De basis van de franchise-royalty's

De Federal Trade Commission (FTC), in sectie 436. 1, onder h), van de Franchise Rule, verklaart dat een bedrijf kwalificeert als een "Franchise" (en is derhalve onderworpen aan de specifieke regelgeving opgelegd aan franchises) waar aan drie voorwaarden is voldaan:

1. De onderneming verleent een licentiehouder het recht om zijn merken en andere eigendomsrechten te gebruiken;
2. De onderneming stelt handelsnormen vast en handhaaft die die licentiehouder moet handhaven om te kunnen gebruiken om dergelijke eigendomsrechten te gebruiken; en

1. Er is een financiële relatie tussen het bedrijf en de licentiehouder.

In de meeste franchise-systemen wordt het element "financiele relatie" meestal op twee manieren tegemoet gekomen: een eenmalige vooruitbetaling (bekend als de "initiële franchise fee") en een lopende betaling (bekend als de "royalty-betaling" ). De royale betaling wordt normaal gesproken maandelijks of per kwartaal betaald en kan op een paar verschillende manieren worden berekend.

Het doel van de royalty's

De typische financiële relatie tussen een franchisenemer en een franchisegever kan op dezelfde wijze worden bekeken als die van een landclub. Hoewel de initiële franchisevergoeding kan worden gezien als de voorafgaande kosten om lid te worden van een "lid" van het franchise-systeem, kunnen de royalty's worden gezien als de lopende "lidmaatschapskosten" die nodig zijn om dat lidmaatschap te blijven. Deze betalingen worden door de franchisegever verzameld om de acties van de franchise-entiteit te financieren, waaronder zowel bedrijfs- als franchise-gerelateerde kosten.

In veel van de meest succesvolle franchise-systemen zal het bedrag dat de franchisenemer betaalt als het initiële franchise-fooi meestal voldoende zijn om de kosten van de franchisegever te dekken die verband houden met het verkrijgen van die franchise als een werken, succesvolle zaken. Deze uitgaven omvatten onder meer training, reclame en eventuele kosten die verband houden met het beveiligen of goedkeuren van de locatie voor onder andere de zaken van die franchisenemer.

Daarom is de Initiële Fee niet waar de franchisegever zijn inkomsten doet. In plaats daarvan zijn de lopende royalty-betalingen hoe de franchisegever zijn geld maakt, die hij gebruikt om zijn franchisenemers te ondersteunen en het bedrijf verder te bouwen.

Over het algemeen zien de franchisenemers hun lopende royalty-betalingen direct aan de lopende ondersteuning die de franchisegever verplicht is om hen te voorzien. Hoewel dit niet altijd contractueel is, is het in wezen hoe de meeste franchise-systemen werken. Over het algemeen worden alle door de franchisegever verstrekte steun via haar veldconsultants, marketingplannen, bedrijfsstrategieën, enz. Gefinancierd door de royalty's die door de franchisenemers worden verstrekt. Bovendien worden alle administratieve kosten van het hoofdkantoor en het personeel van de franchisegever gefinancierd uit de royalty's.Ten slotte wordt de financiering van royalty's door de franchisegever aangewend om het merk verder uit te breiden en te ontwikkelen door nieuwe franchisenemers aan te trekken en in te voeren.

Hoeveel een franchisenemer zou moeten betalen

Er zijn een aantal manieren waarop franchisenemers vaststellen wat hun lopende royalty-vergoeding zal zijn. Het meest voorkomende is een percentage van de bruto verkoop die de franchisenemer verdient. Typisch ligt dit tussen vijf en negen procent.

Dus in wezen neemt de franchise 91-95% van hun bruto omzet mee, en de rest gaat naar de franchisegever. De bruto verkoop is het bedrag van de inkomsten uit de verkoop van diensten, goederen en andere producten of goederen door de franchise en wordt niet verminderd met kortingen die aan werknemers of familieleden, belastingen of retourzendingen / kredieten / vergoedingen / aanpassingen worden toegekend.

In de meeste franchise-systemen is dit percentage vastgesteld, maar het kan ook een toenemend of afnemend percentage zijn, afhankelijk van het niveau van de verkoop. Sommige franchisenemers vereisen een minimum royalty betaling voor elke periode, of het percentage of door een vast bedrag van de dollar. Er zijn ook franchisegewoners die het royalty bedrag vaststellen als een vast dollarbedrag op basis van verschillende verkoopdrempels. Verder hebben sommige franchisegewensen geen geldige royalty's nodig.

De meest succesvolle franchisegewoners zullen goed voorzichtig zijn om te bepalen wat hun vereiste royaltybetalingen zullen zijn, terwijl sommige franchisegewijzers gewoon zullen gebruiken wat hun concurrenten nodig hebben, of kies gewoon een nummer met weinig of geen basis hiervoor. Ideaal gezien zal de franchisegever de royalty-bedrag op een niveau zetten waarmee de franchisenemer een gezond genoeg winst kan nemen, na alle uitgaven, zodat het bedrijf zowel in eerste instantie als doorlopend kan slagen.

De beste franchisegewensen zullen kijken naar de eenheidseconomie die zij verwachten van een franchisenemer, inclusief arbeidskosten, productkosten, huur, enz., En een niveau vinden waarmee zowel de franchisenemer als de franchisegever geld kunnen verdienen. Veel franchisenemers verwachten dat hun winstmarge voor hun locatie gelijk zal zijn aan of meer dan wat de franchisegever van die locatie afneemt, maar dit is niet altijd het geval, met name in slecht beheerde franchise-systemen. In situaties waarin is vastgesteld dat het exploiteren van een enkele locatie simpelweg niet genoeg inkomsten zal genereren voor de franchisenemer of franchisegever (of beide) om winst te maken, zullen sommige franchisenemers franchisenemers nodig hebben om meerdere locaties te kopen, waar het inkomenspoel kan wordt groot genoeg omdat de marges winstgevend kunnen worden.

Verschillende industrieën en inkomstenmodellen leiden die industrieën naar specifieke strategieën voor het vaststellen van royalty-bedragen. Er is geen enkele manier nodig, zodat franchisegewoners zo creatief kunnen worden als ze willen.