GATT: Definitie, Doel, Geschiedenis, Voors, Tegens

Definitie: De Algemene Overeenkomst inzake Tarieven en Handel was de eerste wereldwijde multilaterale vrijhandelsovereenkomst. Het was van 30 juni 1948 tot 1 januari 1995. Het eindigde toen het werd vervangen door de robuuste Wereldhandelsorganisatie. (Bron: "GATT en de Goederenraad," WTO.)

Doel

Het doel van de GATT was om schadelijk handelsbescherming te elimineren. Dat had de wereldhandel tijdens de Grote Depressie 65 procent gedaald.

Door de tarieven te verwijderen, heeft GATT de internationale handel gestimuleerd. Het herstel van de economische gezondheid naar de wereld na de verwoesting van de Tweede Wereldoorlog.

Wat is er exact afgesproken?

GATT had drie hoofdbepalingen. Het belangrijkste vereiste was dat elk lid de status van meestbegunstigde natie aan elk ander lid moet toekennen. Dat betekent dat alle leden gelijk moeten worden behandeld als het gaat om tarieven. Het heeft de speciale tarieven onder leden van het Britse Gemenebest en de douane unies uitgesloten. Het liet tarieven toe als hun verwijdering ernstige binnenlandse producenten zou schaden.

In de tweede plaats verboden GATT een beperking van het aantal invoer en uitvoer. De uitzonderingen waren:

• Wanneer een overheid een overschot aan landbouwproducten had.
• Als een land haar betalingsbalans moest beschermen, omdat de reserves van buitenlandse valuta laag waren.
• Ontwikkelende landen die de industriële industrie nodig hadden om te beschermen.

Bovendien kunnen landen de handel beperken om redenen van nationale veiligheid.

Dit omvatten onder andere de bescherming van octrooien, auteursrechten en openbare moraal.

De derde bepaling werd toegevoegd in 1965. Dat komt doordat meer ontwikkelingslanden zich bij de GATT voegen en ze wilden bevorderen. Ontwikkelde landen zijn overeengekomen tarieven op de invoer van ontwikkelingslanden te elimineren om hun economie te stimuleren. Het was ook in de langere termijn in de sterkere landen van belang.

Dat komt omdat het het aantal consumenten in de middenklasse over de hele wereld zal verhogen. (Bron: E. Kwan Choi, "Algemene afspraken over tarieven en handel", Iowa State University.)

Geschiedenis

GATT groeide uit de Bretton Woods Agreement. De top in Bretton Woods heeft ook de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds gecoördineerd om de wereldwijde groei te coördineren.

De top leidde bijna ook tot een derde organisatie. Het zou de zeer ambitieuze Internationale Handelsorganisatie zijn. De 50 landen die de onderhandelingen begonnen wilden dat het een agentschap in de Verenigde Naties zou zijn die regels zou scheppen, niet alleen op de handel, maar ook op werkgelegenheid, grondstoffenovereenkomsten, handelspraktijken, buitenlandse rechtstreekse investeringen en diensten. Het ITO-charter werd in maart 1948 overeengekomen, maar het Amerikaanse Congres en de wetgevers van sommige andere landen weigerden het te ratificeren.In 1950 verklaarde de Truman-regering nederlaag en eindigde de ITO.

Tegelijkertijd richten 15 landen zich op het onderhandelen over een simpele handelsovereenkomst. Zij hebben afgesproken om handelsbeperkingen op te heffen die 10 miljard dollar van de handel hebben, of een vijfde van het totaal van de wereld. Onder de naam GATT ondertekenden 23 landen de overeenkomst op 30 oktober 1947. Het is in werking getreden op 30 juni 1948. GATT heeft de goedkeuring van het Congres niet nodig. Dat komt doordat het technisch slechts een overeenkomst was in het kader van de bepalingen van de Amerikaanse handelswet van 1934. Het moest alleen tijdelijk zijn totdat de ITO het had vervangen.

Door de jaren heen zijn de verdere onderhandelingen over GATT voortgezet. Het hoofddoel was de tarieven verder te verlagen. In het midden van de jaren 1960 voegde de Kennedy-ronde een antidumpingovereenkomst toe. De Tokio-ronde in de jaren zeventig verbeterde andere aspecten van de handel. De Uruguay-ronde duurde van 1986 tot 1994 en creëerde de Wereldhandelsorganisatie. (Bron: "De Wereldhandelsorganisatie: GATT-jaren," WTO.)

GATT en WTO

GATT leeft op als de basis van de WTO. De overeenkomst van 1947 zelf is ontbonden. Maar zijn bepalingen zijn opgenomen in de GATT 1994-overeenkomst. Dat was bedoeld om de handelsovereenkomsten te houden terwijl de WTO werd opgericht.

Vervolgens is de GATT 1994 zelf een onderdeel van de WTO-overeenkomst.

