Biometrische identificatie- en identiteitsdiefstal

Biometrische verificatie is een proces van identiteitsverificatie die wordt gebruikt om identiteit te bevestigen via unieke detecteerbare biologische eigenschappen en kan een effectief instrument zijn in de oorlog tegen misdaad. Televisieprogramma's zoals CSI en NCIS gebruiken biometrische ID-methoden om toegang te krijgen tot vingerafdrukken, gezichtsherkenning, spraakpatronen en retinale scans. Maar hoe effectief is biometrische identificatie bij het bestrijden van identiteitsdiefstal?

Hoewel technologie voor zoveel identiteitsdiefstal een zondebok is geweest, heeft technologie op veel manieren enkele van de meest solide verdediging tegen de toenemende identiteitsdiefstal gegeven. Radiofrequentie identificatie (RFID) tags, data encryptie en soortgelijke hightech innovaties hebben veel waarde gekregen om persoonlijke informatie te beveiligen. De federale overheid overweegt zelfs het gebruik van biometrische ID-kaarten om illegale immigratie te bestrijden. In feite is het gemakkelijk om het argument te stellen dat het probleem niet in de technologie is, maar in ons gebrek aan interesse in het beschermen van persoonlijke informatie, omdat biometrische ID-gebruik niet wijdverspreid is zoals het mogelijk zou zijn.

De basis van het identificeren van diefstal

Het idee dat iemand uw biometrische informatie stelen, is niet zo verhaald als u zou kunnen hopen. Er is al aangetoond hoe simpel het is om vals DNA-bewijs te planten. Een artikel gaat zelfs zo ver dat "elke biologie-student dit kan doen."

Slachtoffers van identiteitsdiefstal rapporteren dat het minimaal drie tot vijf jaar kan duren om een ​​identiteitsdiefstalprobleem op te lossen. U kunt binnen twee weken een nieuwe creditcard krijgen, zodra u alle informatie heeft aan de bank of kredietinstelling, maar wie geeft u een nieuwe set vingerafdrukken ter vervanging van de gestolen?

Uiteindelijk zullen we waarschijnlijk dezelfde problemen opleveren, zelfs met veel gebruik van biometrische identificatie technologie, en sommigen vinden dat het probleem nog erger kan worden. Het is omdat de manier waarop biometrie werkt, niet anders is dan creditcards.

Zijn biometrieën het antwoord?

Omdat we onze creditcards kunnen aanraken, is het makkelijk om te denken aan krediet als een tastbaar item. Het plastic is wat het echt maakt, maar dat is niet het hele verhaal achter het krediet. Vandaag, krediet is niets meer dan een lange reeks getallen die ergens in een computer zijn opgeslagen. Wanneer u uw kaart bij de lokale handelaar veegt, wordt de informatie opgeslagen op uw kaart omgezet in een ander nummer en verzonden naar uw bank. Als de cijfers overeenkomen, ga je naar huis met een nieuwe aankoop.

Biometrische identificatie werkt op een soortgelijke manier, maar u gebruikt uw vingerafdruk in plaats van een kaart. Het wordt nog steeds in een reeks getallen omgezet en door een computernetwerk. Het maakt er ook van uit waar de aantallen getallen vandaan komen wanneer een identiteitsdief ermee slaagt?

Ondanks wat sommige experts zeggen, is een database een database. Een hacker kan data nog steeds stelen van een computer of netwerk; Het maakt niet uit of die gegevens een creditcardnummer of een digitale stemafdruk zijn.

Wat de veiligheid betreft, zijn veel deskundigen het erover eens dat het handhaven van "token" vormen van identificatie waarschijnlijk superieur is. Het identificeren van een Token is een kaart, een wachtwoord, een persoonlijke identificatienummer (PIN), enz. Het is iets dat kan worden geannuleerd of gewijzigd als het verloren gaat, verkeerd geplaatst of gestolen is. Aan de andere kant kan biometrische identificatie niet verloren gaan, verkeerd geplaatst of uitgeleend worden aan een vriend, maar het kan ook niet worden vervangen als het ook wordt gecompromitteerd. Deze realiteit, gecombineerd met bepaalde privacyproblemen (bijhouden, profileren, consumentengerelateerde privacyproblemen, enz.), Maken deskundigen serieus in overweging of biometrie op grote schaal een levensvatbare optie is of niet.

Biometrische identificatie: False sense of security

Biometrie heeft ook een paar eigenheden. Bijvoorbeeld, brede glimlachen die tanden tonen, worden nu verboden voor paspoortfoto's.

Het is omdat lachen andere gezichtsfuncties kunnen vervormen die essentieel zijn voor biometrische identificatie. Gezichtsherkennings software kan wellicht niet goed aanpassen aan lachende onderwerpen omdat de gezichtsspieren, vooral de ogen, verschillend zijn wanneer u lacht.

Maar de grootste overweging is dat een biometrische identiteitssysteem alleen maar zo goed gaat als de informatie die er in de eerste plaats in zit. Met andere woorden, uw vingerafdruk vertelt niemand wie u bent, alles wat u kan doen, houdt u van de identiteit van iemand anders als u in dat systeem bent. In feite zei de identiteitsdiefstal-expert John Sileo: "Als we biometrie implementeren zonder onze zorgvuldigheid te verrichten om de identiteit te beschermen, zijn we gedoemd om de geschiedenis te herhalen - en onze duimafdruk wordt gewoon een ander sociaal veiligheidsnummer."

En dat zou inderdaad een gruwelijke toekomst zijn.