Communisme: eigenschappen, voordelen, nadelen, voorbeelden

Definitie: Communisme is een economisch systeem waar het collectief de factoren van productie bezitten. De vier productiefactoren zijn arbeid, ondernemerschap, kapitaalgoederen en natuurlijke hulpbronnen.

Karl Marx ontwikkelde de theorie van het communisme. Hij zei dat het was: "Van elk naar zijn vermogen, naar ieder naar zijn behoefte". Niet langer zouden de kapitalistische eigenaren van alle winst profiteren. In plaats daarvan zouden de opbrengsten naar alle werknemers gaan.

"Van ieder volgens zijn vermogen" betekende dat mensen zouden werken aan waar zij van houden en goed waren. Zij zouden deze vaardigheden graag bijdragen om de gemeenschap te ondersteunen. De economie zou welvarend zijn omdat ze harder zouden werken dan in het kapitalisme. (Bron: "Communisme: Werkethiek en Motivatie", Stanford School of Engineering.)

"Aan elk volgens zijn behoefte" betekent dat de gemeenschap degenen die kon Het zou de goederen en diensten aan iedereen verdelen zoals ze ze nodig hadden. Degenen die in staat waren om te werken zouden worden gemotiveerd door verlichte eigenbelang.

10 Kenmerken van communisme in theorie

In het communistische manifest, Marx schetste de volgende 10 punten:

1. Afschaffing van onroerend goed in land en toepassing van alle huurprijzen voor openbare doeleinden.
2. Een zware progressieve of afgestudeerde inkomstenbelasting.
3. Afschaffing van het recht van erfenis.
4. Inbeslagneming van het eigendom van alle emigranten en rebellen.

1. Gelijke aansprakelijkheid van iedereen om te werken. Oprichting van industriële legers vooral voor de landbouw. ​​
2. De combinatie van landbouw met industrieën. geleidelijke afschaffing van het onderscheid tussen stad en land. Dit wordt bereikt door een ma re gelijkwaardige verdeling van de bevolking over het land.
3. Gratis onderwijs voor alle kinderen in openbare scholen. Afschaffing van de fabrieksarbeid van kinderen. De combinatie van onderwijs met industriële productie.
4. Centralisatie van het krediet in de handen van de staat. Het zou een nationale bank bezitten met staatshoofdkapitaal en een exclusief monopolie.
5. De staat zou communicatie en vervoer beheersen.
6. De staatsfabrieken en instrumenten van productie. Het zou woestijnen cultiveren en de bodem verbeteren. Dit zou een gemeenschappelijk plan volgen.

Het manifest vermeldt staatsbezit in zijn laatste drie punten. Dat maakt zelfs deze zuivere visie van het communisme, zoals het socialisme klinkt. Maar Marx betoogde dat staatsbesit een geldig stadium is in de overgang naar het communisme. (Bron: "Marx's Vision of Communism", Bertell Olman, New York University.)

Verschil tussen communisme, socialisme, kapitalisme en fascisme

Het communisme is het meest vergelijkbaar met het socialisme.In beide bezitten de mensen de factoren van de productie. Het grootste verschil is dat de productie wordt verdeeld naar behoefte in het communisme en volgens het vermogen onder het socialisme. Communisme is het meest verschillend van het kapitalisme, waar particulieren de eigenaars zijn. Het is vergelijkbaar met het fascisme omdat beide centrale plannen gebruiken. Maar fascisten toestaan ​​dat individuen factoren van productie behouden.

Veel landen wenden zich tot fascisme om het communisme af te weren.

Attributen	Communisme	Socialisme	Kapitalisme	Fascisme
Productiefactoren zijn eigendom van	Iedereen	Iedereen	Personen	Personen
Factoren van productie wordt gewaardeerd voor	Nuttigheid voor mensen	Nuttigheid voor mensen	Winst	Natiebouw
Toewijzing bepaald door	Centraal plan	Centraal plan	Wet van vraag en aanbod < Centraal plan	Van elk volgens zijn
Vermogen	Vermogen	Markt bepaalt	Waarde voor de natie	Aan elk volgens zijn
Need	Bijdrage > Inkomen, rijkdom en leningsmogelijkheden		Voordelen

Een centraal geplande economie kan op grote schaal economische middelen mobiliseren. Daarmee kunnen zij massale projecten uitvoeren en industriële macht creëren. Het doet dit door overwegende individuele eigenbelang. Het ondermijnt het welzijn van de algemene bevolking om noodzakelijke maatschappelijke doelen te bereiken.

Command economieën zijn ook goed in helemaal transformerende samenlevingen om te voldoen aan de visie van de planner. Voorbeelden hiervan zijn Stalinistische Rusland, Maoïstische China en Castro's Cuba. De commando-economie van Rusland bouwde de militaire macht op om de nazi's te verslaan. Vervolgens werd de economie snel na de Tweede Wereldoorlog herbouwd.

Nadelen

Het belangrijkste probleem is dat het voor de planningsteam moeilijk is om up-to-date informatie over de behoeften van de consument te krijgen. De overheid stelt lonen en prijzen vast. Dat betekent dat planners de waardevolle feedback verliezen die deze indicatoren bieden over vraag en aanbod. Als gevolg daarvan is er vaak een overschot van één ding en tekort aan anderen.

Om te compenseren, creëren burgers een zwarte markt om de zaken te beheersen die de commando-economie niet biedt. Dit vernietigt het vertrouwen in de planners. Dat is nodig om over te stappen van het socialistische communisme naar het zuivere communisme van Marx.

Voorbeelden

De communistische landen zijn Cuba, Noord-Korea, China, Laos en Vietnam. Zij zijn niet zuiver communisme maar gaan over van het socialisme. Dat is waar de staat de componenten van het aanbod bezit. Volgens Marx is dat een noodzakelijk middelpunt tussen kapitalisme en de ideale communistische economie. In het kapitalisme bezitten particulieren kapitaal, arbeid en natuurlijke hulpbronnen.

In een zuivere communistische economie maakt de gemeenschap beslissingen. In de huidige communistische landen maakt de overheid die beslissing namens hen. Dit systeem heet een commando-economie. De leiders maken een plan dat hun beslissingen omschrijft. Het wordt uitgevoerd met wetten, voorschriften en richtlijnen.

Het doel van het plan is om elk te geven volgens zijn behoefte."Communistische landen hebben gratis gezondheidszorg, onderwijs en andere diensten. Het plan beoogt ook de economische groei van de natie te vergroten. Het beveiligt de nationale defensie en onderhoudt infrastructuur.

De staat bezit bedrijven namens de werknemers. In feite bezit de overheid een monopolie. De overheid beloont bedrijfsleiders om de in het plan gedetailleerde doelen te bereiken. In het communisme vervangen de centrale planners de concurrentiekrachten en de wetten van vraag en aanbod die in een markteconomie functioneren. Ze vervangen ook de douane die De meeste communistische samenlevingen vertrouwen op een gemengde economie. (Bron:

Economie: Concepten en Beginselen

, Bon Kristoffer G. Gabnay, Roberto M. Remotin, Jr., Edgar Allan M. Uy, redacteurs, Rex Book Store: Manila, 2007.)