Wat u moet weten over reclame tijdens de Olympische Spelen

Elke vier jaar verzamelen grote atleten uit de hele wereld op een plaats om te concurreren voor gouden medailles. Het teken van miljoenen kijkers die dit evenement volgen is een grote merknaam. Het probleem is, je kunt de Olympische Spelen echt niet noemen, tenzij je een officiële sponsor bent - en als sponsor betekent je veel geld.

De officiële sponsors van de 2016 Olympische Spelen in Rio omvatten Coca-Cola, GE, Omega, Panasonic, Samsung, Nissan, McDonald's, Visa en Procter & Gamble.

Als je de Olympische Spelen touwt en allerlei beelden en bijbehorende taglines gebruikt, weet je gewoon dat ze miljoenen en miljoenen betalen voor het privilege.

U moet kijken wat u zegt als u geen multi-miljard dollar merk bent en u niet de Olympische Spelen van het jaar borgt. Zelfs hinting bij het evenement kan je slaan met een einde en desistreerde bestelling en mogelijk een aantal grote boetes.

Woorden en zinnen U KUNT NIET ZEGEN

Dus je weet dat je moet zeggen dat je woorden zoals de Olympische Spelen en de stad waar ze plaatsvinden, maar dat is gewoon de tip van een heel grote ijsberg. Hier zijn enkele van de woorden en zinnen geschetst door Team USA dat je direct zal krijgen in heet water:

• Olympische
• Olympian
• Team USA
• Future Olympian
• Gateway to gold
• Ga voor het goud
• Laat de spelen beginnen
• Paralympische
• Pan Am Games
• Olympiade
• Paralympiad
• Pan-American
• Road to Rio
• Weg naar Pyeongchang
• Road to Tokio
• Rio 2016
• Pyeongchang 2018
• Tokyo 2020

• Rio de Janeiro

Denk dat moeilijk? We zijn maar net begonnen. Een richtlijnenhandleiding van 54 pagina's is online beschikbaar die nog meer diepte heeft over "het Olympisch merk beschermen. ”Merken worden ook geadviseerd om weg van alles, dat zelfs een verbinding met de Olympische Spelen impliceert verblijven, met de volgende woorden ook rode vlaggen:

• Gold
• Silver
• Bronze
• Medal
• Effort > Prestaties
• Uitdaging
• Zomer
• Spellen
• Sponsors
• Overwinning
• En als je denkt dat je woorden kunt maken om deze enorme reclamehindernissen te omzeilen, denk dan nog eens. De volgende soorten woorden / zinnen zijn ook verboden:

Mathlympics

• Aqualympics
• Movielympics
• Foodlympics
• Shoplympics
• Sexlympics
• Laughlympics
• Denverlympics
• Teenlympics
• Teamlympics
• Sodalympics
• Het is ook opmerkelijk dat je niet de weg kan nemen om de beperkingen. Het gebruik van een van deze termen in een hashtag op sociale media zal je ook in de problemen brengen.

Verdere olympische verboden om op de hoogte te zijn van

Veel woorden en zinnen zijn verboden, maar je moet ook rekening houden met het visuele aspect. U kunt natuurlijk geen Olympische logo's gebruiken, maar u kunt ook geen Olympische atleten in uw advertenties en sociale posten bevatten, zelfs als u maar één van hen succes wenst.U kunt niets van een officieel Olympisch account delen of retweeten of een soort Olympisch thema-evenement hosten.

In het kort moet u heel voorzichtig trekken als u iets wilt doen op basis van de Olympische Spelen. Misschien vind je dat het gewoon niet de moeite waard is door alle vele wegblocks in je weg.

Waarom de intense controle?

In een woord … Nike.

Zoals de recente reclame van de advertentie het geval is, komt het allemaal neer op de Olympische Spelen van 1996 in Atlanta en een fijne marketingcampagne van Nike, die NIET een officiële sponsor van de spellen was.

Dit is op zich vreemd omdat Nike het symbool van de competitieve geest is. Nike gaf sprinter Michael Johnson een paar racing spikes, maar ze waren niet alleen een oude racing spikes. Deze waren lichtgewicht, gemonteerd en een schitterende gouden kleur met een helderrode Nike swoosh. Dit is een klassieke productplaatsing, en ze waren onmogelijk om te missen.

Johnson's schoenen waren op het scherm terwijl hij opwarmerde. Er was het Nike-logo, groot als het leven, toen hij in het startblok was. En toen hij goud won, droeg hij die beruchte gouden schoenen. Toen toen hij op de cover van het tijdschrift verscheen, verschenen nog eens die schitterende gouden schoenen, die om zijn nek hangen.

Dit, plus het Nike Center en de vlaggenwedstrijden voor de menigte, betekende dat er een enorme Nike-aanwezigheid was in de 1996 Spelen - een aanwezigheid waar Nike niet voor betaalde, wat eigenlijk bleek hoe briljant de marketingstrategie was.

Het overschaduwde veel van de officiële Olympische sponsors, waaronder Nike-concurrent Reebok, een bedrijf dat meer dan $ 50 miljoen heeft betaald voor de rechten om te adverteren bij het evenement.

Het resultaat was iets als 'ambush marketing' genoemd, een geschikte naam als er ooit een was. Nike had echt de spellen achtergelaten, maar dit was de laatste keer dat een merk ermee zou komen. De Olympische commissie en zijn leger van advocaten strenge branding richtlijnen, speciaal uit te roepen de soorten tactieken die Nike had ingezet. Twintig jaar later werken marketeers en merken met handboeien die ze niet kunnen ontsnappen.

U ziet nog wel wat merken die vage wijzen op de Olympische Spelen, maar het is alleen de geringste implicaties. Ze weten dat ze de toorn van de Olympische Spelen riskeren als ze iets meer doen.