De geschiedenis en het doel van SWAT-teams

Op 1 augustus 1966 doodde Charles Joseph Whitman zijn vrouw en moeder. Naderhand bestijgt hij de 28 verdiepingen van het hoofdgebouw aan de Universiteit van Texas in Austin en neemt hij een positie in als sluipschutter. In de loop van ongeveer anderhalf uur doodde en doodde Whitman 14 mensen en verwondde 32 meer op en rond de campus.

De politieagenten die op het incident reageerden, waren slecht uitgerust om de uitdagingen aan te gaan die een goed geïsoleerde sluipschutter stelt in een actieve schietsituatie.

Gedeeltelijk vanwege het gebrek aan geschikte wapens of gespecialiseerde training en tactieken, konden de antwoordende wetshandhavingsfunctionarissen eenvoudigweg de dreiging niet snel genoeg elimineren. De tragedie oogstte nationale aandacht en wordt algemeen beschouwd als de katalysator die leidde tot de proliferatie van SWAT-teams in de Verenigde Staten.

Los Angeles leidt de weg

Zelfs toen de gebeurtenissen van de Texas Tower Shootings - zoals de tragedie in Austin werd genoemd - zich ontvouwden, ontwikkelden de Los Angeles Police Department en de Los Angeles County Het bureau van de sheriff ontwikkelde nieuwe eenheden binnen hun agentschappen om met gewelddadige en vluchtige situaties om te gaan die de dagelijkse politieambtenaren niet waren opgeleid of uitgerust.

Op de hielen van de Watts-rellen, waarbij 34 mensen werden gedood en meer dan 1, 000 gewond, begonnen de wetshandhavingsfunctionarissen van Los Angeles te evalueren hoe soortgelijke gebeurtenissen in de toekomst beter konden worden afgehandeld om civiel en recht te minimaliseren slachtoffers van handhaving en brengen snellere besluiten tot stand.

Het was door deze evaluaties dat het idee van speciale wapens en tactieken is geëvolueerd.

Volgens de politie van Los Angeles bestond de eerste SWAT-eenheid uit 15 4-koppige teams. De teams waren samengesteld uit een selecte groep vrijwilligers, die allemaal een eerdere gespecialiseerde ervaring hadden en eerder in het leger hadden gediend.

De Los Angeles SWAT-eenheid werd een model voor afdelingen in de Verenigde Staten en de rest van de wereld, en politieautoriteiten zochten naar manieren om nieuwe uitdagingen aan te gaan waarmee de wetshandhaving geconfronteerd wordt.

Traditionele politiereactie en SWAT-teams

Nadat SWAT-teams basisvaardigheden binnen de wetshandhaving waren geworden, was het traditionele antwoord op een risicovolle situatie dat patrouillebeambten moesten reageren op het gebied terwijl ze wachtten op de aankomst van de beter opgeleide en beter uitgeruste tactische teams. Dit werd gezien als de veiligste manier om slachtoffers te minimaliseren, met name de politieoorzaken, met name tijdens gijzelingen.

De tragische school die op 24 april 1999 in Columbine, Colorado fotografeerde, zorgde ervoor dat de politie dit traditionele antwoordmodel van de Swat opnieuw in overweging nam. In het geval van Columbine werd het duidelijk dat tijdens actieve schietsituaties de politie het zich niet kon veroorloven te wachten; het belang van het zo snel mogelijk elimineren van de dreiging om sterfgevallen en verwondingen te minimaliseren was veel te groot om te wachten tot de SWAT-officieren het zouden aanpakken.

Militarisering van de politie

Hoewel SWAT-teams nog steeds voorbehouden zijn voor situaties met een hoog risico zoals gijzeling, bewaking en oproerbeheersing, ontvangen steeds meer politieagenten wat ooit als basis SWAT-training zou zijn beschouwd.

Bovendien hebben meer patrouillebeambten halfautomatische geweren en zelfs harnassen om te helpen bij een snelle reactie op gevaarlijke actieve schietsituaties, en militaire inzinkingen hebben ertoe geleid dat overtollige voertuigen en wapens ter beschikking zijn gesteld van politiediensten die anders zouden zijn niet in staat om dergelijke apparatuur te betalen. De proliferatie van dergelijke tactieken en uitrusting heeft ertoe geleid dat sommigen hun bezorgdheid hebben geuit over wat zij beschouwen als een vervaging van de scheidslijnen tussen militaire en wetshandhavingsrollen en -functies.

Rol en doel van SWAT-teams

Speciale teams voor wapens en tactieken blijven een cruciale rol spelen in de handhaving van wetten, met name in situaties waarin reguliere politieagenten niet zijn opgeleid of de uitrusting niet aankunnen. Het doel van het SWAT-team is om snel te reageren op gevaarlijke situaties en ze tot een snelle en hopelijk niet-gewelddadige conclusie te brengen.

Uiteindelijk is het echte werk van het SWAT-team om door speciale training en tactieken de verliezen te beperken en tot een minimum te beperken. Door dit te doen, biedt hun functie een grotere dienstverlening aan het grote publiek.