Wat betekent het om de banken te nationaliseren?

In tijden van financiële crisis kunt u horen praten over het nationaliseren van banken. Maar wat betekent dat en hoe zou het de banken beïnvloeden?

Wat is nationalisatie?

Telkens wanneer iets wordt genationaliseerd, wordt het overgenomen door de overheid. Banken in de Verenigde Staten zijn bijvoorbeeld vaak bedrijven, geen overheidsinstanties. Ze kunnen eigendom zijn van aandeelhouders, andere soorten beleggers, of zelfs een familie of een kleine groep mensen.

Bij nationalisatie wordt eigendom overgedragen aan de overheid, meestal als een eenzijdig besluit. Met andere woorden, de particuliere eigenaren beslissen niet om het eigendom over te dragen - de beslissing is genomen en ze hebben vaak weinig andere keus dan de verandering te accepteren. Wanneer dit gebeurt, verliezen de vorige eigenaren over het algemeen. Ze hebben niet langer een actief dat (potentieel) een waarde heeft en kan worden verkocht of een actief dat inkomsten kan genereren. In plaats daarvan bezit de staat nu dat bezit. Daarom is nationalisatie angstaanjagend voor degenen die banken (of andere bedrijven) bezitten (of er belang bij hebben).

Tijdelijke maatregelen

Het nationaliseren van banken kan een tijdelijke maatregel zijn en wordt soms gebruikt als een vorm van redding wanneer banken in moeilijkheden verkeren. Sterker nog, dit gebeurt nogal vaak in de Verenigde Staten: de FDIC komt binnen, neemt de controle over en verkoopt de bank aan een andere bank - meestal gedurende een weekend.

Wanneer de FDIC een bank overneemt, heeft de bank meestal gefaald vanwege insolventie.

In die gevallen zeggen we dat de bank "onder curatele" ging en "opnieuw werd geprivatiseerd" bij de verkoop aan een andere bank. Voor de meeste consumenten komt dat goed uit - in plaats van je geld op de bank te verliezen, ben je beschermd. In veel gevallen zult u nauwelijks merken wanneer uw bank faalt.

Nationalisatie op grotere schaal

De meeste mensen hebben er geen problemen mee dat de overheid instapt voor incidentele bankfaillissementen.

Het politieke debat begint echter op te lopen als je begint te praten over:

Wijdverbreide nationalisatie van

1. alle banken, of Nationalisatie van de grootste banken van het land
2. Het is onwaarschijnlijk dat een van beide die scenario's zullen vruchten afwerpen, maar alles is mogelijk. De consensus lijkt te zijn dat die maatregelen slechts tijdelijk zijn - opnieuw, als onderdeel van een redding tijdens de financiële crisis. Lopende banken zouden een belangrijke operationele onderneming zijn voor de Amerikaanse overheid (zelfs als alleen de grootste banken zouden worden genationaliseerd).

Scenario nummer één is waarschijnlijk alleen als een extreem top-down regime met aanzienlijke controle de natie zou regeren. Scenario nummer twee werd voorgesteld tijdens de hypotheekcrisis voor banken die als "te groot om te falen" werden beschouwd. "Die banken werden geacht buitensporige risico's te creëren voor de wereldeconomie en U.S. belastingbetalers.