Schalieolie: productie, extractie, fracking, voordelen, nadelen

Definitie: Schalieolie is een hoogwaardige ruwe olie die tussen lagen van leisteengesteente, ondoordringbare moddersteen of siltsteen ligt. Oliemaatschappijen produceren schalieolie door de rotslagen die de olielagen bevatten te breken. Verwar schalieolie niet met oliehoudende leisteen. Dat is gesteente doordrenkt met kerogeen, een voorloper van olie. In sommige gevallen beschrijft leisteenolie olie die is omgezet van kerogeen in schaliegesteenten.

Hoe wordt Shale olie geproduceerd en gewonnen?

Eerst voeren oliemaatschappijen een diepte van meer dan twee kilometer uit, waar zich de lagen olie en schalie bevinden. Vervolgens pompen ze hoge druk barsten van water, zand en chemicaliën om de schalie te breken en de olie vrij te geven. Het zand houdt de breuken open. Daardoor kan de olie in de put sijpelen.

In de Bakken-velden gebruiken drillers meertraps fracking om langere scheuren te creëren. Ze perforeren korte segmenten van de productiebehuizing. Dat stelt hen in staat om de uitbarstingen van water concentreren op gerichte plekken.

De tweede technologische vooruitgang was horizontaal boren. Nadat de operatoren de put hebben geboord, buigen ze deze in een hoek van 90 graden. Vervolgens voeren ze het horizontaal door de dunne formatie. De horizontale put kan wel drie kilometer lopen. Hoewel sommige bedrijven al in 2004 gebruik maakten van horizontale boringen, werd deze pas in 2009 betaalbaar. Dat was het moment waarop Brigham Oil & Gas met succes een enkel horizontaal pootje in 25 splitste.

Het bedrijf heeft elk onderdeel afzonderlijk gefrackt, wat een hoger rendement op de investering oplevert.

Pros

Schalieolie-extractiemethoden zijn flexibeler dan traditionele olieboringen. De eerste boringen vertegenwoordigen slechts 40% van de totale kosten. Het extraheren van de olie kost ongeveer $ 1 miljoen voor elke put.

Dat maakte schalieoliewinning rendabel toen olie $ 100 per vat bereikte.

Wanneer de olieprijzen dalen, blijven bedrijven in schalieolie boren. Ze stoppen met extraheren en slaan de olie op in de grond. Ze noemen deze putjes DUC's voor Boor en Deksel. Ze kunnen veilig wachten tot de olieprijzen terugkeren naar $ 60 per vat. Op dat moment kunnen ze beginnen met het extraheren van olie uit de putten die ze al hebben geboord. Dat zal ervoor zorgen dat de prijzen veel hoger worden dan dat prijsniveau. (Bron: "DUC and Cover," The Economist , 12 maart 2016.) Zie voor meer informatie Olieprijsprognose.

Dat is belangrijk omdat de olieprijzen door veel meer worden bepaald dan de wetten van vraag en aanbod. Het beleggerssentiment heeft meer invloed op de olieprijzen. Ze verhandelen olie op wereldwijde grondstoffenbeurzen. Handelaren kunnen de prijs van olie verlagen of verlagen, afhankelijk van hun aannames van factoren die van invloed zijn op olie. Ze creëerden een zeepbel in olie in 2008. Ze brachten de prijs van West Texas Intermediate oplopend tot $ 145 per vat.Zie Wat maakt de olieprijzen zo hoog?

Dat was ondanks de Grote Recessie. De prijzen daalden later dat jaar naar $ 30 per vat, simpelweg vanwege angst, geen significante verandering in vraag of aanbod. Zie voor meer de gasprijzen in 2008.

In 2011 herstelden de olieprijzen zich tot $ 100 per vat. Omdat de prijzen in die range bleven, begonnen producenten van schalieolie met het boren van putten.

Ze overstroomden de markt en dreef de prijzen in 2014 omlaag. Op dat moment hadden ze geleerd om goedkoper te extraheren. Zie voor meer informatie de U. S. Shale Oil Boom en Bust.

Nadelen

Fracking is om twee redenen controversieel. Ten eerste gebruikt het veel natuurlijke hulpbronnen. Voordat boormachines de eerste druppel olie kunnen extraheren, moeten ze pompen in 800 vrachtwagenladingen water. Ze gebruiken ook honderden vrachtwagenladingen met ander materiaal. Tenzij het water al ter plaatse is, moet het worden ingereden. Daar wordt het opgeslagen in grote tanks voordat het fracken kan beginnen. De samenstelling van de frackvloeistof is eigendom van elk bedrijf.

Ten tweede zijn de effecten onbekend. Dat komt omdat frackers niet hoeven te voldoen aan de Safe Drinking Water Act. Gemeenschappen weten niet welke chemicaliën in de buurt van putten uitlogen in de grondwaterspiegel. Het meeste gepompte water keert terug naar de oppervlakte.

Onbekende ondergrondse chemicaliën kunnen het verontreinigen. Dat omvat sporenhoeveelheden radioactief materiaal. Typische waterbehandelingsfaciliteiten zijn niet uitgerust om met dit water om te gaan, dus pompen oliemaatschappijen het in vijvers. Wetenschappers bestuderen nog steeds de langetermijneffecten van dit water. (Bron: "The Impact of Fracking," Universiteit van Michigan. "Bakken Shale Oil," National Geographic, maart 2013. "North Dakota Production bereikt nieuw hoogtepunt in 2012," EIA, 18 maart 2013.)

Fracking mei veroorzaken ook aardbevingen. The U. S. Geological Survey heeft kaarten uitgegeven die laten zien dat sommige delen van Texas en Oklahoma nu hetzelfde risico lopen voor aardbevingen als Californië. Zeven miljoen mensen die in de buurt van fracking-putten leven, lopen gevaar. De putten veroorzaken aardbevingen door afvalwater in speciale afvoerputten te pompen. Het hoge druk pompen kan verschuivingen in de breuklijnen veroorzaken. Het risico op aardbevingen is sinds 2014 dramatisch gestegen. (Bron: "Studie: Quake Risks From Wells Rise," The Wall Street Journal , 29 maart 2016.)