Small Business Faillissement in hoofdstuk 11

Hoofdstuk 11 is een soort faillissement waarmee een bedrijf kan blijven werken terwijl het haar financiële zaken reorganiseert. Hoofdstuk 11 is ook beschikbaar voor particulieren, maar niet veel mensen profiteren ervan, omdat het arbeidsintensief is voor de advocaat en duur voor de klant. Net zo voor bedrijven. Het is een feit dat veel bedrijven hoofdstuk 11 hebben gebruikt om succesvol activiteiten te beheren, maar het blijft een rommelig, duur en tijdrovend voorstel voor de meeste bedrijven.

De regels en voorschriften zijn ingewikkeld, elke stap lijkt het de invoer van elke 'belanghebbende partij' nodig, en de advocaat facturen zijn boeiend. Bovendien is de schuldenaar onderhevig aan intensief toezicht door zijn crediteuren, haar aandeelhouders, de Amerikaanse trustee, de faillissementsrechter en, als het bedrijf groot genoeg is, zelfs de media.

Met dit in gedachten probeerden de framers van de laatste iteratie van faillissementsrecht, de Wet op faillissementsmisbruik en consumentenbescherming van 2005, het proces van Draconische hoofdstuk 11 een beetje makkelijker en minder duur voor kleine zorgen die anders zouden worden gedwongen uit het bedrijfsleven of in een kapittel 7 liquidatie.

Als het bedrijf eenmansbedrijf is, kan hoofdstuk 13 een meer kosteneffectieve optie zijn. Lees hier meer over hoofdstuk 13 zaken zaken. Meer informatie over andere faillissementsopties voor de kleinbedrijfseigenaar bij My Business is Failing.

Wat is een Small Business Debtor ?

Een kleine schuldenaar onder de faillissementskode kan een eenmanszaak, een vennootschap of een vennootschap zijn. Daarnaast is een Kleinschuldige Schuldenaar die zich bezighoudt met commerciële of zakelijke activiteiten, met uitzondering van voornamelijk het bezitten of exploiteren van onroerend goed. (De faillissementskode heeft ook speciale regels voor een bedrijf dat slechts één onroerend goed bezit.)

• verschuldigd niet meer dan $ 2, 566, 050 * in niet-contingent, liquidated, secured and unsecured schuld, maar geen schulden verschuldigd filialen of insiders.
• heeft geen actieve crediteurencommissie. **
• Voor de volledige definitie, zie 11 U. S. C. Sec. 101 (51D).

* Dit bedrag past om de drie jaar en gaat op 1 april 2019.

** Hoofdstuk 11 voorziet in de benoeming van een commissie van onbeveiligde crediteuren. In grotere gevallen neemt de commissie toezicht op de schuldenaar in faillissement. In kleinere gevallen zijn de schuldeisers vaak niet bereid om de verantwoordelijkheid op te nemen of oninteressant te zijn. Commissies van andere schuldeisers, zoals obligatiehouders, zijn ook gebruikelijk in hoofdstuk 11 gevallen.

Hoe gaat het om een ​​"Small Business Debtor" anders dan een "gewone" hoofdstuk 11 schuldenaar?

In principe zijn de bepalingen die van toepassing zijn op de kleine zakenzaak ontworpen om het proces te stroomlijnen en een hoofdstuk 11 minder duur te maken.

Amerikaanse toezichthouder in plaats van een crediteurencommissie

Omdat er geen crediteurencommissie is om de schuldenaar te controleren, wordt deze aan de Amerikaanse Trustee overgelaten. Bij de aanvang van de zaak moet de schuldenaar een "eerste interview" bijwonen, waarbij de UST de levensvatbaarheid van de schuldenaar zal beoordelen, zijn bedrijfsplan zal bestuderen en de verplichtingen van de schuldenaar overnemen in hoofdstuk 11.

Deze verplichtingen omvatten gedetailleerde indiening rapporteert, meestal op maandelijkse basis, van de financiele activiteiten van de schuldenaar, met inbegrip van inkomen en uitgawe. De UST maakt gebruik van deze rapporten om trends en moeilijkheden op te sporen die een succesvol resultaat zouden kunnen maken.

Meer "exclusieve" tijd om een ​​herstructureringsplan in te dienen

In ruil daarvoor hoeft de schuldenaar zich niet zozeer te zorgen over schuldeisers die de werking van de onderneming verstoren, met name wat betreft het voorgestelde saneringsplan. Het doel van de meeste hoofdstuk 11 gevallen is de succesvolle implementatie van een reorganisatieplan. In een gewoon hoofdstuk 11 geval kunnen schuldeisers plannen voorstellen zoals de schuldenaar kan. In een zakenzaak heeft de schuldenaar wat ademhalingsruimte voordat de schuldeisers kunnen dalen. Die "exclusiviteitstijd" duurt 180 dagen en kan worden verlengd tot 300 dagen.

Dit helpt ook om de zaak sneller te verplaatsen dan vaak in een groter hoofdstuk 11 geval. Een meer snel geval vertaalt meestal naar een goedkopere zaak.

Geen openbaarmakingsverklaring (met toestemming van de rechter)

In een kleine zakenzaak kan de faillissementsrechter ook afzien van de eis dat de debiteur een openbaarmakingsverklaring indient en het heeft goedgekeurd voordat de rechter het reorganisatieplan opneemt. De openbaarmakingsverklaring is vergelijkbaar met een aandelenprospectus en bevat alle informatie die een schuldeiser zou kunnen hebben om een ​​ingeligte beslissing te nemen over het stemmen voor of tegen het voorgestelde saneringsplan van de schuldenaar. Openbaarmakingsverklaringen moeten door de rechtbank worden goedgekeurd en leiden vaak tot grote dure gevechten onder crediteuren en andere partijen en de schuldenaar.

Bekijk deze pagina voor meer links naar artikelen die nuttig zijn voor kleine ondernemers die faillissement overwegen: faillissement voor kleine bedrijven.

Bijgewerkt maart 2017 door Carron Nicks