Hoe u wensen en behoeften scheidt

Een van de moeilijkste aspecten van budgettering is het scheiden van wensen van behoeften. Veel mensen kategoriseren bepaalde zaken als 'behoeften' onjuist omdat ze het leven zonder het kunnen voorstellen. Maar als het duwtje gaat schuiven, hebben veel van onze behoeften eigenlijk zin.

Need in the Eye of the Beholder

Laat ik u een kort verhaal vertellen dat de mistige natuur tussen een behoefte en een wil illustreert:

Er is een klassieke aflevering van de kindertentoonstelling Sesame Street, waarin Elmo , de rode muppet, leert hoe om geld te besparen.

Ron Lieber, een geldschrijver van de New York Times, heeft Elmo ooit geïnterviewd over het verschil tussen behoeften en wensen.

Lieber vroeg: "Als Cookie Monster echt honger heeft voor een koekje, betekent dat dat hij het nodig heeft of wil hij het?"

Elmo mis geen beat.

"Hij wil het," Elmo antwoordde: "Maar als je Cookie Monster vraagt, denkt hij dat hij het nodig heeft."

Dat zegt het allemaal.

Soms is onze Want wil zijn zo krachtig dat we ons niet kunnen voorstellen dat we zonder dat item zouden leven. We zouden als Cookie Monster zonder een koekje voelen. Maar, sorry, het nieuws, Cookie Monster, is een koekje een wil, geen behoefte,

In mijn budgettaire werkbladen heb ik aparte categorieën voor behoeften en wensen, maar sommige mensen maken bezwaar tegen de artikelen in de categorie "wil".

Wat zijn er echt? >

Home internet, bijvoorbeeld, is geclassificeerd als een wil, niet nodig. De meeste mensen associëren het internet als een 'behoefte'. Maar tenzij je vanuit een thuisbureau werkt geval, uw thuis internet kan een bedrijfskosten zijn), er is een goede kans thuis internet is a wil je.

(Als je het voornamelijk gebruikt om Facebook te controleren, kijk je YouTube-video's, zoek recepten en upload foto's, het is een wil.)

Hetzelfde geldt voor je kabeltelevisie. Uw Netflix abonnement. Uw iPhone. Uw haarverf. Dit zijn allemaal wil, niet nodig. Als het erop kwam, kon je zonder deze dingen overleven.

Ze zijn niet nodig om te leven, zo pijnlijk als het zou kunnen zijn om ze te verliezen.

Kruisbehoeften en -behoeften

Natuurlijk, wensen en behoeften passen niet goed in kleine categorieën. Het is te simplistisch om bijvoorbeeld te zeggen dat uw uitgaven voor boodschappenwinkels een behoefte zijn.

Uw

volledige

boodschappenrekening is een combinatie van wensen en behoeften. Brood, melk, eieren en groenten en fruit zijn een noodzaak. Chips en koekjes (ahem, Cookie Monster) zijn een wil. Vruchtensap is een wil, vooral als het de luxe is. Die $ 6 per pond vleesvlees zijn een wil. Op dezelfde manier zou basisch volkorenbrood een behoefte kunnen zijn, maar premium 12-graan biologisch honingsgehakt brood is een wil. Melk is een behoefte, maar biologische melk is een wil. Zie je waar ik mee ga?

Welke les kan ik toepassen op mijn leven?

Het budget van 50/30/20 zegt dat 50 procent van uw inkomstenbelasting moet worden besteed aan "behoeften", 30 procent moet naar "wil" gaan en 20 procent zou moeten gaan naar spaar- en schuldreductie.

Dat betekent dat er niets mis is om fijn brood en melk te kopen of te abonneren op Netflix. Met de 50-30-20 budgeting rule of thumb kunt u 30 procent van uw thuisprijs uitbetalen voor dingen die u wilt.

De sleutel is om

uw wensen te onderscheiden van uw behoeften

, zodat u meer zelfbewust bent van hoe u geld besteedt. Het onderscheiden van "wil" van "behoeften" helpt u te realiseren hoeveel vermogen en controle u over uw eigen budget heeft. Als u

wilt kiezen om geld te besteden aan wil, kunt u gemakkelijk niet kiezen om die items te kopen en uw geld elders te herbestellen. Het gaat immers om budgettering, niet in de kern van de cijfers. Budgeting is de kunst om uw uitgaven te aanpassen met uw waarden.