Lidstaten van de Verenigde Staten

De oorspronkelijke 23 GATT-leden waren Australië, België, Brazilië, Birma (nu Myanmar), Canada, Ceylon, Chili, China, Cuba, Tsjechoslowakije (nu Tsjechië en Slowakije), Frankrijk, India, Libanon, Luxemburg, Nederland, Nieuw-Zeeland, Noorwegen, Pakistan, Zuid-Rhodesië (nu Zimbabwe), Syrië, Zuid-Afrika, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. Het lidmaatschap is in 1993 naar 100 landen gestegen. (Bron: "Waarom is GATT belangrijk?" U. S. Department of Commerce.)

Voor

GATT verminderde de tarieven voor 47 jaar. Dit heeft de wereldhandel 8 procent per jaar in de jaren 1950 en 1960 bevorderd. Dat was sneller dan de economische groei in de wereld. De handel groeide van $ 332 miljard in 1970 tot $ 3. 7 biljoen in 1993.

Het werd gezien als een succes dat veel meer landen wilden aansluiten. In 1995 bestaan ​​er 128 leden, die minstens 80 procent van de wereldhandel genereren. (Bron: "GATT-leden," WTO.)

Door de handel te verhogen, heeft GATT wereldvrede bevorderd. In de 100 jaar voor GATT was het aantal oorlogen tienmaal groter dan de 50 jaar na de GATT. Voor de Tweede Wereldoorlog was de kans op een blijvende handelsbond slechts iets beter dan 50/50.

Door te laten zien hoe vrijhandel werkt, heeft GATT andere handelsovereenkomsten geïnspireerd. Het is het podium voor de Europese Unie. Ondanks de problemen van de EU heeft het de oorlogen tussen zijn leden voorkomen. GATT heeft ook verbeterde communicatie door prikkels voor kleinere landen te stimuleren om Engels te leren, de taal van de grootste consumentenmarkt ter wereld. Deze aanneming van een gemeenschappelijke taal verminderde het misverstand.Het gaf ook minder ontwikkelde landen een concurrentievoordeel. Engels gaf hen inzicht in het ontwikkelde land van cultuur, marketing en productbehoeften. (Bron: E. Kwan Choi, "Handel en Taaloorlog: Chinees en Engels", Iowa State University, september 2001).

Nadelen

Lage tarieven vernietigen enkele binnenlandse industrieën, die bijdragen tot hoge werkloosheid in die sectoren. Regeringen hebben veel industrieën gesubsidieerd om ze wereldwijd concurrenter te maken. U. S. en de EU-landbouw waren belangrijke voorbeelden. In de vroege jaren zeventig waren de textiel- en kledingindustrie vrijgesteld van GATT. Toen de Nixon-administratie de dollar uit de gouden standaard in 1973 haalde, verlaagde de waarde van de dollar ten opzichte van andere valuta's. Dat verlaagde verder de internationale prijs van de Amerikaanse export.

In de jaren tachtig was de aard van de wereldhandel veranderd. GATT heeft geen betrekking gehad op de handel in diensten. Dat liet hen groeien dan het vermogen van een land om ze te beheren. Bijvoorbeeld, de financiële diensten werden geglobaliseerd. Buitelandse directe investeringen waren belangrijker geworden. Als gevolg daarvan, toen de Amerikaanse investeringsbank Lehman Brothers instortte, dreigde het de gehele wereldeconomie te bedreigen. Centrale banken scrambled om voor de eerste keer samen te werken om de financiële crisis van 2008 aan te pakken. Ze werden gedwongen om de liquiditeit voor bevroren kredietmarkten te voorzien.

Net als andere vrijhandelsovereenkomsten verminderde GATT de rechten van een natie om zijn eigen mensen te regeren. De overeenkomst verplicht hen om de nationale wetten te wijzigen om de handelsvoordelen te behalen. Bijvoorbeeld, India had bedrijven toegestaan ​​om generieke versies van drugs te creëren zonder een licentievergoeding te betalen. Dit heeft ertoe geleid dat meer mensen medicijnen betalen. GATT verplicht India om deze wet te verwijderen. Dat verhoogde de prijs van drugs buiten bereik voor veel Indianen.

Handelsovereenkomsten zoals GATT destabiliseren vaak kleine, traditionele economieën. Landen zoals de Verenigde Staten die landbouwuitvoer subsidiëren, kunnen lokale familieboeren uit het bedrijfsleven zetten. Kan niet concurreren met goedkope granen, de boeren migreren naar steden die op zoek zijn naar werk, vaak in fabrieken die door multinationale bedrijven worden opgericht. Vaak kunnen deze fabrieken verhuizen naar andere landen met lagere arbeid, waardoor de boeren werkloos zijn.

Boeren die vaak blijven, groeien opium, coca of marihuana, alleen omdat ze traditionele gewassen niet kunnen groeien en in bedrijf blijven. Geweld van de drugshandel kan dwingen hen te emigreren om zichzelf en hun kinderen te beschermen.

Andere handelsovereenkomsten

Noord-Amerikaanse vrijhandelsovereenkomst

Transatlantisch handels- en investeringspartnerschap

• Trans-Pacific (999) partnership
• U. S. Regionale Handelsovereenkomsten
• Vrijhandelsovereenkomst tussen Midden-Amerika en Dominicaanse Republiek
• Vrijhandelsgebied van Amerika
• Wat is Doha?