Is hoofdstuk 11 Faillissement geschikt voor mij of mijn bedrijf?

Als het geld krap is en bedrijven problemen hebben om rond te komen, zoeken hun eigenaren manieren om haal het vuur eraf. Een tool die vaak door grote bedrijven wordt gebruikt, is een faillissement in Hoofdstuk 11 reorganisatiezaak. American Airlines, GM, Chrysler, Macy's en tal van andere bedrijven hebben met succes Chapter 11 aangewend om schulden te reorganiseren en blijven vooruitgaan.

Het zijn niet alleen grote bedrijven die hoofdstuk 11-zaken indienen.

Ook kleine bedrijven en zelfs enkele personen. Hoewel minder vaak ingediend in vergelijking met de hoofdstukken 7 en 13, overtreft hoofdstuk 11 nog steeds de andere minder gebruikelijke faillissementshoofdstukken, zoals hoofdstuk 9, dat door gemeenten wordt gebruikt om hun schulden te reorganiseren.

Wie komt in aanmerking voor het indienen van een hoofdstuk 11?

Elke onderneming of persoon kan een faillissementsbescherming aanvragen bij Hoofdstuk 11. Bedrijven omvatten alles van een eenmanszaak tot een nationale onderneming. De faillissementszaken die door de bedrijven van president Trump werden ingediend, waren allemaal hoofdstuk 11. (Donald Trump heeft nooit persoonlijk faillissement aangevraagd.)

Hoofdstuk 11 wordt het vaakst gebruikt door individuen wanneer hun schulden de toegestane limieten voor een Hoofdstuk 13 overschrijden, namelijk: $ 394, 725 in ongedekte schuld en $ 1, 184, 200 in gedekte schuld vanaf 1 april , 2016.

(Deze cijfers worden opnieuw aangepast op 1 april 2019.)

Debtor-in-bezit

Na het indienen van de faillissementsaanvraag uit Hoofdstuk 11, is de schuldenaar, of het nu een bedrijf of een persoon, wordt schuldenaar en schuldenaar in bezit. De term debiteur in bezit verwijst naar het feit dat de Chapter 11 debiteur zijn eigendom behoudt en verder gaat als een going concern.

De schuldenaar in bezit heeft de meeste rechten en plichten van een curator. Het enige recht dat niet beschikbaar is, is het recht op compensatie. De schuldenaar in bezit kan rechtszaken aanspannen om overdrachten van geld aan schuldeisers te vermijden, leningen voor de schuldenaar te verkrijgen en contracten te aanvaarden of te verwerpen. Veel van deze bevoegdheden moeten worden uitgeoefend met toestemming van de rechter. Elke schuldeiser of de rechtbank kan op zichzelf een curator aanstellen om de schuldenaar in bezit te vervangen als hij denkt dat dit in het belang is van de failliete boedel en crediteuren, bijvoorbeeld als de schuldenaar -Positie is het verkeerd beheren van zijn vermogen.

Verwerking

Nadat de zaak is ingediend, planningen en andere documenten zijn ingediend en de vergadering van schuldeisers is gehouden, start de schuldenaar in bezit het proces van het produceren van een werkbaar reorganisatieplan dat aanvaardbaar is voor de schuldeisers en de schuldeisers. rechtbank.

1. Openbaarmakingsverklaring

De eerste stap in een reorganisatie van hoofdstuk 11 faillissementen is het opstellen en goedkeuren van een openbaarmakingsverklaring.De openbaarmakingsverklaring is een document dat de structuur van de debiteur beschrijft en beschrijft hoe deze zijn activiteiten uitvoert. De openbaarmakingsverklaring moet de schuldeisers voldoende informatie verschaffen om te bepalen of reorganisatie mogelijk is.

De rechtbank moet de openbaarmakingsverklaring goedkeuren vóór de volgende stap in het proces van Hoofdstuk 11, dat over het Plan stemt.

2. Bevestiging De volgende stap is bevestiging. De schuldenaar zal een reorganisatieplan voorstellen aan de schuldeisers. De crediteuren zijn verdeeld in klassen naar soort schuld. De schuldeisers stemmen vervolgens over het plan. Om een ​​plan te kunnen bevestigen, moet de rechter het goedkeuren en moet elke slechthorende klasse van schuldeisers het goedkeuren. Een categorie met bijzondere waardevermindering is een categorie crediteuren die minder zal ontvangen dan wat ze verschuldigd zijn (meestal zijn de meeste crediteuren aangetast). Er is een uitzondering op deze regel die bevestiging toestaat in een proces dat "verkorting" wordt genoemd.

3. Na bevestiging

Gewoonlijk voorzien plannen in de aanstelling van een planagent, een derde partij die het plan uitvoert.

Het plan kan bijvoorbeeld in betalingen van $ 50.000 per maand aan crediteuren voorzien. De planagent zou zich bezighouden met de logistiek van het verrichten van de betalingen. Het plan kan ook bepalen hoe het individu of bedrijf zal werken om gedurende de planperiode geld te genereren voor schuldeisers, omdat het plan meerdere jaren kan aanhouden.

Kwijting

Het bevestigde herstructureringsplan bepaalt wanneer de schuldenaar een kwijtschelding van schulden ontvangt. De kwijting zal meestal plaatsvinden bij een substantiële uitvoering van het plan, zoals het merendeel van de betalingen aan crediteuren.

Kosten

Waarschijnlijk het grootste en vroegste obstakel in hoofdstuk 11 faillissement zijn de kosten. Sinds 2006 is de vergoeding voor het indienen van een Chapter 11-zaak $ 1, 167 (vanaf september 2016), veel hoger dan de Chapter 7-vergoeding. Hoofdstuk 11-debiteuren betalen ook reguliere administratiekosten aan de Amerikaanse trustee om de kosten van de deelname van de Amerikaanse trustee aan de zaak te compenseren. Bovendien is hoofdstuk 11 zeer complex en vereist het de aanhouding van een ervaren faillissementsadvocaat. Dit resulteert in een torenhoge kost van het indienen van hoofdstuk 11. Bovendien kunnen hoofdstuk 11-zaken zeer controversieel zijn en meerdere verfijnde schuldeisers omvatten, wat de kosten van de zaak verder verhoogt.

Bijgewerkt door Carron Nicks mei 2017.