeffect in omgekeerde zin optreedt .)

Deze pagina maakt deel uit van Investing Lesson 4 - Hoe een inkomensverklaring lezen. Om terug te gaan naar het begin, zie de inhoudsopgave.