Financiële identiteitsdiefstal - wat is het?

Heb je gehoord over financiele identiteitsdiefstal en vroeg je af wat het is? De Federal Trade Commission biedt een definitie die hieronder wordt uitgelegd:

Financiele identiteitsdiefstal is het resultaat van identiteitsdiefstal in plaats van een soort identiteitsdiefstal. Deze diefstal komt voor nadat een dief al uw persoonlijke gegevens heeft geopend. Zodra de dief deze informatie heeft, kan hij of zij deze informatie gebruiken om een ​​bestaand account te openen of over te nemen. Hun uiteindelijke doel is om betaald te worden door nieuwe credit in uw naam te verkrijgen of geld uit de rekening te storten.

Identiteitsdiefstal komt voor wanneer een persoon de persoonlijke gegevens van een ander gebruikt - Sociale veiligheidsnummer, naam, moedernaam van de moeder - om onwettige activiteiten te plegen of fraude te plegen. Bijvoorbeeld, een identiteitsdief kan een creditcardrekening openen onder de naam van het slachtoffer. Wanneer de dief de rekening voor deze creditcard niet betaalt, wordt de schuld gerapporteerd op het kredietrapport van het slachtoffer.

Andere vormen van identiteitsdiefstal zijn onder meer wanneer een dief een bestaand kredietkaartrekening overneemt en begint kosten te betalen. Over het algemeen zal de identiteitsdief de uitgevende instelling van de kaart contacteren en het factuuradres wijzigen om de kans op het ontdekken ervan te verlagen. Andere vormen van identiteitsdiefstal omvatten het uitnemen van een lening in iemand anders naam, het schrijven van cheques met behulp van de naam van het slachtoffer of het gebruik van persoonlijke informatie om geld te openen of over te dragen van een account. In de meest extreme gevallen kan de dief de identiteit van het slachtoffer overnemen en naast het openen van een bankrekening of het verkrijgen van creditcards in de naam van het slachtoffer, een auto kopen, een hypotheek krijgen of zelfs een baan krijgen onder de naam van het slachtoffer .

Identiteitsdiefstal heeft bijna altijd een financiële instelling in de mix, zoals een houder van een bankrekening, kredietgever, debiteur of kredietkaartuitgevende instelling. Dit is natuurlijk omdat dit is waar het geld is. Dit soort identiteitsdiefstal wordt op vele manieren bereikt. Historisch gezien had een identiteitsdief de nodige informatie verkregen door middel van "low-tech" middelen.

Dit zijn onder meer een vakje nieuwe cheques onderscheppen of door de prullenbak gaan om bankrekening of vooraf goedgekeurde creditcardaanbod te verkrijgen. Identiteits dieven kunnen ook de slachtoffers proberen om hun informatie te geven door dingen te doen zoals poseren als werknemer bij een bank.

Andere manieren waarop identiteitsdieven informatie verkrijgen, zijn meer verfijnd. Een methode, bekend als 'skimming', stelt de dieven in staat om computers te gebruiken om informatie te verkrijgen en op te slaan van de magnetische strook van een creditcard of geldautomaat wanneer de kaart door een kaartlezer gaat. Zodra die informatie is verkregen, kan deze op de strip van een andere kaart worden geplaatst, waardoor de dief de kaart kan gebruiken bij een andere geldautomaat of creditcardlezer.

Voor mensen die het slachtoffer zijn van diefstal, kunnen de kosten en gevolgen al jaren duren en vrij aanzienlijk zijn. Deze dieven kunnen snel tienduizenden dollars in schuld opleveren in de naam van het slachtoffer. Zelfs wanneer de consument niet aansprakelijk is voor deze schulden, zijn er nog steeds gevolgen, zoals een slecht punt op hun kredietgeschiedenis, dat niet makkelijk kan oplossen. Het kan zelfs maanden of jaren duren om deze fouten te herstellen. In de tussentijd zou het slachtoffer hypotheken, leningen en werkgelegenheid kunnen worden geweigerd. Bovendien, zelfs nadat de facturen zijn opgelost, kunnen nieuwe kosten verschijnen maanden of zelfs jaren later.

Hoewel de statistieken van hoe vaak identiteitsdiefstal zich voordoet variëren, suggereren de gegevens dat de aantal identiteitsdiefstal gevallen de afgelopen jaren is toegenomen.