Multilaterale handelsovereenkomsten: definitie, voorbeelden

Definitie: Multilaterale handelsovereenkomsten zijn handelsverdragen tussen drie of meer naties. De overeenkomsten verlagen tarieven en maken het makkelijker voor bedrijven om te importeren en exporteren. Omdat ze onder veel landen zijn, zijn ze moeilijk te onderhandelen.

Datzelfde brede bereik maakt ze robuuster dan andere soorten handelsovereenkomsten zodra alle partijen ondertekend zijn. Bilaterale overeenkomsten zijn makkelijker te onderhandelen, maar deze zijn slechts tussen twee landen.

Ze hebben niet zo groot invloed op de economische groei als een multilaterale overeenkomst.

Vijf voordelen

Multilaterale overeenkomsten maken alle ondertekenaars hetzelfde. Dat betekent dat geen land een betere handelstransactie aan een land kan geven dan aan een ander. Dat is het spelveld. Het is vooral cruciaal voor opkomende landen. Veel van hen zijn kleiner van grootte, waardoor ze minder competitief zijn. Bekijk meer over de voordelen van de status van de meest favoriete natie.

Het tweede voordeel is dat het de handel voor elke deelnemer vergroot. Hun bedrijven genieten van lage tarieven. Dat maakt hun export goedkoper.

Het derde voordeel is dat het handelsregels voor alle handelspartners normaliseert. Bedrijven sparen wettelijke kosten omdat zij dezelfde regels voor elk land volgen.

Het vierde voordeel is dat landen handelstransacties met meer dan één land per keer kunnen onderhandelen. Handelsovereenkomsten ondergaan een gedetailleerd goedkeuringsproces.

De meeste landen zouden liever een overeenkomst krijgen die in vele landen tegelijkertijd is geratificeerd.

Het vijfde voordeel geldt voor opkomende markten. Bilaterale handelsovereenkomsten zijn meestal gunstig voor het land. Dat stelt de zwakkere natie in het nadeel. Maar het maken van opkomende markten sterker helpt de ontwikkelde economie na verloop van tijd.

Naarmate deze opkomende markten worden ontwikkeld, stijgt hun middenklasse bevolking. Dat creëert nieuwe klanten voor iedereen.

Vier nadelen

Het grootste nadeel van multilaterale overeenkomsten is dat ze complex zijn. Dat maakt ze moeilijk en tijdrovend te onderhandelen. Soms betekent de lengte van de onderhandelingen dat het helemaal niet plaatsvindt.

Ten tweede, de details van de onderhandelingen zijn met name handels- en handelspraktijken. Dat betekent dat het publiek ze vaak verkeerd begrijpt. Als gevolg daarvan krijgen ze veel pers, controverse en protesten.

Het derde nadeel is gebruikelijk voor elke handelsovereenkomst. Sommige bedrijven en regio's van het land lijden als de handelsgrenzen verdwijnen. Kleiner bedrijven kunnen niet concurreren met grote multinationals. Ze leggen vaak werknemers af om kosten te besparen. Anderen verplaatsen hun fabrieken naar landen met een lagere levensstandaard.Als een regio afhankelijk was van die industrie, zou het hoge werkloosheidsproblemen ervaren. Dat maakt multilaterale overeenkomsten ongewild.

Voorbeelden

Sommige regionale handelsovereenkomsten zijn multilateraal. De grootste is de Noord-Amerikaanse Vrijhandelsovereenkomst die op 1 januari 1994 werd bekrachtigd. NAFTA is tussen de Verenigde Staten, Canada en Mexico.

Het verhogen van de handel 300 procent tussen begin en 2009. Ontdek wat er gebeurt als Trump NAFTA stort?

De vrijhandelsovereenkomst tussen Midden-Amerika en Dominicaanse Republiek is op 5 augustus 2004 ondertekend. CAFTA heeft tarieven op meer dan 80 procent van de Amerikaanse uitvoer naar zes landen opgeheven. Deze omvatten Costa Rica, Dominicaanse Republiek, Guatemala, Honduras, Nicaragua en El Salvador. In 2013 steeg de handel met 71 procent of 60 miljard dollar.

Het Trans-Pacific Partnerschap zou groter zijn geweest dan NAFTA. Onderhandelingen gesloten op 4 oktober 2015. Nadat ze president werd, trekt Donald Trump zich uit van de overeenkomst. Hij beloofde het te vervangen door bilaterale overeenkomsten. De TPP was tussen de Verenigde Staten en 11 andere landen grenzend aan de Stille Oceaan. Het zou tarieven en gestandaardiseerde bedrijfspraktijken hebben verwijderd.

Alle mondiale handelsovereenkomsten zijn multilateraal. De meest succesvolle is de Algemene Overeenkomst inzake Handel en Tarieven. Een honderdvijftig landen tekenden de GATT in 1947. Het doel was om tarieven en andere handelsbelemmeringen te verminderen.

In september 1986 begon de Uruguayronde in Punta del Este, Uruguay. Het concentreerde zich op het uitbreiden van handelsovereenkomsten naar diverse nieuwe gebieden. Deze omvatten diensten en intellectuele eigendom. Het verbeterde ook de handel in landbouw en textiel. Op 15 april 1994 tekenden de 123 deelnemende regeringen de overeenkomst in Marrakech, Marokko. Dat creëerde de Wereldhandelsorganisatie. Het veronderstelde het beheer van toekomstige globale multilaterale onderhandelingen.

Het eerste project van de WTO was de Doha-ronde handelsovereenkomsten in 2001. Dat was een multilaterale handelsovereenkomst tussen alle 149 WTO-leden. Ontwikkelende landen zouden de invoer van financiële diensten, met name bankieren, toestaan. Daarbij zouden ze hun markten moeten moderniseren. In ruil daarvoor zouden de ontwikkelde landen de subsidies van de landbouw verminderen. Dat zou de groei van ontwikkelingslanden die goed waren bij het produceren van voedsel, versterken. Maar de boerenlobbies in de Verenigde Staten en de Europese Unie hebben het gestopt. Zij weigerden in te stemmen met lagere subsidies of verhoogde buitenlandse concurrentie. De WTO heeft de Doha-ronde in juni 2006 verlaten.

Op 7 december 2013 hebben WTO-vertegenwoordigers ingestemd met het zogenaamde Bali-pakket. Alle landen zijn overeengekomen om de douanestandaarden te stroomlijnen en de bureaucratie te verminderen om de handelsstromen te bespoedigen. Voedselzekerheid is een probleem. India wil voedsel subsidiëren, zodat het kan worden opgeslagen in geval van hongersnood. Andere landen zorgen ervoor dat India het goedkoop voedsel op de wereldmarkt kan dumpen om marktaandeel te behalen.