Unilaterale handelsovereenkomsten: definitie, voorbeelden

Definitie: Een eenzijdige handelsovereenkomst is een handelsverdrag dat een natie oplegt zonder rekening te houden met anderen. Het profiteert van slechts één land. Het is eenzijdig omdat andere landen geen keus hebben. Het staat niet open voor onderhandeling.

De Wereldhandelsorganisatie definieert een unilaterale handelspreferentie op dezelfde manier. Het komt voor wanneer één land een handelsbeleid hanteert dat niet wordt beantwoord. Het gebeurt bijvoorbeeld wanneer een land bij alle invoer een handelsbeperking oplegt, zoals een tarief.

Het is ook van toepassing op een staat die een tarief op de invoer van zijn partner opheft, zelfs als dat niet beantwoord wordt. Een groot land kan dat doen om een ​​klein land te helpen. (Bron: "Regionale handelsovereenkomsten en unilaterale preferentiële regelingen", Wereldhandelsorganisatie.)

Een eenzijdige overeenkomst is een soort vrijhandelsovereenkomst. Een ander type is een bilaterale overeenkomst tussen twee landen. Het komt het meest voor omdat het gemakkelijk is om te onderhandelen. Het derde type is een multilaterale overeenkomst. Het is het krachtigst, maar het duurt lang om te onderhandelen.

Sommige conservatieven definiëren unilateraal handelsbeleid als de afwezigheid van welke handelsovereenkomst dan ook. In die definitie zouden de Verenigde Staten alle tarieven, voorschriften en andere beperkingen op de handel opheffen. Het is eenzijdig omdat het andere naties niet vereist hetzelfde te doen. Het argument is dat de regering de rechten van haar burgers om overal ter wereld handel te drijven niet mag beperken.

In dat scenario zouden andere landen hun tarieven op Amerikaanse exporten houden. Dat zou hen een eenzijdig voordeel opleveren. Ze konden goedkope goederen naar de Verenigde Staten verschepen, maar de Amerikaanse export zou hoger geprijsd zijn in hun land. (Bron: "Unilaterale vrijhandel versus vrijhandelsovereenkomsten", The Future of Freedom Foundation, 7 augustus 2013)

Opkomende naties zijn bang voor handelsovereenkomsten met ontwikkelde landen. Ze maken zich zorgen dat de onbalans van macht een eenzijdig voordeel zou opleveren voor de ontwikkelde natie.

Voor- en nadelen

Eenzijdig handelsbeleid, zoals tarieven, werkt op de korte termijn uitstekend. Tarieven verhogen de invoerprijs. Als gevolg hiervan lijken de prijzen van lokaal gemaakte producten lager in vergelijking. Dit bevordert de economische groei en creëert banen.

Na verloop van tijd verdwijnen deze voordelen. Dat is wanneer andere landen vergelden en hun eigen tarieven toevoegen. Nu daalt de export van binnenlandse bedrijven. Terwijl bedrijven lijden, ontslaan ze recent ingehuurde werknemers. Wereldhandel daalt en iedereen lijdt.

Dit gebeurde tijdens de Grote Depressie. Landen beschermden binnenlandse banen door invoerprijzen te verhogen via tarieven.Dit handelsprotectionisme verlaagde al snel de mondiale handel in het algemeen, omdat land na land dit voorbeeld volgde. Als gevolg hiervan daalde de wereldhandel met 65 procent. Ontdek andere effecten van de Grote Depressie.

Na de Tweede Wereldoorlog begonnen de Verenigde Staten onderhandelingen te voeren over lagere tarieven met 15 landen. Het waren Australië, België, Brazilië, Canada, China, Cuba, Tsjechoslowakije, Frankrijk, India, Luxemburg, Nederland, Nieuw-Zeeland, Zuid-Afrika en het Verenigd Koninkrijk.

Op 1 januari 1948 trad de Algemene Overeenkomst betreffende tarieven en handel in werking met 23 landen. Dit waren de oorspronkelijke 15 plus Myanmar, Sri Lanka, Chili, Libanon, Noorwegen, Pakistan, Zuid-Rhodesië en Syrië. Hierdoor zijn alle unilaterale handelsbeperkingen opgeheven en is de wereldeconomie hersteld.

Voorbeelden

De Verenigde Staten hebben een eenzijdig handelsbeleid in het kader van het stelsel van algemene preferenties. Dat is waar ontwikkelde landen preferentiële tarieven toekennen aan import uit ontwikkelingslanden. Het werd ingesteld op 1 januari 1976 door de Trade Act van 1974.

Het Amerikaanse SAP biedt de status van belastingvrije invoer voor 5.000 importen uit 120 landen. Dat omvat 43 van de minst ontwikkelde begunstigde ontwikkelingslanden. Deze omvatten Afghanistan, Bangladesh, Bhutan, Cambodja, Nepal en Jemen. Het omvat ook 38 Afrikaanse landen die vallen onder de African Growth and Opportunity Act.

In 2015 bedroeg de totale belastingvrije invoer in het kader van het SAP $ 18. 7 miljard.

De SAP's hebben drie doelen. De eerste is om de prijzen van import voor Amerikanen te verlagen. Dat is een reden waarom de inflatie is gezakt. Het succes van Wal-Mart en andere low-cost retailers is afhankelijk van de tariefvrije productie in deze landen.

Het tweede doel is om de landen te helpen een meer welvarende markt voor Amerikaanse export te worden. Aangezien de landen klein zijn, biedt het volume van deze goederen geen significante concurrentie voor Amerikaanse bedrijven. Maar ze bieden wel meer klanten.

Het derde doel is om de doelstellingen van het buitenlandse buitenlandbeleid van de VS te bevorderen. Landen moeten zich houden aan Amerikaanse werknemersrechten en intellectuele eigendomsrechten. Dat helpt de Amerikaanse software, patenten en eigen productieprocessen te beschermen. Arbeidersrechten verhogen de levensstandaard in die landen. Dat maakt hen minder concurrerend tegen Amerikaanse werknemers, en beschermt Amerikaanse banen. (Bron: "Algemene systeemvoorkeuren," Kantoor van de handelsvertegenwoordiger, 14 december 2016.)